გგონიათ, რომ თქვენს შვილს სძულხართ? - როგორ მოვექცეთ შვილს გარდატეხის ასაკში - მკურნალი.გე

ან დაძინების დროს მასთან წამოწოლას. უცებ კი, ფაქტობრივად, ერთ დღეში, აღმოაჩენთ, რომ ის იწყებს თქვენ მიმართ საშინელი აგრესიის გამოვლენას, ყველა თქვენი სიტყვის აბუჩად აგდებას და თქვენი რჩევების დაცინვასაც კი. თუ კარგად დააკვირდებით მის საქციელს, გაიხსენებთ, რომ მსგავს სიტუაციაში უკვე ყოფილხართ, როცა თქვენი შვილი 2-3 წლისა იყო. განსხვავება ისაა, რომ მაშინ თქვენი შვილი გამუდმებით "არა", "არ მინდას" ყვიროდა, ახლა კი, უმეტესად, ყველაფრის მიმართ ზიზღი და მიუღებლობა აქვს.

"ძალიან რთულია მშობლებისთვის ასეთ რამესთან გამკლავება", - ამბობს ფსიქოლოგი, ემორის უნივერსიტეტის ბავშვებისა და ოჯახების ურთიერთობის სპეციალისტი, დოქტორი ნადინე კასლოუ. "გარდატეხის ასაკის არსი სწორედაც გამოყოფა და ინდივიდუალიზმის ძიებაა. ბევრ ბავშვს ამ დროს სჭირდება კიდევაც მშობლებისგან შორს თავის დაჭერა, რათა შეძლოს საკუთარი იდენტობის პოვნა", - ამბობს კასლოუ. თინეიჯერობის ასაკში ბავშვები უფრო მეტ აქცენტს მეგობრებზე აკეთებენ, ვიდრე მშობლებზე, რაც ნორმალური მოვლენაა.

როგორ მივუდგეთ ამ საკითხს:

ზოგჯერ მშობლები იმდენად გულნატკენები არიან შვილების ქცევით, რომ მათ საქციელს იმავე ფორმით – შვილის ერთგვარი უარყოფით პასუხობენ. ეს შეცდომაა. "გარდატეხის ასაკში ბავშვებმა იციან, რომ მათ ჯერ კიდევ სჭირდებათ მშობლები, თუნდაც უჭირდეთ ამის აღიარება", - ამბობს გოლდმანი. თუ თქვენ ნერვიულობთ მათი ქცევის გამო, არ დაგავიწყდეთ, რომ ისინიც ძალიან დიდ შინაგან ცვლილებებს განიცდიან ამ დროს, ფაქტობრივად, ემოციების ერთგვარ კარუსელზე არიან მოქცეულნი. მშობელი უნდა ეცადოს და მაქსიმალურად შეინარჩუნოს სიმშვიდე და გაუმკლავდეს ამბოხების ასაკს, რომელიც, როგორც წესი, 16-17 წლამდე გადაივლის ხოლმე.

ნუ ეცდებით მბრძანებლური და დამრიგებლური ტონით ურთიერთობას, მისი ჰორმონები ამ ყველაფერს აგრესიით უპასუხებენ. მხოლოდ მეგობრული ტონი შეიძლება მიიღოს, ისიც ზოგიერთ შემთხვევაში. თუ კომუნიკაციას საერთოდ ვერ ახერხებთ, მხოლოდ მოთმინება დაგრჩენიათ, თუმცა მის შორიახლოს უნდა იყოთ და ყველა მის პრობლემას თვალი ადევნოთ.

რა თქმა უნდა, არავინ ამბობს იმას, რომ შვილს უფლება მისცეთ შეურაცხყოფა მოგაყენოთ და ცუდად მოგექცეთ. თუ ასეთი რამ ხდება, უნდა მოითხოვოთ მარტივი ქცევის წესების დაცვა. ასეთ დროს კარგია ძველი მიდგომის გამოყენება, ანუ "თუ კარგს ვერაფერს იტყვი, ჯობია საერთოდ არ თქვა არაფერი". თუ თქვენს თინეიჯერ შვილს აგრძნობინებთ, რომ მიუხედავად ყველაფრისა, ყოველთვის მის გვერდით ხართ, ის პერიოდულად მაინც დაიბრუნებს თქვენდამი ნდობას, რაც საკმაოდ იშვიათია გარდატეხის ასაკში.