5 წელი ვიყავი ფსიქოტროპულ წამლებზე, მერე კი გავთავისუფლდი მათგან - ერთი პაციენტის გამოცდილება
„ხშირად მეკითხებიან, როგორ დავანებე ფსიქოტროპულ წამლებს თავი.
დეპრესიის გამო 2012 წლიდან, 2017 წლამდე ვიყავი ფსიქოტროპულებზე. ექიმებმა მითხრეს შეიძლება მთელი ცხოვრება მოგიწიოს წამლებზე ყოფნაო.
შეწყვეტა მიჭირდა, წონითაც ბევრს ვიწონიდი, 2017 წელს წამლების შეწყვეტამდე გადავწყვიტე წონის დაკლება. გადავედი ჯანსაღ კვებაზე, ავიღე რვეული და დავიწყე გუგლიდან იმ პოსტების წერა რაც ჯანსაღ და არაჯანსაღ საკვებს ეხებოდა. ამან გამიტაცა, გონება დაკავდა იმ საქმით რაც ჩემთვის იყო სასარგებლო. პარალელურად ვიკლებდი წონაში, გონებას აღარ ჰქონდა საშუალება ნეგატივზე ემუშავა და მისი ადგილი ნელა-ნელა სწავლამ და პოზიტივმა ჩაანაცვლა.
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
ამას მოჰყვა სეირნობის სურვილი. წონაში 32 კილო დავიკელი. ამ ყველაფრის მერე დავინტერესდი თვითშემეცნებით, ფსიქოლოგიით და იუთუბში ვუსმენდი ლექციებს, დავიწყე მედიტაციები, იოგა ვარჯიშები. გამიჩნდა წერის სურვილი, ვწერდი ლექსებს, საბავშვო ლექსებს, მოთხრობებს, დღიურებს. როცა ბევრი დამიგროვდა წიგნის გამოცემა გადავწყვიტე. 1 წელიც არაა, რაც მუშაობაც დავიწყე, ვიშოვე ერთი სამუშაო, პარალელურად ვსწავლობდი ახალ სპეციალობას. ავიღე სერთიფიკატი, მაშინვე დამასაქმეს და სულ 1 თვეა რაც მესამე სამსახურიც ვიშოვე.
დღეს სამივე სამსახური მოვიარე მაგრამ მაინც იმდენი ენერგია მაქვს და ისეთი ბედნიერი ვარ, რომ არ ღამდებოდეს კიდევ შემიძლია ვიმუშაო. არადა 62 წლის ვხდები და სამსახურში ახალგაზრდებსაც ვეხმარები როცა თავის საქმეს ვერ ასწრებენ. თქვენ წარმოიდგინეთ საქართველოში იმ ხელფასს მივაღწიე, რასაც წლების წინ ევროპაში ვიღებდი.
როცა გონება სასარგებლო საქმით კავდება, დეპრესია ტოვებს სხეულს და იწყება ექსპრესია. ის კარგი საქმე და შედეგი ადამიანს აძლევს სტიმულს და გამოიყოფა ბედნიერების ჰორმონი. ნელ-ნელა ეს ჰორმონი იწევს მაღლა. ტვინი კომპიუტერივით იმახსოვრებს იმას, რაზეც მუშაობს და თავისთავად ფიქრის სახით ახსენებს ადამიანს. აი ასე მოვხვდი ჯოჯოხეთიდან სამოთხეში. ახლა რომ ვიხსენებ ჩემს სუიციდზე ნაფიქრალებს მეცინება, რა უტვინო ვიყავი.
დეპრესიაში მყოფი ადამიანი უამინდობაში მოყოლილ ვარდს გავს, ქარი და სეტყვა რომ ანადგურებს, მან თავად უნდა ამოიყაროს ახალი კვირტები ძველის სანაცვლოდ.ადამიანი დეპრესიამდე უსწავლელი მძღოლივითაა და თავის ცხოვრებას ვერ მართავს მანამდე სანამ ხრამში არ გადაიჩეხება და თუ გადარჩა, საკუთარი ხომალდის შემქმნელიც და მესაჭეც თავად იქნება“.
