ლობიოს შემადგენლობა და სასარგებლო თვისებები
ეს იმიტომ, რომ ყველას აქვს გაცნობიერებული მისი მარგებლობა და მაღალი კვებითი ღირებულება. ვეგეტარიანელებმა კარგად იციან, რომ ხორცპროდუქტების ჩასანაცვლებლად და ორგანიზმის ცილებით უზრუნველსაყოფად ის უნივერსალურია. უნიკალურია მარხვაში... ამ და ბევრი სხვა რამის გამოა, რომ ლობიოს დღეს ფასი დაედო.
ცოტა რამ ისტორიიდან
ლობიო, რომელიც ცენტრალური და სამხრეთ ამერიკის ტერიტორიაზე გაჩნდა, პარკოსანთა ოჯახის ერთწლიანი ბალახოვანი მცენარეა. ის მეტად ორიგინალური და სასარგებლო კულტურაა. ფრანგები ოდითგან იყენებდნენ მას დეკორატიულ მცენარედ - ლობიოს სხვადასხვა ფერის (თეთრი, ვარდისფერი, იისფერი, კრემისფერი) ნაზი, მშვენიერი ყვავილებით სახლის ფანჯრებს ალამაზებდნენ. ლობიოს პარკის სიგრძე 6-დან 20 სმ-მდე მერყეობს. პარკში მოთავსებულია სხვადასხვა შეფერილობისა და ფორმის მარცვლები - სასარგებლო საკვები ნივთიერებების უნივერსალური წყარო. ძველ რომში ლობიოს საკვებად არ იყენებდნენ, სამაგიეროდ ფართოდ მოიხმარდნენ კოსმეტოლოგიაში. დედოფალ კლეოპატრას სილამაზის ერთ-ერთი საიდუმლო სწორედ ლობიოს შემცველი ნიღაბი გახლდათ. ლობიოსგან ძველ რომში ამზადებდნენ ტალკს და მათეთრებელს. ამ საშუალებებს მხოლოდ საუკეთესო დეკორატიული თვისებები კი არ ჰქონდა, არამედ გამორჩეულად არბილებდა და ასწორებდა კანს. ლობიო ფართოდ გამოიყენება კულინარიაში. მისგან მზადდება მეტად გემრიელი და სასარგებლო წვნიანები, სალათები, პაშტეტები და სხვა კერძები.
შემადგენლობა და სასარგებლო თვისებები
ლობიოში დაახლოებით 25% ცილებია, რომელთაც მაღალი კვებითი ღირებულება აქვთ. მცენარე მდიდარია აგრეთვე ვიტამინებით, მიკრო- და მაკროელემენტებით. B ჯგუფის ვიტამინები ლობიოში ადამიანის ორგანიზმისთვის საჭირო რაოდენობითაა წარმოდგენილი. ასევე უხვადაა მასში A, C, E, K და PP ვიტამინები, გოგირდი, კალიუმი, მაგნიუმი, კალციუმი, ფოსფორი, რკინა და შეუცვლელი ამინმჟავები. გოგირდი ეხმარება ორგანიზმს კანის დაავადებებთან, ნაწლავთა ინფექციებთან, რევმატიზმთან, სასუნთქი სისტემის პათოლოგიებთან ეფექტურად ბრძოლაში. რკინა აუცილებელია ერითროციტების წარმოქმნისთვის, ხელს უწყობს ორგანიზმის ჟანგბადით გაჯერებას, აძლიერებს მის ინფექციებთან ბრძოლის უნარს. თუთია, რომელიც შედის ლობიოს შემადგენლობაში, კეთილისმყოფელ გავლენას ახდენს ნახშირწყლოვან ცვლაზე. სპილენძი პასუხისმგებელია ჰემოგლობინისა და ადრენალინის სინთეზზე (წარმოქმნაზე). დიეტოლოგები და ექიმები ლობიოს რეკომენდაციას უწევენ როგორც ათეროსკლეროზის, ჰიპერტონიის, თირკმელკენჭოვანი დაავადების ეფექტურ საპროფილაქტიკო საშუალებას. სასარგებლოა ის გულის რიტმის დარღვევების დროსაც. ამრიგად, ლობიო ჭეშმარიტად დიეტური და სამკურნალო საკვებია. ის კვირაში ორჯერ მაინც უნდა მივირთვათ. ზოგიერთი პარკოსანი, მათ შორის - ლობიოც, შეიცავს ნივთიერება არგინინს, რომელიც აუცილებელია შარდოვანას სინთეზისთვის. ცნობილია, რომ არგინინი მონაწილეობს აზოტოვანი ცვლის პროცესებში და ინსულინის მსგავსი მოქმედება აქვს, ამიტომ ლობიო რეკომენდებულია შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულთათვისაც. ლობიოს პარკისა და მოცვის ფოთლების ნახარში, ასევე ლობიოს საგდულების ნახარში კეთილისმყოფელ გავლენას ახდენს ორგანიზმზე. ამ ნახარშების მიღება რეკომენდებულია უზმოზე. ლობიო ანტიბაქტერიული და დამაწყნარებელი მოქმედებითაც გამოირჩევა. გარდა ამისა, მისი კერძები აფერხებს კბილის ქვების წარმოქმნას. ლობიოს ჭამას ურჩევენ ტუბერკულოზით დაავადებულებს. მწვანე ლობიოს ახასიათებს შარდმდენი ეფექტი. ის შლის და თირკმელებიდან და შარდის ბუშტიდან გამოდევნის კენჭებს. მწვანე ლობიოს იყენებენ პოდაგრის დროს. ანტიმიკრობული თვისებების წყალობით ლობიო ეფექტურად ებრძვის ღვიძლის ანთებით პროცესებს. დაკონსერვებისას ის მაქსიმალურად ინარჩუნებს სასარგებლო თვისებებს. ლობიო ახალგაზრდობისა და სილამაზის შენარჩუნებაშიც გვეხმარება. მოხარშეთ, კარგად გასრისეთ (გაგლისეთ), შეურიეთ ზეთი, დაამატეთ ლიმონის წვენი (კარგი იქნება თაფლი და ქაცვის წვენიც) და დაიდეთ სახეზე. წვრილი ნაოჭები გაგიქრებათ, კანი კი მკვრივი, გლუვი, ელასტიკური და ხავერდოვანი გაგიხდებათ. 100 გრამი ხმელი ლობიო 309 კკალორიას შეიცავს.
უკუჩვენებები
ლობიოს ჭარბად გამოყენება არ შეიძლება პოდაგრის, ნეფრიტის, ქოლეცისტიტის, კოლიტის, მომატებული მჟავიანობით მიმდინარე გასტრიტისა და წყლულოვანი პათოლოგიის დროს. ლობიოს ინტენსიური გამოყენება ეკრძალებათ აგრეთვე ასაკოვან ადამიანებს და პირებს, რომელთაც მის მიმართ ინდივიდუალური აუტანლობა აღენიშნებათ.