თინათინ გოცაძე

ესე იგი არ არის შუბლის წიაღი განვითარებული? საჭიროებს ეს მკურნალობას თუ არა? საერთოდ, რას იწვევს? რომ არ მივაქციო ყურადღება, რაიმე გართულება მოჰყვება? ვარ 47 წლის.

დავიწყოთ იმით, რომ ჰიპერპლაზია არ ნიშნავს განუვითარებლობას. ბერძნულად "ჰიპერ" ზედმეტს, ჭარბს ნიშნავს, "პლაზის" კი წარმოქმნას. ჰიპერპლაზია არის ცალკეულ ქსოვილთა შემადგენელი ელემენტების რაოდენობრივი მატება მათი უჯრედების გამრავლების ხარჯზე, ფაქტობრივად, უჯრედოვანი ელემენტების ჭარბად წარმოქმნაა.

რაც შეეხება შუბლის წიაღს, ის შუბლის ძვლის სისქეში არსებული ჰაეროვანი სივრცეა. საბოლოო განვითარებას 25 წლის ასაკისათვის აღწევს. შუბლის წიაღი დაკავშირებულია ცხვირის ღრუს შუა გასავალთან. სხვა წიაღების მსგავსად ლორწოვანი გარსითაა ამოფენილი. შუბლის წიაღის ჰიპერპლაზია, რაც თქვენ დაგიდგინეს, გულისხმობს სწორედ მისი ამომფენი ლორწოვანი გარსის უჯრედოვანი ელემენტების ჭარბად წარმოქმნას. თქვენი წიაღის ლორწოვანი გარსი რამდენადმე გასქელებული, გამსხვილებულია. ამის მიზეზი უხშირესად ქრონიკული ფრონტიტი ანუ შუბლის წიაღის ანთებაა. ეს უკანასკნელი, მწვავესაგან განსხვავებით, კლინიკურად ნაკლებ გამოხატულია. თუმცა ისიც საკითხავია, რატომ ჩაიტარეთ რენტგენოლოგიური გამოკვლევა, თუ არაფერს უჩიოდით?!

ცოტა რამ ქრონიკული ფრონტიტის შესახებ

შუბლის წიაღის ქრონიკული ანთება შედარებით დუნედ მიმდინარეობს და მისი კლინიკური სურათი, როგორც უკვე აღვნიშნეთ, სუსტად არის გამოხატული. თავის ტკივილი ამ დროს ყრუ და მოჭერითი ხასიათისაა. ლოკალიზდება ძირითადად დაზიანებული წიაღის საპროექციო არეში. ექსუდატის (გამონაყოფის) გაძნელებული დენისა და წიაღის შიგნიდან გაძლიერებული ზეწოლის გამო, ტკივილი თვალბუდის ზედა კედელზე ზეწოლისას ძლიერდება. ჩირქოვანი ხასიათისა და უსიამოვნო სუნის გამონადენი ცხვირიდან განსაკუთრებით ჭარბად დილაობით ვლინდება. არცთუ იშვიათად გამონაყოფი ძილის დროს ცხვირხახაში ჩაედინება და პაციენტს დილაობით დიდი რაოდენობით ნახველის ამოხველება უწევს. რინოსკოპიით (ცხვირის ღრუს დათვალიერებით) შუბლის წიაღიდან გამონაყოფის აღმოჩენა ყველაზე მოსახერხებელია დილაობით, პაციენტის ვერტიკალურ მდგომარეობაში გადასვლისას, რამეთუ მთელი ღამის განმავლობაში წიაღში დაგროვილი გამონაყოფი ადვილად ჩამოედინება ცხვირის შუა გასავალში. ქრონიკული ფრონტიტის დროს, როგორც წესი, ცხვირის შუა ნიჟარის წინა ბოლოს მფარავი ლორწოვანი გარსიც ჰიპერემიული და შეშუპებულია (ჰიპერემია სისხლის ნაკადის მოწოლის გამო ქსოვილის გაწითლებაა). ქრონიკულად მიმდინარე ანთების ფონზე, დაზიანებული ლორწოვანი გარსის უჯრედოვანი ელემენტები, მუდმივად აღდგენა-განახლების გამო, ხშირად ჭარბად მრავლდება, შესაბამისად ლორწოვანი გარსი ჰიპერპლაზიასა და გასქელებას განიცდის. ეს ერთგვარ უსიამოვნო სიმძიმის შეგრძნებას იწვევს შუბლის არეში. ქრონიკული ფრონტიტის დიაგნოზს სუბიექტური და ობიექტური ნიშნების საფუძველზე ადგენენ. შუბლის წიაღის რენტგენოლოგიური გამოკვლევით მსჯელობენ მის ფორმასა და მასში ექსუდატის არსებობაზე, აგრეთვე ამომფენი ლორწოვანი გარსის მდგომარეობაზე (ჰიპერპლაზიურია ის თუ შეშუპებული). დიფერენციალური დიაგნოსტიკა ტარდება სამწვერა ნერვის პირველი ტოტის ნავრალგიასთან.

P.S. გირჩევთ, აუცილებლად მიაკითხოთ ექიმს და ჩაიტაროთ სათანადო მკურნალობა. მართალია, თქვენს წერილში არ ჩანს, რა ჩივილები და სიმპტომები გაწუხებთ, მაგრამ სავარაუდოა, რომ გარკვეული პრობლემების გამო მოგიხდათ რენტგენოლოგიური გამოკვლევის ჩატარება. გაითვალისწინეთ, ქრონიკული ფრონტიტი აუცილებლად საჭიროებს მკურნალობას, თუ მას ყურადღებას არ მიაქცევთ, პროცესის გამწვავების, გაცივების, იმუნიტეტის დაქვეითების და სხვა ხელშემწყობ ფაქტორთა თანდართვის შემთხვევაში შესაძლოა, კიდევ უფრო მძიმე გართულებებისა და სერიოზული პრობლემების წინაშე აღმოჩნდეთ. მაგალითად, ქრონიკულმა ფრონტიტმა შესაძლოა შემდეგი გართულებები გამოიწვიოს:

• ანთებითი პროცესი შუბლის წიაღის წინა ძვლოვან კედელზე გადავიდეს. ასეთ დროს შესაძლოა კედლის ძვლოვანმა ფირფიტამ ნეკროზი ანუ კვდომა განიცადოს და ფისტულის (ერთგვარი ხვრელის, მილის) ჩამოყალიბებას შეუწყოს ხელი.
• ანთებითი პროცესი იშვიათად ვრცელდება შუბლის წიაღის ქვედა კედელზეც და აქედან ადვილად გადადის თვალბუდის ქსოვილებზე.
• პათოლოგიურ პროცესში წიაღის უკანა კედლის ჩართვის შემთხვევაში ქალასშიდა გართულებებს ეძლევა დასაბამი, კერძოდ - აბსცესს (შემოფარგლული ჩირქოვანი ანთებაა), მენინგიტს (თავისა და ზურგის ტვინის გარსების ანთებაა). შესაძლოა სეფსისის განვითარებაც.

ამიტომაც, ყველა შემთხვევაში მიაქციეთ ყურადღება თქვენს პრობლემას, მიაკითხეთ ექიმს და მასთან კონსულტაციის შემდეგ ჩაიტარეთ სათანადო მკურნალობა.