თინათინ ქორიძე

ბავშვებში ეს უმთავრესად დაკავშირებულია ინფექციურ პროცესებთან. აუცილებელია კლინიკური სურათის ზუსტი შეფასება. ჩივილები (ადგილობრივად მტკივნეულია თუ არა კვანძები, ადგილობრივად ან ზოგადად ტემპერატურის მომატება, სხვა ჩივილების არსებობა). ანამნეზი (ეპიდანა-მნეზი - გადატანილი ინფექციური დაავადებები, კონტაქტი დაავადებულ ადამიანთან, რამდენი ხნის წინ გამოვლინდა კვანძის გადიდება, ზუსტი ადგილმდებარეობა - ცალმხრივია თუ ორმხრივი და ა.შ.).

უშუალო გასინჯვა - ზომები, კონსისტენცია (ელასტიკური, მკვრივი, ფლუქტუაცია), შერწყმულია თუ არა ერთმანეთთან და ა.შ. ინსტრუმენტული გამოკვლევა - ძირითადად ეს არის არაინვაზიური ვიზუალიზაცია უფრო ღრმად მდებარე ლიმფური კვანძების გამოსაკვლევად (ულტრაბგერითი გამოკვლევით), ასევე სისხლის საერთო ანალიზი. თუ ანტიბიოტიკოთერაპიის ორივენაირი კურსის ჩატარების შემდეგ კლინიკურ-ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული გამოკვლევის სურათი უკეთესობისკენ არ იცვლება, საჭიროა სხვა სპეციალისტთა დახმარებაც - კერძოდ, ინფექციონისტის, იმუნოლოგის, ონკოჰემატოლოგის.

ლიმფური კვანძების გადიდება შეიძლება შედეგი იყოს ლიმფადენიტის ან ლიმფადენოპათიის.

ლიმფადენიტი - ლიმფური კვანძების ანთებაა, რომელიც წარმოიქმნება როგორც გართულება სხვადასხვა ჩირქოვან-ანთებითი დაავადებისა და სპეციფიკური ინფექციის გადატანის შემდეგ.  ლიმფადენოპათია - ლიმფური კვანძების სისტემური გადიდებაა, რომელიც არ არის დაკავშირებული ანთებასთან.

ბავშვებში უფრო ხშირად გვხვდება ლიმფადენიტი, ვიდრე ლიმფადენოპათია.

ლიმფადენიტი შეიძლება იყოს:

• ვირუსული ბუნების;

• ბაქტერიული ინფექციების შედეგი;

• სოკოვანი დაავადებების დროს;

• პარაზიტული დაავადებების დროს - ექონოკოკოზისას;

• ლიმფადენიტი პროტოზოული დაავადებების დროს;