სტრეპტოკოკული ფარინგიტის გადატანის შემდეგ, შემთხვევათა მესამედში, წითელი ქარის განვითარებაა მოსალოდნელი
დაავადების უმთავრესი ეტაპი კანის მთლიანობის დარღვევაა - ამის შედეგად ორგანიზმში ინფექციის გამომწვევი მიკრობი იჭრება. პროცესის განვითარებას ხელს უწყობს ადგილობრივი ფაქტორები - ვენური უკმარისობა, წყლული, კანის ანთებითი დაავადება, მწერის ნაკბენი თუ სოკოვანი ინფექცია.
სახეზე ლოკალიზებული წითელი ქარის დროს ბაქტერიების წყარო არცთუ იშვიათად ცხვირ-ხახაა. სტრეპტოკოკული ფარინგიტის გადატანის შემდეგ შემთხვევათა მესამედში წითელი ქარის განვითარებაა მოსალოდნელი. დაავადების განვითარებას ხელს უწყობს შაქრიანი დიაბეტი, ალკოჰოლიზმი, შიდსი, ნეფროზული სინდრომი და სხვა ისეთი მდგომარეობები, რომლებსაც იმუნური სისტემის დაზიანება ახასიათებს. ჩამოთვლილ ფაქტორებთან ერთად დაავადების განვითარებაში დიდ როლს ასრულებს ორგანიზმის განსაზღვრული სახის წინასწარი განწყობა და ალერგიული ფონი.
წითელი ქარის განვითარების ხელშემწყობი უმნიშვნელოვანესი ფაქტორი მაინც ლიმფის მოძრაობის დარღვევა, ლიმფოსტაზია. ინფექცია სწრაფად ვრცელდება ლიმფური სადინარების მეშვეობით, რასაც შესაძლოა მიმდებარე ლიმფური კვანძების გადიდება მოჰყვეს.
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
დაავადება ნებისმიერ ასაკში გვხვდება, მაგრამ განსაკუთრებით ხშირია ჩვილებს, სკოლამდელი ასაკის ბავშვებსა და ხანში შესულებს შორის. ისიც ფაქტია, რომ წითელი ქარი უფრო მეტად ქალებს ემართებათ, მაგრამ ახალგაზრდა მამაკაცებში აგრესიულობით გამოირჩევა.
ეს წითელი ქარია
როგორც უკვე მოგახსენეთ, წითელი ქარი უმეტესად ქვედა კიდურებს მოიცავს. დაავადების განვითარების პირველი საათების განმავლობაში ქვემო კიდურებზე, ვენებისა და ლიმფური ძარღვების გასწვრივ, ძლიერი ტკივილი იჩენს თავს. ამის გამო ზოგჯერ შეცდომით მწვავე თრომბოფლებიტს ეჭვობენ. პაციენტებს მეტწილად უჭირთ წითელი ქარის მაპროვოცირებელი მომენტის გახსენება, თუმცა შესაძლოა გაიხსენონ, რომ ეს არე რამდენიმე დღით ადრე დაიზიანეს (არ არის აუცილებელი, დაზიანება ხილული იყოს, - მაგალითად, ნაკაწრი; წითელი ქარის განვითარებისთვის ზოგჯერ კანის მცირე უბნის დაჟეჟილობაც კი საკმარისია). კანისმხრივ გამოვლინებას წინ უძღვის სისუსტე, შემცივნება და ტემპერატურის მომატება.
ამ სიმპტომების განვითარებიდან ორიოდე დღის შემდეგ თავს იჩენს ცვლილებები კანის მხრივ - ქავილი, წვა და შეშუპება. ამის შემდეგ კანზე არსებული მცირე სიწითლე მალევე იქცევა კაშკაშა წითელ, მკვეთრკონტურებიან, გამკვრივებულ უბნად. წვის შეგრძნება (ადამიანს დაზიანებული უბანი ძლიერ უხურს) და მკვეთრი საზღვრებით შემოფარგლული ძლიერი სიწითლე დაავადების კლასიკური სიმპტომებია. დაზიანებული ზონა კონტურებითა და იერსახით გეოგრაფიულ რუკას ჰგავს. შეინიშნება ანთების ყველა ნიშანი - გაწითლება, მტკივნეულობა, ტემპერატურის მომატება და შეშუპება. ანთებით პროცესში ლიმფური სისტემაც ერთვება, რაც ლიმფური სადინარების გაფართოებითა და ლიმფური კვანძების გადიდებით ვლინდება.
