არ მინდა გითხრა ”ნახვამდის!”
გინდათ, ბავშვი მხიარულად დაგემშვიდობოთ. თუ პატარა ექვსი თვისაც არ არის, განშორების პროცესი უმტკივნეულო იქნება (ყოველ შემთხვევაში, ფსიქოლოგიური თვალსაზრისით ასე უნდა იყოს). რა ვიღონოთ, თუ ბავშვი უფრო დიდია? მოდით, ერთად განვიხილოთ ამ სიტუაციის სხვადასხვა ვარიანტი, მოვიფიქროთ, როგორ ავიცილოთ თავიდან სტრესი.
1-2 წელი
ბავშვი უკვე ხვდება, რომ ძიძის გამოჩენა დედ-მამის წასვლას მოასწავებს. ამ ასაკის პატარას დროის აღქმა არ შეუძლია, ამიტომ აზრი არ აქვს დაპირებას, ერთ საათში დავბრუნდებიო. სამაგიეროდ, მას შეუძლია გააცნობიეროს, რომ დედა ჭამის შემდეგ მოვა.
როგორ მოვემზადოთ?
დამალობანას, ”ჭიტა-ჭიტას” თამაშის დროს ბავშვი სწავლობს ხანმოკლე განშორებასა და შეხვედრას. ეს ერთგვარი სამზადისია, რათა შემდგომ უცრემლოდ გადაიტანოს განშორების სტრესი. ცხადია, შეუმჩნევლად წასვლა უფრო ადვილია, მაგრამ მაინც ნუ გაეპარებით პატარას, აუცილებლად უთხარით ”ნახვამდის” და ხელი დაუქნიეთ, კარიდან კი ერთხელ კიდევ მოხედეთ.
სირთულეები
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
რატომ გეკვრით ბავშვი ასე სასოწარკვეთილი? რატომ გრძნობს თავს კარგად მხოლოდ თქვენს გვერდით? ამ კითხვებზე პასუხი თავად უნდა იპოვოთ. იქნებ მათი აღზრდის მეთოდები, ვისთანაც პატარას ტოვებთ, არც ისე კარგია?
გონივრული კომპრომისი
არ მისცეთ შვილს თქვენით მანიპულირების უფლება. თუ წასვლას აპირებთ, კარიდან უკან არასოდეს გამობრუნდეთ - ამით ბავშვის ემოციურ მდგომარეობას მხოლოდ დაამძიმებთ. გაითვალისწინეთ, პატარა გცდით, რათა გაარკვიოს, რისი ნება აქვს და რისი - არა, ამიტომ სჯობს, ყველაფერს ამთავითვე მიაჩვიოთ.
2-3 წელი
ბავშვს დღითი დღე უმძაფრდება დამოუკიდებლობის სურვილი. მას უკვე აქვს აბსტრაქტული აზროვნების უნარი და ესმის, რომ როცა მის გვერდით არ ხართ, რაღაცას საქმიანობთ - მუშაობთ, ყიდულობთ სურსათს, მიდიხართ ექიმთან... უკვე ისიც იცის, რომ განშორება დიდხანს არ გაგრძელდება, თუმცა საათებით დროის განსაზღვრის უნარი ჯერ არ გააჩნია.
როგორ მოვემზადოთ?
თუ ბავშვმა უკვე აითვისა თამაში როლების განაწილებით, შეგვიძლია, გავითამაშოთ თოჯინებთან გამოთხოვება და განშორების ერთგვარი რეპეტიცია გავიაროთ.
სირთულეები
ამ ასაკში ბავშვთა უმრავლესობას არ სურს მშობლების სადმე გაშვება - ჰგონია, რომ მათ ვეღარ ნახავს. დედ-მამასთან ერთად ყოფნა უფრო სასიამოვნოა, დროც მხიარულად გადის... განშორებისას ბავშვის თვალებზე აკიაფებული ცრემლები მშობლებისთვის საუკეთესო კომპლიმენტია, თუმცა ერთგვარი ცდაც არის: ”თუ ავტირდი, იქნებ დედა არსად წავიდეს?”
გონივრული კომპრომისი
თუ ბავშვს განშორება მეტისმეტად უჭირს, აუცილებლად გაარკვიეთ მიზეზი. იქნებ უმცროსი დის ან ძმის დაბადების გამო პატარა თავს მიტოვებულად მიიჩნევს? თუ ასეა, შეეცადეთ, ყველაფერი მშვიდად აუხსნათ.
3-5 წელი
ამ ასაკში ბავშვი თავს უფრო იმედიანად გრძნობს, შეუძლია, უცხო ადამიანსაც სთხოვოს დახმარება და ამისი სულაც არ ეშინია, თუმცა საბავშვო ბაღის კართან, განშორებისას, შიში მაინც იჩენს თავს.
როგორ მოვემზადოთ?
საბავშვო ბაღში სიარულისთვის პატარა წინასწარ უნდა მოვამზადოთ: მივიყვანოთ დასათვალიერებლად, ვაჩვენოთ, რა კარგად თამაშობენ ბავშვები. შინ საბავშვო ბაღის შესახებ მხოლოდ პოზიტიურად უნდა ვისაუბროთ. აუცილებლად უნდა ავუხსნათ, რას გავაკეთებთ, ვიდრე ის ბაღში იქნება, მოვუყვეთ, რომ დღის განმავლობაში ვმუშაობთ, სახლს ვუვლით. განშორებისას არ უნდა დაგვავიწყდეს წლების განმავლობაში შემუშავებული რიტუალის შესრულება - კოცნა ჯერ მარჯვენა, მერე მარცხენა ლოყაზე, ჩახუტება. პატარებს ხომ ძალიან უყვართ ტრადიციების დაცვა. თითქოს არაფერია, მაგრამ ბავშვს თავდაჯერებას მატებს.
სირთულეები
არ დაემუქროთ ბავშვს, თუ ცუდად მოიქცევი, ბაღიდან აღარ წამოგიყვანო. განშორებისას ემოციას ნუ გამოამჟღავნებთ, თორემ პატარა ამას უმალვე იგრძნობს და ყველაფერს გააკეთებს, რათა თავისი გაიტანოს.
გონივრული კომპრომისი
თუ საშუალება გაქვთ, თავდაპირველად ბავშვი ბაღში რამდენიმე საათით დატოვეთ, წასვლამდე კი ნახევარი საათი მის გვერდით გაატარეთ. ძალიან კარგად მოქმედებს პატარა თილისმა - სათამაშო ცუგა, დედის ცხვირსახოცი... დროდადრო ბავშვს ბაღი უმიზეზოდ გააცდენინეთ.
