ლალი ჩხიკვაძე

და კიდევ ბევრი სხვა რამ, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ზრდასრულ ასაკში შფოთვა.

ამერიკის შფოთვისა და დეპრესიის ასოციაციის მონაცემების თანახმად, შფოთვითი აშლილობები შეერთებულ შტატებში ყოველწლიურად აღენიშნება ზრდასრული მოსახლეობის თითქმის ნახევარს (40.1%).

• შფოთვა უბრალოდ არსაიდან არ ჩნდება. ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგ მაიკლ ადელმანის აზრით, ეს შეიძლება აღმოცენდეს ბავშვობისას. სპეციალისტმა გამოცემას Parade განუცხადა, რატომ შეიძლება აღენიშნოს ადამიანს ზრდასრულ ასაკში შფოთვითი ქცევა.

მშობლების შფოთვა

მშობლების ქცევა, რომლებიც საზრუნავის გამო მუდმივ განცდებში არიან, არ მუშაობენ, არ მართავენ თავიანთ ფიქრებს, ემოციებსა და გრძნობებს, ზრდის მათ შვილებში მსგავსი შფოთვითი ქცევების განვითარების რისკს.

• ფაქტია, რომ ბავშვი ბავშვობიდანვე სწავლობს ემოციების გაკონტროლებას მათი გამზრდელი ადამინების მაგალითზე.

კრიტიკული აღზრდა

თუ მშობლები მუდმივად აკრიტიკებენ შვილს, მას უჩნდება აზრი, რომ რაღაცას სწორად ვერ აკეთებს. მას ასევე უვითარდება თვითკრიტიკულობა, კომპლიმენტების მიღების უუნარობა და დაბალი თვითშეფასება. ეს, შედეგად, იწვევს შფოთვას.

ზედმეტად მკაცრი აღზრდა

ზედმეტად მკაცრი აღზრდა - სადაც ბავშვს არავისთან თამაშის ან ხეებზე ასვლის უფლებას არ აძლევს - ბავშვებს არ აძლევს საშუალებას უსაფრთხოდ შეისწავლონ მათ გარშემო არსებული სამყარო. შედეგად, ისინი უფრო ხშირად განიცდიან შფოთვას.

ადელმანი ამბობს, რომ მკაცრმა აღზრდამ ასევე შეიძლება გამოიწვიოს კვებითი ქცევის დარღვევა.

საზღვრების არარსებობა

ბავშვობაში საზღვრების არარსებობამ ასევე შეიძლება გაზარდოს ზრდასრულ ასაკში შფოთვითი ქცევის ჩამოყალიბების ალბათობა.

ბავშვებისა და მოზარდების აღზრდისას აუცილებელია საზღვრების დაცვა. მათ გარეშე ბავშვი თავს დაცულად ვერ გრძნობს, მას განუვითარდება დაბალი თვითშეფასება და შფოთვის სიმპტომები მეტად შენარჩუნდება.

ემოციური რეაქციის ნაკლებობა

ბავშვის გრძნობების იგნორირება ხელს უშლის მას საყვარელ ადამიანების გარემოცვაში უსაფრთხოდ იგრძნოს თავი. ის იწყებს გრძნობების კონტროლს, ამიტომ გასაკვირი არ არის, რომ ზრდასრულ ასაკში მას მოუწევს შფოთვასთან გამკლავება, ასევე იმის გარკვევა საზოგადოებას რომელი მხრიდან დაანახოს საკუთარი თავი და რომელი დათრგუნოს.

ფოკუსირება შედეგზე

ბავშვს ხშირად სჭირდება უმაღლესი შეფასება ძალისხმევისთვის, მაშინაც კი, თუ მან მიიღო სკოლაში საშუალოდ ან უბრალოდ ცუდად შეასრულა რაიმე დავალება.

მიღწევებზე გადაჭარბებული აქცენტის გაკეთება, საფუძველს უყრის შფოთვას. ბავშვები, რომელთა მშობლებიც კარგ შეფასებებზე არიან ორიენტირებულნი, იზრდებიან ძალიან მგრძნობიარენი ნეგატიური მოვლენებისა და ემოციების მიმართ და ასევე მუდმივად განიცდიან შეცდომების გამო შფოთვას.