ნაირფერი განწყობა
ვაზიაროთ, მით უფრო, რომ ამ ასაკში ხშირია შიში. წლამდე ასაკის ბავშვებში ნეგატიური ემოციები ძლიერ მოუსვენრობას იწვევს. ამისთვის საკმარისია, პატარამ ხმამაღალი ბგერა გაიგონოს ან დიდი საგნის მოახლოება შემჩნიოს.დაახლოებით რვა თვის ასაკში შიში უმთავრესად დედასთან განშორებით ან უცხო ადამიანის გამოჩენით არის გამოწვეული.
რა ასაკიდან მივცეთ ბავშვს საღებავები?
სპეციალისტების აზრით, ბავშვს საღებავები 5-8 თვის ასაკშიც კი შეიძლება გავაცნოთ. ეს განსაკუთრებით მიზანშეწონილია, თუ ნამცეცა ხშირად ტირის ან სულიერი მღელვარების სხვა ნიშნებს ამჟღავნებს. ვიდრე პატარას ქაღალდს მისცემდეთ, ჯერ აჩვენეთ, როგორ უნდა გამოიყენოს საღებავი: დაჯექით მაგიდასთან, ჩაისვით ბავშვი კალთაში, თითი ჩაყავით საღებავიან ქილაში და ფურცელზე ხატვა დაიწყეთ. სასურველია, ეს ყველაფერი ერთი თვის განმავლობაში ყოველდღიურად გაიმეოროთ.
მომდევნო ეტაპზე ქილაში პატარას ჩააყოფინეთ თითი და ქაღალდზე გაატარეთ. "ხატეთ" ნახევარი წუთის განმავლობაში, შემდეგ პატარა "მხატვარს" თითი გაუწმინდეთ და საღებავები და ქაღალდი შეინახეთ. ეს ყველაფერი 1,5-2 თვის განმავლობაში ყოველდღე გაიმეორეთ.
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
ასეთი "სამუშაო" პაწაწინას სწრაფად ამშვიდებს, სულიერი წონასწორობის აღდგენაში, თვითშეფასების ზრდასა და ნიჭის გამოვლენაში ეხმარება. ის შეიგრძნობს თავისუფალი შემოქმედების გემოს. ასეთი საქმიანობისას მთავარი აკრძალვების არარსებობაა. ყველაფერი ბავშვის განწყობასა და სურვილს უნდა დაემორჩილოს.
რჩევები
ჩართეთ წყნარი მუსიკა, მაგიდაზე დააწყვეთ ფურცლები, ფლომასტერები, ფანქრები, საღებავები, ფუნჯები, წყლით სავსე ქილა. შეგიძლიათ, მაგიდას ქაღალდი გადააფაროთ და პატარას პირდაპირ ”სუფრაზე” ხატვა შესთავაზოთ ანდა ქაღალდი ხალიჩასავით დააფინოთ იატაკზე. ამ შემთხვევაში ბავშვი უამრავ ხაზს, სხვადასხვა ფორმისა და ფერის ფიგურას ქმნის. როცა ბავშვი ასე ხატავს, ნახატი მისი სულის მდგომარეობას ასახავს, მსგავსად კარდიოგრამისა, რომელიც გულის შესახებ გვიქმნის წარმოდგენას.
თუ პატარა კარგ გუნებაზეა, ქაღალდზე ყვითელი, ცისფერი, ნარინჯისფერი ჭარბობს, შავი, ყავისფერი, ნაცრისფერი, იისფერი ელფერის უპირატესობა კი ბავშვის მღელვარებაზე მეტყველებს.
თუ პატარას ფანქარი ან ფუნჯი არ მოსწონს, შეიძლება ვხატოთ ბამბით, ღრუბლით, ფრინველის ფრთით, თითით. ისიც შეიძლება, სხვადასხვა თითი სხვადასხვა ფერის საღებავში ჩავყოთ და შემდეგ ქაღალდს დავადოთ. არსებობს მედიტაციური ხატვის სხვა ხერხებიც. შეგიძლიათ, ქაღალდზე ფანქრის წვერი პატარა დანით ჩამოფცქვნათ და ბავშვს მისი ქაღალდზე წასმა შესთავაზოთ. ლაქა უფრო უცნაური ფორმისა და არათანაბარი ფერის იქნება, თუ ქაღალდს ქვემოდან მრუდეზედაპირიან საგანს ამოვუდებთ. მიღებული გამოსახულება დაათვალიერეთ და სხვადასხვა ფიგურა "მოძებნეთ". "ნახატის" სრულყოფაზე ერთად იმუშავეთ.
ბავშვთან ერთად ათვალიერეთ შემოქმედების ნაყოფი. ჰკითხეთ, რას გრძნობდა ხატვის დროს. ნუ შეშფოთდებით, თუ მუქი ფერების სიჭარბე შეამჩნიეთ. ეს იმას ნიშნავს, რომ პატარას ნეგატიური ემოციები ქაღალდზე გადააქვს. ნუ შეაჩერებთ ბავშვს. მუქი ხაზები იმის დასტურია, რომ ბავშვი უარყოფითი ემოციისგან თვისუფლდება. არ არის გამორიცხული, სეანსის ბოლოს მას ნათელი ფერის საღებავებისკენაც გაუწიოს გულმა. ასე გაიშლება ქაღალდზე და, რაც მთავარია, ბავშვის სულში, ფერადი ყვავილი.
შემოქმედებითი მიდგომა და არავითარი ჩარჩო!
ხატვა მეტისმეტად დიდხანს არ უნდა გაგრძელდეს. წლამდე ასაკში მას ხუთიოდე წუთი უნდა დავუთმოთ, 1,5-2 წლისთვის - 10-15 წუთი, 2 წლისა და ამაზე უფროსი ასაკის ბავშვს კი უკვე შეუძლია, მთელი საათი ხატოს.
როგორც არ უნდა გაიტაცოს ფერწერამ, ერთფეროვანი საქმიანობა ბავშვს მალე დაღლის, ამიტომ დროდადრო მისი ყურადღება სხვა საგანზე გადაიტანეთ, მიიყვანეთ ფანჯარასთან ან სათამაშოებთან. არ არის გამორიცხული, ამის შემდეგ მან ხატვა გააგრძელოს.
შეგიძლიათ, ხატვასთან ერთად ბავშვს ძერწვა და აპლიკაციების კეთებაც დააწყებინოთ.
