თინათინ ქორიძე

ეს დაავადება ათიდან რვა ბავშვს მაინც აქვს. ჭიებით ინვაზია ორგანიზმზე უარყოფითად მოქმედებს - იწვევს ორგანიზმის სენსიბილიზაციას (ალერგიულ რეაქციებს) და ინტოქსიკაციას (მოწამვლას), ნაწლავურ დისფუნქციასა და იმუნიტეტის შესუსტებას.

• სიმპტომები და მიმდინარეობა

მშობლები ამჩნევენ, რომ ბავშვს უჭირს დაძინება, მოუსვენრად სძინავს, ეკარგება მადა, იქავებს უკანა ტანს, მეტისმეტად აგზნებულია და სწრაფად იღლება, ფიზიკური განვითარებით ჩამორჩება თანატოლებს, აქვს ავადმყოფური შესახედაობა - ფერმკრთალია, თვალებქვეშ უჩნდება სილურჯე.

ჭიებით ინვაზიისთვის დამახასიათებელია კბილების კრაჭუნი და გაძლიერებული ნერწყვდენა - დილაობით პატარას ბალიში სველი აქვს.

ჰელმინთოზის (ჭიებით ინვაზიის) ყველაზე ხშირი ნიშანია ალერგიული გამოვლინება - ატოპიური დერმატიტი, ნეიროდერმიტი, კვებითი ალერგია.

მას მოსდევს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დისფუნქცია - შეკრულობა, დიარეა, მეტეორიზმი, გულისრევა. აღინიშნება მფრინავი (კონკრეტული ლოკალიზაციის არმქონე) ტკივილი, რომელიც საკვების მიღებას არ უკავშირდება და თავისთავად გაივლის. ზოგიერთი უჩივის კოლიკას - მწვავე შეტევით ტკივილს ჭიპის ირგვლივ.

კლინიკური ნიშნები საკმაოდ მრავალფეროვანია. არ არის აუცილებელი, ბავშვს ყველა მათგანი გამოაჩნდეს. მათი შემჩნევა მშობლებს არ უჭირთ.

• დიაგნოსტიკა

საკმაოდ რთულია დაავადების დიაგნოსტიკა. ამას რამდენიმე ფაქტორი განაპირობებს:

• ჭიებს თავისებური სასიცოცხლო ციკლი აქვთ -

1. ასკარიდები დიდხანს (3-5 თვეს) რჩებიან მატლის ან ლარვის სტადიაში;
2. მახვილა ღამის ცხოვრებას ეწევა, არარეგულარულად დებს კვერცხს;
3. მახვილაც შეიძლება, კვერცხის მდებელი მდედრი ჭია ნაწლავში საერთოდ არ იყოს.

• ამას ერთვის საკვლევი მასალის (ამ შემთხვევაში - განავლის) აღების ტექნიკური სირთულეები - შესაძლოა, აღებულ ულუფაში ჭიის კვერცხი საერთოდ არ მოხვდეს, ამიტომ აუცილებელია გამოკვლევის რამდენიმეჯერ გამეორება.

ყოველივე ამის გათვალისწინებით შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ შემთხვევათა უმეტესობა დიაგნოსტირებული არ არის. ხშირად ექიმები მხოლოდ კლინიკური ნიშნების საფუძველზე ჭიების საწინააღმდეგო მკურნალობის ჩატარებას ერიდებიან, შედეგად ბავშვის ჯანმრთელობა კიდევ უფრო უარესდება და ალერგიული თუ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ქრონიკული დაავადებები ყალიბდება.

• მკურნალობა

ბავშვთა ჰელმინთოზის სამკურნალო მრავალი საშუალება არსებობს, მაგრამ ის ექიმმა ინდივიდუალურად უნდა შეარჩიოს.

თვითმკურნალობა არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება, მით უმეტეს, როცა საქმე ბავშვს ეხება.

საჭიროა პატარას ზოგადი მდგომარეობის, თანმხლები დაავადებებისა და უამრავი სხვა ფაქტორის გათვალისწინება.

ჭიებით ინვაზიის მკურნალობას კიდევ ერთი თავისებურება აქვს - მედიკამენტური თერაპია უტარდება არა მხოლოდ ავადმყოფ ბავშვს, არამედ ოჯახის ყველა წევრს, განურჩევლად იმისა, აქვთ თუ არა მათ რაიმე კლინიკური გამოვლინება, ორი კვირის შემდეგ კი პრეპარატის იმავე დოზით გამეორებაა საჭირო.

თუ სანიტარულ-ჰიგიენური რეჟიმი გამუდმებით ირღვევა და ხელმეორედ ინვაზირებაა მოსალოდნელი, მკურნალობა ყოველი 3-4 თვის შემდეგ უნდა ჩატარდეს.

• პროფილაქტიკა

ჭიებით ინვაზია თავიდან რომ აიცილოთ, გირჩევთ:

1. ბავშვი პატარაობიდანვე მიაჩვიოთ პირად ჰიგიენას - ხელების საპნით დაბანას ყოველი ჭამის წინ, ქუჩიდან შემოსვლისთანავე, ტუალეტით სარგებლობისა და შინაურ ცხოველებთან კონტაქტის შემდეგ;
2. დაუშალოთ პატარებს სათამაშოების, ნივთების პირში ჩადება, ფრჩხილების კვნეტა, თითების ლოკვა;
3. მწვანილი და ხილი კარგად გარეცხოთ გამდინარე წყლით;
4. საკვებისთვის პროდუქტი თერმულად სრულყოფილად დაამუშაოთ;
5. ერიდოთ ქუჩაში ნაყიდ საკვებს და, საზოგადოდ, ქუჩაში ჭამას.

თუ თქვენს პატარას მაინც გამოაჩნდა ჭიებით ინვაზიისთვის დამახასიათებელი ნიშნები, მიმართეთ ბავშვთა ინფექციონისტს. თუ ბავშვს დროულად მიიყვანთ სპეციალისტთან და სათანადო მკურნალობას ჩაუტარებთ, ოჯახის სხვა წევრები ჭიებით ინვაზიისგან დაზღვეულნი იქნებიან.