მღელვარების გარეშე
ახალშობილს დამოუკიდებლად არც თავის დაჭერა შეუძლია და არც საკუთარი კუნთების მართვა, ამიტომ მას აუცილებლად უნდა დავეხმაროთ. არ შეიძლება პაწაწინა ხელებით ავიყვანოთ, თავი ისე უნდა გვეჭიროს, რომ უკან არ გადაუვარდეს... თუმცა დედა ამ წესების ცოდნის გარეშეც ყველაფერს სწორად აკეთებს, რადგან ის ყველაზე უკეთ გრძნობს საკუთარ შვილს. ზოგჯერ პატარა სიმაღლიდან ვარდება. ეს რომ არ მოხდეს, ბავშვი ერთი წამითაც არ უნდა დარჩეს მარტო, უფროსების ყურადღების გარეშე. დაცემის შემთხვევაში ჩვილს გულდასმით უნდა დავაკვირდეთ - ხომ არ დაეწყო ღებინება, ხომ არ გაუფართოვდა გუგები, ხომ არ დაერღვა მოძრაობის კოორდინაცია. საეჭვო სიმპტომების შემჩნევისას დაუყოვნებლივ გამოიძახეთ სასწრაფო დახმარება.
ჰყოფნის ბავშვს რძე? ხომ არ შიმშილობს?
ამ კითხვაზე პასუხის საპოვნელად ზოგიერთი დედა ჩვილს ყოველი ჭამის წინ და ჭამის შემდეგ წონის. სპეციალისტების აზრით, ეს საჭირო არ არის. თუ პატარა სიამოვნებით ჭამს, თავს კარგად გრძნობს, კმაყოფილია და წონასაც ნორმალურად იმატებს, ესე იგი ყველაფერი რიგზეა. საზოგადოდ, "ნორმის" ცნებაც ხომ ფარდობითია. თუ მაინც მიგაჩნიათ, რომ კვებასთან დაკავშირებულმა პრობლემებმა იჩინა თავი, საკონსულტაციოდ მიმართეთ პედიატრს. ხშირად დედის მღელვარებას სათავეს უდებს ნაცნობ-მეგობრების შეძახილი: "რა მოცუცქნული და გამხდარია!" თუმცა უკვე ცნობილია, რომ სიმსუქნე სულაც არ არის ჯანმრთელობის საწინდარი.
ბავშვი ტირის, ესე იგი მას სათანადოდ ვერ ვუვლი!
მშობლებმა უნდა გაითვალისწინონ, რომ ყველა პატარა ბავშვი ტირის. ეს ბუნებრივი პროცესია. ჩვილს სხვაგვარად არ შეუძლია გარშემომყოფთა ყურადღების მიპყრობა - მან ხომ ლაპარაკი არ იცის! ტირილის მიზეზი შეიძლება იყოს შიმშილი, ჩასველებული საფენი, შიში ან უბრალოდ ურთიერთობის დეფიციტი. თუ პაწია ატირდა, უპირველეს ყოვლისა, უნდა შევამოწმოთ საფენი - დასვრილი ხომ არ არის, ხომ არ უჭერს. ისიც შესაძლოა, ზედმეტად ჩაფუთნულ ბავშვს სიცხე ატირებდეს. პატარები ტირიან აირების დაგროვების გამო, ძილის წინ, სეირნობისას, ტანსაცმლის გამოცვლისას. ამის მიზეზია ნერვული სისტემის არასრულყოფილება, შეკავების პროცესების სისუსტე, რაც ამ ასაკში ნორმად ითვლება. ყველა ახალშობილს ძალიან სჭირდება დედის ალერსი. სწორედ ალერსისა და ტაქტილური კონტაქტის წყალობით ახდენს პატარა გარესამყაროსთან ადაპტაციას და ის ისეთი მტრული აღარ ეჩვენება, როგორიც სიცოცხლის პირველ საათებში.
საწოვარა პატარას თანკბილვას გაუფუჭებს!
ექიმები გვარწმუნებენ, რომ წლამდე საწოვარას წოვა ნორმალურია. პატარა ბავშვებს წოვის უძლიერესი მოთხოვნილება აქვთ. ეს მათ ფსიქოლოგიურ კომფორტს ჰგვრით. თუ ჩვილს საწოვარა არ მივეცით, ის სხვა რამეს მოძებნის, შესაძლოა თითის ან მუშტის წოვაც კი დაიწყოს, ამ შემთხვევაში კი თანკბილვის დარღვევის ალბათობა მართლაც დიდია. სხვათა შორის, ამ ჩვევის დავიწყება უფრო რთულია, ვიდრე საწოვარასთვის თავის დანებება. მართალია, ჩვილს წოვა არ უნდა ავუკრძალოთ, მაგრამ აუცილებლად უნდა შევასრულოთ რამდენიმე რეკომენდაცია:
* საწოვარა ყოველთვე შევცვალოთ.
* სპეციალისტები უპირატესობას ისეთ საწოვარას ანიჭებენ, რომელიც პირის ღრუში მინიმალურ ადგილს იკავებს. ეს თავიდან აგვაცილებს სასისა და კბილების დეფორმაციას.
* რაც შეეხება მასალას, სპეციალისტები გვირჩევენ უპირატესობა მივანიჭოთ სილიკონს. ის ლატექსთან შედარებით უფრო დრეკადი და გამძლეა.
ბავშვს ინფექცია არ შეხვდეს - ირგვლივ ხომ ამდენი ბაქტერიაა!
სპეციალისტების აზრით, ამ თვალსაზრისით განსაკუთრებული ყურადღება სიცოცხლის პირველი ოცი დღის განმავლობაშია საჭირო. როგორც კი პატარა პირისკენ თითს წაიღებს, ბაქტერიებისგან მისი დაცვა შეუძლებელი გახდება. რასაკვირველია, სისუფთავე აუცილებელია, მაგრამ ჩვენი ამოცანა სტერილური გარემოს შექმნა არ არის. სწორედ გარესამყაროსთან ურთიერთობისას ყალიბდება ბავშვის ორგანიზმის იმუნიტეტი. ასე რომ, თამამად აიყვანეთ პატარა ხელში, ასეირნეთ, ნუ შეუზღუდავთ კონტაქტს უფროსებთან, ბავშვებსა თუ შინაურ ცხოველებთან (რა თქმა უნდა, თუ ისინი ჯანმრთელები არიან!). სხვათა შორის, ჭუჭყთან კონტაქტის დადებით მხარეებზე დღეს ბევრს წერენ. თანამედროვე მოსაზრების თანახმად, რაც უფრო ხშირია ასეთი კონტაქტი, მით უფრო ჯანმრთელი იზრდება ბავშვი. თუმცა ჩვენ მაინც ოქროს შუალედის დაცვას გირჩევთ...
რა საჭიროა ხშირი ბანაობა - ბავშვი რომ გაცივდეს?!
სპეციალისტების აზრით, თუ წყლისა და ოთახის ტემპერატურას მოვაწესრიგებთ, ბანაობა ჩვილს არავითარ საფრთხეს არ შეუქმნის. პირიქით, წყალი შესანიშნავი საშუალებაა კუნთებისა და ნერვული სისტემის განსავითარებლად. "პატარას არ შეგვიცივდეს!" - ამის გამო დედებზე მეტად ბებიები შფოთავენ და ჩვილს საგულდაგულოდ ფუთნიან. არადა, გადახურება გაციებაზე არანაკლებ საშიშია - შესაძლოა, ორგანიზმის გაუწყლოებისა და იმუნოდეფიციტის მიზეზად იქცეს. როცა ოთახის ტემპერატურა ნორმალურია, ბავშვს ქუდიც არ სჭირდება. ექიმები გვირჩევენ, ზაფხულობით ფანჯრები ღია გვქონდეს. თუ ოთახს მზის პირდაპირი სხივები ეცემა ან ძალიან ცხელა, ფარდები და დარაბები უნდა გამოვიყენოთ. ზამთარში აუცილებელია, ოთახი დღეში რამდენჯერმე განიავდეს 3-5 წუთით. ამ დროს პატარა სხვა ოთახში უნდა გავიყვანოთ. როცა ბავშვის ოთახში ოპტიმალური გარემოს შექმნაზე ვზრუნავთ, არც ტენიანობა უნდა დაგვავიწყდეს. მისი რეგულირებისთვის არსებობს სპეციალური დამატენიანებელი აპარატი. უკიდურეს შემთხვევაში, შეიძლება გამათბობელთან წყლიანი თასი დავდგათ. ალბათ ზედმეტია იმის შეხსენება, რომ ბავშვის ოთახში დაუშვებელია მოწევა და ჭუჭყიანი ფეხსაცმელებით სიარული.
პამპერსი საშიშია, განსაკუთრებით - ბიჭებისთვის
ამ აზრის მართებულობის არავითარი საბუთი არ არსებობს. არავის დაუმტკიცებია, რომ მამაკაცებს, რომლებსაც მშობლები ერთჯერად საფენებში ზრდიდნენ, მოწიფულ ასაკში სხვებზე უფრო ხშირად აქვთ რეპროდუქციული სისტემის პრობლემები. უბრალოდ, ექიმები გვირჩევენ, ერთჯერადი საფენი მანამდე გამოვცვალოთ, ვიდრე გადაიბერება. არ უნდა დაგვავიწყდეს ჰაერის აბაზანებიც.
ძილში რამე არ დაემართოს
ბევრი დედა წამდაუწუმ მირბის პატარას საწოლთან, რათა შეამოწმოს, სუნთქავს თუ არა ბავშვი. ამ შიშს მართლაც აქვს საფუძველი, მაგრამ არცთუ ისე მყარი - სტატისტიკის თანახმად, ახალშობილთა უეცარი სიკვდილის შემთხვევათა სიხშირე 500-იდან ერთია. ეს ფენომენი ბოლომდე შესწავლილი არ არის, თუმცაღა რიგი ხელშემწყობი ფაქტორი ცნობილია.
ალბათ ცუდი დედა ვარ, რადგან ადვილად ვღიზიანდები
მრავალი ქალი სტერეოტიპების გავლენის ქვეშ ექცევა და მიიჩნევს, რომ კარგი დედა არასოდეს იღლება, მხიარულად იღვიძებს, როცა დილით ძუძუთა ბავშვის ტირილი ესმის, სიამოვნებით ზის შინ შვილის დაბადებიდან ექვსი თვის განმავლობაში და საერთოდ არ უჩნდება გასეირნებისა და გართობის სურვილი. ამასთან ერთად, კარგი დედები იდეალურად უვლიან სახლს და მშვენივრადაც გამოიყურებიან. თუ ვინმე ასეთ ზღაპარს გიყვებათ, ნუ დაუჯერებთ. ასეთი ქალები არ არსებობენ. არც ბავშვის ბებიები ყოფილან ასეთები. მათაც სურდათ, დროდადრო ჩვილი ვინმესთვის დაეტოვებინათ და სტუმრად წასულიყვნენ, თუნდაც მეუღლესთან ერთად გაესეირნათ. სპეციალისტები ამბობენ, რომ რა ნანატრი და საყვარელიც არ უნდა იყოს შვილი, მაინც შეუძლია, ძალიან მშვიდ დედასაც კი დროდადრო მოთმინება დააკარგვინოს. და ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ქალი ცუდი დედაა. წონასწორობა რომ არ დაკარგოთ, ეცადეთ, პატარა ხანდახან ცოტა ხნით მაინც დაუტოვოთ ოჯახის წევრებს და წახვიდეთ მაღაზიაში, საპარიკმახეროში ან უბრალოდ გაისეირნოთ.