News
როგორც ცნობილია, გლუკოზისადმი ტოლერანტობის მოშლა არაინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტის რისკფაქტორს წარმოადგენს. კვლევის თითოეულ მონაწილეს გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დასადგენად ორჯერ, კვლევის დაწყებამდე და 15 წლის შემდეგ, ჩაუტარდა გლუკოზით დატვირთვის სინჯი. ტესტირების შედეგებმა აჩვენა, რომ ყველაზე ხშირად (ასიდან 22 შემთხვევაში) გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დარღვევა უვითარდებოდათ მწეველებს. ხოლო არამწეველებს, რომლებიც პასიური მწეველების რიგს მიეკუთვნებოდნენ, შემთხვევათა 17%-ში განუვითარდათ გლუკოზისადმი ტოლერანტობა. რაც შეეხება არამწეველებს, რომლებსაც არ ჰქონდათ არანაირი კონტაქტი თამბაქოს კვამლთან, გლუკოზისადმი ტოლერანტობა შემთხვევათა 12%-ში განუვითარდათ. კვლევის ავტორებმა გამოთქვეს ვარაუდი იმის შესახებ, რომ თამბაქოს კვამლში არსებულ ტოქსინს შეუძლია მოქმედება კუჭუკანა ჯირკვალზე - ორგანოზე, რომელშიც გამომუშავდება ინსულინი - სისხლში შაქრის დონის მარეგულირებელი ჰორმონი. პასიური მწეველებიც იმავე ტოქსინების მოქმედებას განიცდიან, რასაც აქტიური მწეველები და ამასთან ზოგი ტოქსინის კონცენტრაცია მათ უფრო მაღალი აქვთ.
დამნაშავე პესტიციდები
მსოფლიოში დიაბეტით დაავადებულთა მკვეთრი ზრდა შეიძლება პესტიციდებითა და სხვა მავნე ქიმიური ნივთიერებით გარემოს დაბინძურებასთან იყოს დაკავშირებული. ამ ჰიპოთეზას ადასტურებს სამხრეთ კორეელი მეცნიერების მიერ ჩატარებული გამოკვლევის შედეგები. II ტიპის დიაბეტის მთავარ რისკფაქტორად სიმსუქნე მიიჩნევა, მაგრამ ახალი მონაცემების თანახმად დიაბეტის არანაკლებ მნიშვნელოვანი მიზეზი შეიძლება იყოს დამაბინძურებელი, გამძლე ორგანული ნივთიერებები (დგონ), როგორიცაა პესტიციდების, ტექნიკური ემულგატორების, საღებავების და სხვათა წარმოებაში გამოყენებული ნივთიერებები. დღესდღეობით მრავალი დგონ-ის წარმოება აკრძალულია, მაგრამ ისინი მაინც დიდი რაოდენობით არსებობენ გარემოში, ხვდებიან საკვებ პროდუქტებში და შესაბამისად ადამიანის ორგანიზმში. ძუძუმწოვრების ორგანიზმში დგონ ცხიმოვან ქსოვილში გროვდება. შარშან სამხრეთ კორეის უნივერსიტეტის სპეციალისტთა ჯგუფი მივიდა იმ დასკვნამდე, რომ II ტიპის დიაბეტის განვითარების რისკი ადამიანის ორგანიზმში დაგროვილი დგონ-ის რაოდენობის პირდაპირპროპორციულია. ახალმა გამოკვლევამ აჩვენა, რომ სხეულის ჭარბი წონა და სიმსუქნე მხოლოდ მაშინ ხდება II ტიპის დიაბეტის წინმსწრები ინსულინრეზისტენტობის მიზეზი, თუ ეს გადახრები მიმდინარეობს სისხლში პესტიციდებისა და პოლიქლორბიფენილების დონის ზრდით. პროექტის კოორდინატორის თქმით, მიღებული მონაცემები იძლევა იმის თქმის საფუძველს, რომ დიაბეტის განვითარებაში გადამწყვეტი ფაქტორი არის არა უშუალოდ ცხიმოვანი ქსოვილის სიჭარბე, არამედ ამ ქსოვილში მავნე ქიმიური შენაერთების დაგროვება. ჯერჯერობით უცნობია, რა მექანიზმით იწვევს დგონ დიაბეტის განვითარებას, თუმცა კორეელ მეცნიერებს მიზეზშედეგობრივი კავშირის არსებობაში ეჭვი არ ეპარებათ. ამაზე მიუთითებს II ტიპის დიაბეტით ამერიკელი პილოტების მასობრივი დაავადება. ისინი ვიეტნამში ომის დროს ჯუნგლების თავზე პესტიციდებს აფრქვევდნენ. ასევე ხშირია დიაბეტი იმ ადამიანებში, რომლებიც ცხოვრობენ დგონ-ით დაბინძურებულ რაიონებში.
სახიფათოა თუ არა ალკოჰოლი?
სმის დროს ჭამა რომ აუცილებელია, არავისთვის წარმოადგენს საიდუმლოს - ამას ექიმებიც გვირჩევენ და ცხოვრებისეული გამოცდილებაც გვკარნახობს, მაგრამ ახლახან შვედმა მეცნიერებმა დაადგინეს, რომ ეს მხოლოდ კეთილ რჩევად არ უნდა მივიღოთ, რადგან მშიერ კუჭზე დალევა ჯანმრთელობისთვის შესაძლოა მეტად სახიფათო აღმოჩნდეს. ეს განსაკუთრებით დიაბეტიანებს ეხება. სტოკჰოლმელმა მეცნიერებმა დაადგინეს, რომ ალკოჰოლის მიღების შემდეგ ორგანიზმში ინსულინის გამომუშავება ოთხჯერ იმატებს. სისხლში 0,4 პრომილე ალკოჰოლის შემცველობისას კუჭქვეშა ჯირკვალში სისხლის მიმოქცევა ოთხჯერ აქტიურდება, რაც იწვევს შაქრის დაუყოვნებლივ გადამუშავებას ინსულინის დაშლის ოთხჯერადი მატების ხარჯზე. ამ დროს ადამიანს ასხამს ცივი ოფლი, უხშირდება გულისცემა, ცუდად აზროვნებს და შესაძლოა, აგრესიულიც კი გახდეს. ეს ორგანიზმისთვის ძლიერი სტრესია, რომლის მიზეზიც სისხლში შაქრის დაბალი შემცველობა გახლავთ. დიაბეტიანებისთვის ალკოჰოლის მშიერ კუჭზე მიღებისას ნეგატიური შედეგის რისკი კიდევ უფრო მაღალია. ინსულინის დაშლასა და სისხლში არსებულ ალკოჰოლს შორის უშუალო კავშირის არსებობა ხსნის, რატომ სჭირდება ორგანიზმს მეტი საკვები ალკოჰოლის მოხმარებისას - ამას შაქრის ნაკლებობა განაპირობებს. ამავე მიზეზით აიხსნება ის ფაქტი, რომ დალევის შემდეგ შიმშილის შეგრძნება იჩენს თავს.