ლალი ჩხიკვაძე

ქრონიკული მარტოობა არ გულისხმობს მეგობრებისა და ურთიერთობების დეფიციტს. ბევრს, ვისაც ეს პრობლემა აქვს, ბევრი მეგობარი, სოციალური კავშირი და კონტაქტი აქვს და დიდი ოჯახიც კი ჰყავს. საუბარია შინაგან მარტოობის გრძნობაზე, რომელზედაც გარეშე ფაქტორები გავლენას არ ახდენს.

ქრონიკურლი მარტოობა დამანგრეველად მოქმედებს ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე, ზრდის დეპრესიისა და შფოთვის რისკს, აზიანებს ფიზიკურ ჯანმრთელობას, ამცირებს სიცოცხლის ხანგრძლივობას და ამაღლებს მძიმე დაავადებების განვითარების ალბათობას.

1. დაბრების პროცესი ქრონიკული მარტოობისას მწეველებზე სწრაფად მიმდინარეობს. მუდმივი უარყოფითი ემოციები, უიმედობა, დათრგუნვა აჩქარებს ბიოლოგიური საათის სვლას. ეს ემოციები ჩვენს ქრონოლოგიურ ასაკს დამატებით წლებსა და თვეებს მატებს. სპეციალისტები ვარაუდობენ, რომ ქრონიკული სტრესისა და ანთების შედეგია სასიცოცხლოდ აუცილებელი ორგანოებისა და უჯრედების დაზიანება.

2. 40%-ით იზრდება დემენციის რისკი, რისი მიზეზიც შეიძლება იყოს დეპრესია, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის არასახარბიელო მდგომარეობა და ფიზიკური აქტივობის უკმარისობა. ამაში თავისი წვლილი შეაქვს ქრონიკულ სტრესს, რადგანაც სტრესის ჰორმონი კორტიზოლი უარყოფითად მოქმედებს ტვინის რეგიონზე - ჰიპოკამზე. ეს უკანასკნელი კი მეხსიერებაზეა პასუხისმგებელი.

3. ორმაგდება ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის განვითარების რისკი.

4. 30%-ით იზრდება ინფარქტისა და ინსულტის რისკი.