ემოციურად უმწიფარი მშობლების 6 მახასიათებელი ნიშანი
საკუთარი პრობლემები და საჭიროებები. ბავშვის გრძნობებს, ემოციებს და ფსიქოლოგიურ პრობლემებს მნიშვნელობა არ აქვს. ძალიან ხშირად, ბავშვების მიმართ ეს დამოკიდებულება თაობიდან თაობას გადაეცემა, რადგან ბავშვები ქვეცნობიერად იმეორებენ მშობლების ქცევას. ამიტომ ძალიან მნიშვნელოვანია ამის აღიარება.
მშობლების ემოციური მოუმწიფებლობის ძირითადი ნიშნებია:
1. თავიანთი პრობლემების ემოციური ტვირთი შვილებზე გადააქვთ
ემოციურად უმწოფარი მშობლები შვილებთან საუბრისას ორთქლს უშვებენ, აფრქვევენ ბრაზს, წუწუნებენ, წუწუნებენ. პრობლემები შეიძლება იყოს ნებისმიერი: პრობლემები სამსახურში, ქორწინებაში, ფინანსური სირთულეები. მშობლები ასე იქცევიან, რადგან, პრინციპში, ცუდად აწესრიგებენ საკუთარ ემოციებსა და ფსიქოლოგიურ მდგომარეობას და ბავშვს აღიქვამენ ერთგვარ უსაფრთხო ადამიანად, რომელსაც შეუძლიათ დააყარონ ყველაფერი, რაც დაგროვდა სულში.
შედეგად, თავად ბავშვი ემოციურად იკეტება და ამავდროულად გრძნობს პასუხისმგებლობას მშობლის განწყობაზე.
ემოციურად მოუმწიფებელი მშობლები შვილების მხარდაჭერის ნაცვლად ბავშვურად იქცევიან და ახალგაზრდა თაობისგან მოითხოვენ იმას, რასაც, პრინციპში, ვერ აძლევენ. ეს ჩვეულებრივ იწვევს მშობლის გაღიზიანებას და ბრაზს, როდესაც ბავშვისგან ვერ იღებს დახმარებას, რომელიც მას სურს.
2. არ აქვთ ემპათია
ასეთ მშობლებს ხშირად არ ესმით, როგორ მოქმედებს მათი ემოციები სხვებზე და ასევე ვერ აცნობიერებენ ბავშვის გრძნობებსა და საჭიროებებს.
3. არ ცნობენ პირად საზღვრებს
იმიტომ, რომ თვითონაც არ აქვთ ეს საზღვრები და საერთოდ არ ესმით, რა არის და რატომ არის ეს საჭირო.
4. სასჯელად იყენებენ დანაშაულის გრძნობას და დუმილს
დანაშაულის გრძნობით მანიპულირება ემოციურად მოუმწიფებელი მშობლების საყვარელი „იარაღია“, რომელსაც ისინი ჩვეულებრივ იყენებენ თავიანთ ზრდასრულ შვილებთან მიმართებაში, მაგალითად, საყვედურობენ მათ, რომ არ დაურეკავენ ან არ აძლევენ შვილიშვილების ნახვის უფლებას. და თუ მათ არ მოსწონთ ბავშვების ქცევა, პრობლემის განხილვის ნაცვლად, როგორც ამას ემოციურად მომწიფებული ადამიანები აკეთებენ, ისინი უბრალოდ ირჩევენ მის იგნორირებას.
5. არათანმიმდევრული და არაპროგნოზირებადი არიან ქცევასა და რეაქციებში
მაგალითად, თუ ემოციურად უმწიფარ მამას სამსახურში უსიამოვნებები აქვს, ეს პრობლემად იქცევა მისი ცოლ-შვილისთვის, თუმცა მათ არაფერი აქვთ საერთო ამ სიტუაციასთან - მათ ელოდებათ ყვირილი, სკანდალი და ემოციური აშლილობის სხვა შედეგები.
ან, მაგალითად, დედა ყოველდღე ეხმარება შვილს მათემატიკის დავალებაში, დღეს კი პირად ცხოვრებაში პრობლემები აქვს და როცა ბავშვი, როგორც ყოველთვის, დახმარებას ითხოვს, გაბრაზების აფეთქება ელის.
მშობელთა ასეთი არაპროგნოზირებადობა და შეუსაბამობა აიძულებს ბავშვს, ყოველთვის იყოს ფხიზლად, აკონტროლოს მშობლების ემოციური მდგომარეობა და განწყობა, შეეცადოს გაიგოს, რისთვის უნდა მოემზადოს.
6. ბავშვების ინდივიდუალურობას არ სცემენ პატივს
ემოციურად უმწიფარი მშობლები თვლიან, რომ ბავშვები სტანდარტულად უნდა იყვნენ ისეთი, როგორიც მათ სურთ, ყველაზე ხშირად - საკუთარი თავის მსგავსი. ისინი არ აღიქვამენ მათ, როგორც ცალკეულ, დამოუკიდებელ ინდივიდებს საკუთარი ინტერესებით, საჭიროებებით, ღირებულებებითა და რწმენით.
