ქიმერების შექმნისთვის ვარგისი ღეროვანი უჯრედები გამოიყვანეს
მომავალში ეს სახეობებს შორის ტრანსპლანტაციისთვის ორგანოების კულტივირების საშუალებას იძლევა.
გამოყვანილ ღეროვან უჯრედებს გააჩნია სხვა ქსოვილებისა და ორგანოების უჯრედებად გარდაქმნის მძლავრი პოტენციალი, რაც მნიშვნელოვნად ზრდის სახეობათა შორის ქიმერების შექმნის შანსებს, როდესაც ერთი ორგანიზმის უჯრედები ინერგება მეორე ორგანიზმის ემბრიონში. ასე მაგალითად, ადამიანის ღეროვანი უჯრედები შეიძლება ჩაინერგოს თაგვებში, სადაც ისინი ნებისმიერი ტიპის უჯრედებად შეიძლება განვითარდეს, სხვა ღეროვანი უჯრედების ჩათვლით.
ჩანერგილი უჯრედები, ჩვეულებრივ, გამოირჩევა ეპიგენეტიკური არასტაბილურობით და არცთუ ისე ეფექტურად დიფერენცირდება. უჯრედების მხოლოდ 1-3% შეიძლება იქნეს გადატანილი სახეობებს შორის. ამ მაჩვენებლის გასაზრდელად მეცნიერებმა დაბლოკეს რამდენიმე სასიგნალო გზა ადამიანის სტაბილური გენომის მქონე ღეროვანი უჯრედების მისაღებად.
მკვლევრები ასევე ამუშავებენ პროტოკოლს ორგანიზმში უჯრედების ინტეგრაციის გასაუმჯობესებლად. შედეგები შეიძლება გამოიყენონ მომავალში უჯრედების (ან ორგანოებისაც კი) ერთი ცხოველიდან, მათ შორის ადამიანებისა, მეორეში ტრანსპლანტაციისათვის.
მეცნიერებმა აღმოაჩინეს უჯრედების მიერ საკვები ნივთიერებების შთანთქმის აპარატი.
მეცნიერთა საერთაშორისო ჯგუფმა აღმოაჩინა, როგორ შტანთქავენ უჯრედები გარემოდან საკვებ ნივთიერებებს.
მკვლევრებმა აჩვენეს, რომ უჯრედის მემბრანა წარმოქმნის ძლიერად ჩაზნექილ სტრუქტურას, რომელიც საბოლოოდ იხშობა, წარმოქმნის რა ხაფანგს. ასეთი ჯიბე შთანთქავს ნივთიერებებს უჯრედის გარემოდან, რის შემდეგაც გარდაიქმნება ვეზიკულად - მცირე ზომის ბუშტუკებად, რომლებიც ახდენენ ცხოველმყოფელობისთვის მნიშვნელოვანი მოლეკულების ტრანსპორტს. თუმცა იგივე აპარატი ეხმარება პათოგენებს უჯრედის შიგნით შეღწევასა და მის ინფიცირებაში.
სპეციალისტებმა შეძლეს დაკვირვებოდნენ ჯიბეების წარმოქმნის პროცესს ფლუორესცენტული ვიზუალიზაციის საშუალებით. აღმოჩნდა, რომ ცილოვანი კარკასები ვეზიკულების წარმოქმნის ადგილზე მოხვედრისას ახდენენ მემბრანის დეფორმაციას. ეს კი ეწინააღმდეგება მანამდე არსებულ ჰიპოთეზებს, რომელთა მიხედვითაც ცილებს ამისათვის ესაჭიროებათ ენერგომოცულობითი რეორგანიზაციის გავლა.
ვეზიკულების წარმოქმნისა და დაშლის პროცესი მნიშვნელოვან როლს ასრულებს სისხლის ქოლესტერინისგან გასუფთავებაში ან ნეირონული სიგნალების გადაცემაში. ამავდროულად ის ირღვევა ისეთი დაავადებების დროს, როგორებიცაა კიბო და ალცჰაიმერის დაავადება.