კვლევის რა მეთოდია ელექტრომიოგრაფია და როდის გამოიყენება ის
აღნიშნული მეთოდი საშუალებას იძლევა გამოვლინდეს ისეთი ხშირი პრობლემების მიზეზი, როგორებიცაა კუნთოვანი სისუსტე, კიდურებში მგრძნობელობის დარღვევა ან ტკივილი. ის ავლენს იმასაც, რას უკავშირდება ეს - ზურგის ტვინის, ფესვების, ნერვებისა თუ კუნთების პათოლოგიას. კვლევის ამ მეთოდის არჩევა დამოკიდებულია კლინიკურ დიაგნოზზე.
კვლევის ძირითადი მეთოდები
მასტიმულირებელი ელექტრომიოგრაფიის საშუალებით ნერვული გამტარობის კვლევა ხშირად გამოიყენება პერიფერიული ნერვების პათოლოგიებისას (ტრავმული და კომპრესიული ნეიროპათია (გვირაბის სინდრომი, სხვადასხვა გენეზის პოლინეიროპათია), ნერვ-კუნთოვანი გადაცემის პათოლოგიისას (მიასთენია). ამ კვლევის შესრულებისას პერიფერიული ნერვების სტიმულაცია ხდება ხანმოკლე ელექტრული იმპულსებით. მეთოდი არაინვაზიურია.
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
ნემსით ელექტრომიოგრაფია ხშირად გამოიყენება მოტონეირონების დაავადების (სპინალური ამიოტროფია, გვერდითი ამიოტროფიული სკლეროზი და სხვა) ეჭვის შემთხვევაში, თავად კუნთების პათოლოგიის (მიოპათია, ანთებითი დაავადებები და სხვა) ეჭვის არსებობისას. ამ დროს კუნთში შეჰყავთ წვრილი ნემსის ელექტროდი და ხდება კუნთების აქტივობის რეგისტრაცია მოსვენების დროს და შეკუმშვისას.
როგორც წესი, ნერვ-კუნთოვანი სისტემის პათოლოგიების დიაგნოსტიკაში გამოიყენება ელექტრომიოგრაფიული მეთოდების კომპლექსი (ელექტრონეირომიოგრაფია), რომლებიც ერთმანეთს ავსებენ და შესაძლებელი ხდება სხვადასხვა დაავადების დიფერენცირება, პათოლოგიური პროცესის ხასიათისა და მიმდინარეობის განსაზღვრა.
ელექტრომიოგრაფია კლინიკური დიაგნოსტიკის დადასტურების, დაავადების მიმდინარეობისა და მკურნალობის მონიტორინგის საშუალებას იძლევა.
ელექტრომიოგრაფია ინიშნება შემდეგი მდგომარეობებისას:
- ზურგის ტვინის მოტონეირონების დაავადებები (გვერდითი ამიოტროფიული სკლეროზი, პოლიომიელიტი, მოტონეირონების მეორეული დაზიანება სიმსივნეების, სირინგომიელიისა და სხვა დროს).
- პირველადი კუნთოვანი დაავადებები (პროგრესირებადი კუნთოვანი დისტროფია, ენდოკრინული მიოპათიები, პოლიმიოზიტი და სხვა);
- პერიფერიული ნერვების სხვადასხვა გენეზის პათოლოგიები (ანთებითი პოლინეიროპათია, დისმეტაბოლური (შაქრიანი დიაბეტი და სხვა), ეგზოგენური ინტოქსიკაცია (წამლისმიერი, ალკოჰოლური და სხვა), შემაერთებელი ქსოვილის სისტემური დაავადებებისას, მემკვიდრეობითი და სხვა);
- პერიფერიული ნერვების, ზედა და ქვედა კიდურების წნულების ტრავმული დაზიანება;
- პერიფერიული ნერვების კომპრესიული დაზიანებისას (მაჯის, კუბიტალური არხის სინდრომი და სხვა).
