მარიკა დვალი

გარემოებათა მიხედვით, დედის ტაქტიკა შეიძლება სხვადასხვანაირი იყოს. ერთია ისტერიკა როგორც განსაზღვრული ტემპერამენტის შედეგი და სულ სხვაა ისტერიკა, რომლის მიზანიც არის უფროსებით მანიპულირება.

ხშირად ისტერიკის მიზეზია უკმაყოფილება საკუთარი თავით ან მშობლების ქცევით. ისტერიკა ამ უკმაყოფილების არავერბალური გამოხატულებაა. მიზეზის გარკვევის შემდეგ მშობლებისთვის ბავშვის ჭირვეულობაზე რეაგირება გაცილებით ადვილია. თუ იგრძენით, რომ ბავშვი თქვენით მანიპულირებას ცდილობს (მაგალითად, მაღაზიაში ყვირის: "მიყიდე!" - და ფეხებს აბაკუნებს), ჯობს, ეს რეაგირების გარეშე დატოვოთ. მოჰკიდეთ პატარას ხელი და უთხარით, რომ თუ ტირილს არ შეწყვეტს, ახლავე შინ დაბრუნდებით და არაფერსაც არ უყიდით. სიტყვა აუცილებლად შეასრულეთ. თუ მაღაზიაში დარჩებით და პატარას მოთხოვნას შეუსრულებთ, სხვა დროსაც შეეჯახებით მანიპულაციურ მრისხანებას.

საერთოდ, ჯობს, მანიპულატორს ყურადღება არ მიაქციოთ. თუ პატარას ისტერიკა შინ ან სტუმრად ყოფნის დროს დაეწყო, გაიყვანეთ მეზობელ ოთახში და უთხარით, რომ სხვებს მაშინ შეუერთდება, როცა დამშვიდდება. ასეთი "ტაიმ-აუტი", როგორც წესი, ძალზე ეფექტურია. თუ საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილას - მაღაზიაში, ტრანსპორტში, კაფეში, ქუჩაში - იმყოფებით, სცადეთ, ისტერიკის დაწყებისთანავე პატარას ყურადღება სხვა რამეზე გადაატანინოთ. გამოცდილ დედებს ასეთი შემთხვევებისთვის ყოველთვის აქვთ სათამაშო ან წიგნი. თუ შესაძლებელია, მაშინვე გაემართეთ შინისკენ. თუ ამის საშუალება არ გაქვთ, ეცადეთ, ბავშვის ყვირილს ყურადღება არ მიაქციოთ. ნუ იფიქრებთ, რომ ირგვლივ მყოფები ცუდ დედად მიგიჩნევენ - ვისაც ბავშვი ჰყავს, თავადაც არაერთხელ აღმოჩენილა მსგავს მდგომარეობაში, ამიტომ მათგან მხოლოდ თანაგრძნობას უნდა ელოდეთ; ვისაც პატარა არ ჰყავს, მაინც ვერ გაიგებს, რომ ძალიან კარგი მშობლების შვილებიც ტირიან. სცადეთ გაიგოთ, რა სურს თქვენს შვილს.

თუ ბავშვი მშობლებით მანიპულირებას კი არ ცდილობს, არამედ რეალურად სჭირდება დახმარება, რადგან დაიღალა, შეშინდა, მოშივდა, თავს ცუდად გრძნობს და ასე შემდეგ, ეცადეთ ყველაფერი იღონოთ ისტერიკის მიზეზის აღმოსაფხვრელად. ბავშვი ხშირად ცდილობს, ყვირილითა და ტირილით მიიღოს იმის ნებართვა, რაც აკრძალულია. "მოდი, ვიტირებ, იქნებ დედამ გვიან დაძინების ნება დამრთოს", - ფიქრობს პატარა, - "იქნებ მამას ჩემი ტირილის შეეშინდეს და წვნიანის მაგივრად კანფეტი მაჭამოს".

ასეთ დროს ძალზე თანამიმდევრულნი უნდა იყოთ, არ უნდა შეიცვალოთ პოზიცია. ასეთი ტაქტიკის შედეგად პატარა კარგად დაიმახსოვრებს, რა შეიძლება და რა - არა და ალბათობაც იმისა, რომ სცენებს სპეციალურად მოგიწყობთ, შემცირდება. თანამიმდევრულობასთან ერთად ძალზე მნიშვნელოვანია ოჯახის წევრების ერთსულოვნება. თუ დედა "არას" ამბობს, მამამაც იგივე უნდა თქვას. სპეციალისტების რჩევის თანახმად, ბავშვს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა წავართვათ ემოციების გამომჟღავნების უფლება.

ზოგიერთს ისიც კი მიაჩნია, რომ რაც უფრო თავისუფალია პიროვნება ემოციურად, მით უფრო კომფორტულად გრძნობს ის თავს მთელი სიცოცხლის განმავლობაში, მით უფრო მეტ წარმატებას აღწევს. ამიტომ ჩვენი, მშობლების ამოცანაა, დავეხმაროთ შვილს ზუსტად გადმოგვცეს თავისი გუნება-განწყობილება. მაგალითად, თუ ბავშვი ნაწყენი ან დაღლილია, მივაჩვიოთ, რომ მუშტები კი არ დაგვიშინოს, არამედ თქვას: "ნანა მინდა", "დავიღალე"... ავუხსნათ, რომ ტირილს და ფეხების ბაკუნს ჯობს, ჩვენთან მოვიდეს, ჩაგვეხუტოს, კალთაში ჩაგვიჯდეს. შვილს გრძნობებსა და ემოციებს რომ მიუხვდეთ, ის და თქვენ "ერთ ტალღაზე" უნდა იყოთ.

წაიკითხეთ სრულად