მთავარი მამაკაცური შიში
ერექციულ დისფუნქციას საფუძვლად მრავალი მიზეზი შეიძლება ედოს. უმრავლეს შემთხვევაში მამაკაცთა სქესობრივი სისუსტე წარმოიშობა შაქრიანი დიაბეტის, ჰიპერტონიული დაავადებების, გულსისხლძარღვთა სისტემის დაზიანების ფონზე. ასეთი მიზეზები აღმოჩენილია მამაკაცთა თითქმის 80%-ში, რომელთაც უჭირთ ერექციის მიღწევა და არ შესწევთ უნარი განახორციელონ ნორმალური სქესობრივი აქტი. ჰორმონული დარღვევები აღენიშნება მამაკაცთა 30%-ს.
სქესობრივ აქტზე პასუხს აგებს თავი
ერექციის დარღვევა ერთი-ორი კვირის განმავლობაში შეიძლება გამოწვეული იყოს: გახანგრძლივებული სტრესით, გადატანილი ინფექციური ან სხვა დაავადებებით, ზედმეტი გადაღლით. ცოლქმრული მოვალეობის შესრულების ხანგრძლივი უუნარობა (რამდენიმე თვეზე მეტი) გადაუდებელ სამედიცინო და ფსიქოლოგიურ გამოკვლევებს საჭიროებს.
ძალიან ხშირად ექიმებს შეჯახება უწევთ ფსევდოიმპოტენციასთან, რომლის მიზეზები არანაირად არ არის დაკავშირებული ფიზიოლოგიასთან და ძალიან ღრმად არის დამალული მამაკაცის ფსიქიკაში. ცნობილი ფაქტია, რომ ძლიერი სქესის წარმომადგენლები ძალიან მტკივნეულად რეაგირებენ სქესობრივ ურთიერთობაში მცირედ წარუმატებლობებზეც კი. რაც შეეხება ნორმას ასეთ დელიკატურ სფეროში - იმდენად პირობითი რამ გახლავთ, რომ კონკრეტული ”ჭეშმარიტი” და ”სწორი” ციფრებისა და მაჩვენებლების მოტანა და დადგენა სრულიად შეუძლებელია. ყველაფერი დამოკიდებულია პარტნიორთა ასაკზე, ტემპერამენტზე, ინდივიდუალურ, პიროვნულ თავისებურებებზე, შემოქმედებით სფეროებზე, პროფესიაზე, ცხოვრებისეულ გარემოებებზე, ადამიანის პირად ურთიერთობებზე, გემოვნებაზე და ა.შ.
ინტიმური პრობლემების მოსაგვარებლად მამაკაცები ხშირად მიმართავენ ფარმაცევტებს, ”გამოცდილ” მეგობრებს, ვენეროლოგებს. თუმცა ამ შემთხვევაში უფრო მიზანშეწონილია მიმართოთ უროლოგ-ანდროლოგს, სექსოლოგს, ზოგჯერ ფსიქოლოგს. ფსიქოგენური ერექციული დისფუნქცია შედეგიანად იკურნება, თუ მუშაობა მიმდინარეობს არა მხოლოდ ერთთან - ”დაზარალებულთან”, არამედ სქესობრივ პარტნიორთან.
ანუ მკურნალობის პროცესში უნდა მონაწილეობდეს წყვილი. ფსიქოთერაპიის გარდა სამკურნალოდ გამოყენებული უნდა იყოს აგრეთვე თანამედროვე პრეპარატები, რომელთა ეფექტურობა გაცილებით უფრო მაღალია, ვიდრე იმ მედიკამენტებისა, რომლებზეც ხელი მიუწვდებოდათ წინა თაობებს.
უნდა გავერკვეთ
ფსიქოგენური ერექციული დისფუნქციის შემთხვევაში მამაკაცებს, ჩვეულებრივ, შენარჩუნებული აქვთ დილის ერექცია და არ აქვთ პრობლემები მასტურბაციის დროს. თუ ფსიქოლოგია არაფერ შუაშია, ნორმალურ ერექციას ვერანაირ გარემოში ვერ მიაღწევთ. მაშინ, ყველაზე ხშირად, როგორც იტყვიან, დამნაშავეა სისხლძარღვოვანი პათოლოგია: ან სუსტია არტერიული სისხლის ნაკადის მიწოდება სასქესო ორგანოსკენ, ან ხდება სისხლის შეკავება მცირე მენჯის ორგანოებში. ასეთი დარღვევები შეიძლება გამოწვეული იყოს პროფესიული გადატვირთვით. მაგალითად, მძღოლებს აქვთ არანორმირებული სამუშაო დღე, მათი ცხოვრების ნორმალური რეჟიმი დარღვეულია, აქვთ სისტემატური გადახურება, გაცივება, ვიბრაციები, არაბალანსირებული კვება. უარყოფითად მოქმედებს იძულებითი შესვენებები სქესობრივ ცხოვრებაში. გარდა ამისა, ინტიმური პრობლემები იჩენს თავს სასქესო ორგანოთა და მათი მიმდებარე ქსოვილების ტრავმული დაზიანებების გამო, ნიკოტინისა და ალკოჰოლის ბოროტად გამოყენებისას. ასევე ფსიქოგენური ერექციული დისფუნქციის მიზეზი შეიძლება იყოს: ენდარტერიტი, მსხვილი არტერიების ათეროსკლეროზი, ვენების ვარიკოზული დაავადებები.
სისხლძარღვთა დიაგნოსტირებისათვის მიმართავენ ულტრაბგერით დოპლეროგრაფიას. აღმრიცხველი ხელსაწყო, რომელიც მიერთებულია სასქესო ორგანოსთან, ზომავს ამ ორგანოს სისხლძარღვების სისხლით მომარაგებას.
პათოლოგიის გამოვლენის შემთხვევაში ინიშნება ქირურგიული ან მედიკამენტური მკურნალობა.
შესაძლოა, ჰორმონული ნივთიერებების პრობლემა არსებობდეს. ანდროგენებს შორის, ანუ იმ ჰორმონებს, რომელთაც გამოიმუშავებენ მამაკაცის სასქესო და თირკმელზედა ჯირკვლები, ყველაზე დიდი აქტივობით გამოირჩევა ტესტოსტერონი. ის გავლენას ახდენს ძლიერი სქესის ფიზიკურ, სექსუალურ და ემოციურ აქტივობაზე. ამ ჰორმონის კონცენტრაციის შემცირება სისხლში აქვეითებს არა მხოლოდ სექსუალურ აქტივობას, არამედ შრომის უნარსაც. ასეთ შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ჰორმონული მკურნალობა. რაც შეეხება ქრონიკულ პროსტატიტს, გავრცელებული მოსაზრებების საწინააღმდეგოდ უნდა ითქვას, რომ მას თავისთავად არ მივყავართ იმპოტენციამდე.
უნდა აღინიშნოს კიდევ ერთი რამ: ფსიქოგენური ერექციული დისფუქნციის პრობლემების დროს, როცა ხშირად ფსევდოიმპოტენციას აქვს ადგილი და ეს ფსიქიკიდან მოდის, დიდი მნიშვნელობა აქვს პარტნიორის ფაქტორს, მის პოზიციას. ეს პოზიცია სწორი უნდა იყოს. პარტნიორი თანამოაზრედ, თანამდგომად უნდა იქცეს. ნებისმიერი წარუმატებლობის შემთხვევაში, სქესობრივი კავშირის დროს მას დიდი ტაქტი მოეთხოვება. დაუშვებელია ამ დროს პარტნიორის გაკიცხვა, დანაშაულია დაცინვა და მასხრად აგდება, რაც ხელს შეუწყობს გარკვეული კომპლექსის, შიშის ჩამოყალიბებას და დაფიქსირებას მამაკაცში, სწორედ ეს შეიძლება გახდეს ამ დიდი მამაკაცური შიშის მიზეზი.