ბლაშინგ-სინდრომი და ერითროფობია - "წითელსახიანობის" მიზეზები და მკურნალობა
როგორ ცხოვრობენ ადამიანები "წითელი სახით"? ვისაც ეს არ გამოუცდია, მას მხოლოდ შეუძლია ივარაუდოს:
ბუნების მიერ ბოძებული სიმორცხვე შებოჭილობაში გადაიზრდება, კარიერული წინსვლის შანსი სულ უფრო მეტად მცირდება, პირადი ცხოვრება მოუგვარებელია, ხანგრძლივი დეპრესია და შიში, რომ ბლაშინგ-სინდრომს ვერაფერს მოუხერხებ, - ასეთია "ორგანიზმის თავისებურება", მისი "ფიზიოლოგია", - სულ უფრო მეტად გიწამლავს სიცოცხლეს.
ბლაშინგ-სინდრომს ერთვის ერითროფობია - მოულოდნელად გაწითლების შიში, არადა, შიში, საზოგადოდ, უეცარი, თუნდაც მცირედი მღელვარება, იმპულსებს გადასცემს ნერვულ სისტემას, რომელიც, თავის მხრივ, სისხლის მიმოქცევის სტიმულირებას, სხეულის გარკვეული ნაწილებისკენ მის გაძლიერებულ მიწოდებას იწყებს. მოულოდნელი გაწითლების მიზეზები ჯერ კიდევ შეუსწავლელია; გაუგებარია, რა იწვევს სახეზე სისხლძარღვების ანომალიურ გაფართოებას.
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
მრავალი "წითელსახიანი" უარს ამბობს კარიერულ წინსვლაზე, იცვლის პროფესიას, მკვეთრად ზღუდავს სოციალურ აქტიურობას. ასე მიჰყავს ადამიანი სახის სიწითლეს სერიოზულ პრობლემამდე, რომელიც უახლოვდება ნევროზებსა და აკვიატებულ შიშებს. ზემოთქმულიდან ადვილად გამოვიტანთ დასკვნას, რომ ერითროფობია ხშირად, უფრო მეტიც - თითქმის ყოველთვის, სოციოფობიასთან, ანუ საზოგადოებრივი აქტიურობის შიშთან არის შერწყმული, ეს უკანასკნელი კი ერითროფობიის გარეშეც შეიძლება არსებობდეს და ამ შემთხვევაში პრობლემის მოგვარება ფსიქოლოგებისა და ფსიქოთერაპევტების საქმეა.
სიწითლეს იწვევს
გარეგანი ფაქტორებია: ულტრაიისფერი დასხივებით,კლიმატური პირობებით, თავისებური საკვებითა და სტრესით, - რომლებიც სისხლის მიკროცირკულაციას აძლიერებს;
შინაგანი ფაქტორებია: ემოციური დატვირთვით, ყავისა და ცხარე საკვების ხშირი მოხმარებით;
მემკვიდრეობით: სიწითლე შეიძლება იმ ადამიანებს განუვითარდეთ, რომელთაც კანის მეტისმეტად მგრძნობიარე სისხლძარღვები აქვთ. ეს თავისებურება შეიძლება მემკვიდრეობითაც გადაეცეს;
კანის დაბერებით - 25 წლიდან სიწითლისკენ კანის მიდრეკილება იზრდება;
ცივი ან ცხელი წყლით დაბანით;
ზედმეტად ინტენსიური ჰიგიენური და კოსმეტიკური პროცედურებით;
კანის მოვლის არასწორად შერჩეული საშუალებებით;
კუჭ-ნაწლავის ზოგიერთი დაავადებით (ქრონიკული შეკრულობით, კუჭის წვენის მცირე მჟავიანობით, ჭიებით და სხვა).
ამიტომ არ გირჩევთ საკუთარი თავისთვის დიაგნოზის დასმას. შეცდომის თავიდან ასაცილებლად ჯობს იმთავითვე მიმართოთ ექიმს, რომელიც ზუსტ დიაგნოზს დაგისვამთ და მკურნალობის მეთოდსაც შეგირჩევთ. მკურნალობას თავდაპირველად ნევროლოგები, ფსიქოლოგები და ფსიქოთერაპევტები იწყებენ, ხოლო თუ თერაპიული საშუალებებითა და ფსიქოლოგიური დახმარებით პრობლემა ვერ მოგვარდა, საქმეში ქირურგია, კერძოდ,კი ენდოსკოპია ერთვება.
ენდოსკოპის საშუალებით გადაჭრიან სიმპათიკურ ნერვს, რაც პრობლემის რადიკალური მკურნალობის გზას წარმოადგენს. მთავარია, თქვენს პრობლემას ისე არ შეხედოთ როგორც ორგანიზმის მოუცილებელ ფუნქციას; ის იკურნება და ამისთვის სადღეისოდ მრავალი ეფექტური მეთოდი არსებობს.
