არ მინდა შინ დაბრუნება!
- პასუხად კი ბავშვის ხმამაღალი ტირილი ისმის... ალბათ, ეს სურათი გეცნოთ. როგორ გავუმკლავდეთ პრობლემას ისე, რომ საკუთარი ნერვებიც გადავარჩინოთ და ბავშვისაც?აუცილებელია მოლაპარაკებასპეციალისტები გვარწმუნებენ, რომ მოლაპარაკება ერთი წლის ბავშვთანაც კია შესაძლებელი, ოღონდ ამისთვის სათადო მუშაობაა საჭირო. ჯერ პატარას ჩვენი მოსმენა უნდა ვასწავლოთ. გაითვალისწინეთ, თავდაპირველად სწორედ მოსმენაა მთავარი და არა გაგონილის შესრულება. მოსმენის ჩვევის გამოსამუშავებლად კი აუცილებელია, ბავშვს ველაპარაკოთ, თანაც რაც შეიძლება ადრეული ასაკიდან. თემას მნიშვნელობა არა აქვს - ეს შეიძლება იყოს ამინდი, შესაძენი პროდუქტების ჩამონათვალი, მათი ხარისხი.... საუბარი ჯერ კიდევ მაშინ შეიძლება დავიწყოთ, როცა ბავშვი ეტლში წევს. გამოიღვიძებს თუ არა პატარა, მოუყევით, რომ გათენდა, კარგი ამინდია ან, პირიქით, წვიმს, ჩიტი მოფრინდა და ასე შემდეგ. რა თქმა უნდა, მოსმენის ჩვევის გამოსამუშავებლად უდიდესი მნიშვნელობა აქვს კითხვას. მოსმენის უნარზე უფრო რთულია გაგონების, თხოვნის შესრულების ჩვევის გამომუშავება, თუმცა არის ისეთი შემთხვევებიც, როცა ამ მხრივ სირთულე არ გვხვდება. ერთი სიტყვით, ყველაფერი ინდივიდუალურია. სპეციალისტების აზრით კი ამ უნარების განსავითარებლად მთავარია გულწრფელობა, სიმართლე და მოთმინება, რათა პატარა, უმწეო არსება საკუთარი უარყოფითი ემოციებისგან განმუხტვის საშუალებად არ ვაქციოთ. ბავშვის ჭირვეულობის საწინააღმდეგო ერთ-ერთი ნაცადი მეთოდია პატარას ყურადღების გადართვა სხვა საგანზე ან მოვლენაზე. ფრაზა "რამდენჯერ გითხარი, წამოდი სახლში" ასეთ დროს უშედეგოა. ჯობს, ფანტაზია მოვიშველიოთ და მკაცრი დედის როლი თამაშის მონაწილის როლზე გავცვალოთ.
- ერთ-ერთი ეფექტური გზაა დამშვიდობება ქვიშასთან, საქანელასთან, მეგობრებთან, სკამთან... დავუქნიოთ მათ ხელი და შინისაკენ გავწიოთ. ზოგიერთ ბავშვს ასეთი დამშვიდობების რიტუალი ეხმარება, რომ თამაში დაამთავროს და დროულად გადაერთოს სხვა ქმედებაზე.
- პატარას წყნარად ვაუწყოთ, რომ მისი მეგობრები შინ მიდიან, აღარავინ რჩება სათამაშოდ და ალბათ მასაც მოუწევს სახლში დაბრუნება, რათა კუბიკებით ითამაშოს ან თოჯინა დააძინოს.
- ბავშვს წყნარი, კეთილგანწყობილი, მაგრამ მტკიცე კილოთი უნდა ვუთხრათ, რომ გარკვეული ხნის (მაგალითად, 20 წუთის) შემდეგ უნდა წავიდეთ, რადგან სადილის დროა, შემდეგ კი პატარა სათამაშოდ უნდა გავუშვათ. 10 წუთის შემდეგ მას უნდა დავუძახოთ და შევახსენოთ, რომ 5 წუთში მივდივართ. ამის შემდეგ უნდა დავეხმაროთ სათამაშოების შეგროვებაში. ასე პატარას ნელ-ნელა შევაცვლევინებთ საქმიანობის სახეს, დამოუკიდებლობის გამომუშავებაშიც დავეხმარებით.
- ალბათ სხვა ბავშვებისთვისაც დადგა შინ დაბრუნების დრო. შეგიძლიათ, პატარები ერთმანეთს შეაჯიბროთ სათამაშოების მოგროვებაში, ჩალაგებაში, ბილიკის გავლაში...
გაითვალისწინეთ, ყველა ეს ხერხი მხოლოდ მაშინ იქნება ეფექტური, როცა შვილთან მეგობრობთ, მასთან ისეთი ურთიერთობა გაქვთ, როგორიც თანატოლთან.