ეკა ჭავჭავაძე

ერექციული დარღვევები, ერექციულ დისფუნქციას დიდხანს იმპოტენციად იხსენიებდნენ. დღეს დამოკიდებულება შეიცვალა, რადგან შესაძლოა, სავსებით პოტენტურ მამაკაცს რაიმე პრობლემის გამო ერექცია დაერღვეს, მასზე კი ნამდვილად არ ითქმის იმპოტენტი, მიუხედავად იმისა, რომ არ გააჩნია სქესობრივი აქტის საკმარისად გახანგრძლივებისა და პარტნიორის დაკმაყოფილების უნარი.

ერექციული დარღვევების რამდენიმე მიზეზს ასახელებენ. მათ შორის - ნევროლოგიურ პრობლემებს, სისხლის მიმოქცევის მოშლილობას, ენდოკრინულ პათოლოგიებს. ერექციული უკმარისობის ნევროლოგიურ მიზეზთა რიცხვს მიეკუთვნება:

• ეპილეფსია;
• პარკინსონის დაავადება;
• გაფანტული სკლეროზი;
• თავისა და ზურგის ტვინის, მცირე მენჯისა და შორისის ტრავმები ან ქირურგიული ოპერაციები ამ უბნებში.

დაავადებათა სიმპტომები იმდენად მძიმეა, რომ ერექციული დარღვევები უკანა პლანზე გადადის. რაც შეეხება ოპერაციის ან ტრავმის შედეგად განვითარებულ დარღვევებს, ისინი ხშირად მართლაც სერიოზულ პრობლემებს ქმნიან, რომელთა წინაშე, სამწუხაროდ, ზოგჯერ მედიცინაც უძლურია. ერექციის უკმარისობას ხშირად სისხლძარღვოვანი დაავადებები უდებს სათავეს. ნორმალური ერექციის დროს მამაკაცის გენიტალიებში მკვეთრად ძლიერდება არტერიული სისხლის მიდინება, ხოლო ვენებში მისი გადინება პრაქტიკულად ბლოკირებულია. ამის კვალობაზე, ერექციული უკმარისობის დროს სისხლძარღვოვან დარღვევათა ორ ძირითად ფორმას განასხვავებენ:

• გენიტალიებში არტერიული სისხლის ნაკადის უკმარისობას;
• ვენებში სისხლის ჭარბ გადასროლას.

პირველ შემთხვევაში ერექციის მიღწევას დიდი ხანი სჭირდება და შესაძლოა, ხარისხიც დაეცეს, ვენური დაზიანების დროს კი პირიქით, ერექცია სწრაფად მიიღწევა და ხარისხიანიც არის, მაგრამ ძალზე ხანმოკლე. ხსენებული დარღვევები შეიძლება გამოიწვიოს:

• ენდარტერიიტმა;
• აორტისა და მსხვილი სისხლძარღვების ათეროსკლეროზმა;
• აორტის ანევრიზმამ;
• ვენების ვარიკოზულმა გაგანიერებამ;
• მცირე მენჯისა და შორისის მიდამოების ტრავმამ.

სამწუხაროდ, სისხლძარღვოვანი პათოლოგიების დროს ერექციული უკმარისობის პირველმიზეზის დადგენა ყოველთვის ვერ ხერხდება.

მამაკაცებს ერექციის დაქვეითება არცთუ იშვიათად აღენიშნებათ ჰიპერტონიული დაავადებისა და შაქრიანი დიაბეტის დროს. ამ შემთხვევაში ერექციის დაქვეითებას რამდენიმე შესაძლო მიზეზი აქვს: ნევროლოგიური, სისხლძარღვოვანი, ადგილობრივი და მედიკამენტური. საქმე ის გახლავთ, რომ დაავადებათა სამკურნალოდ გამოყენებული ზოგიერთი პრეპარატის (წნევის დამწევ საშუალებათა 64% და ფსიქოტროპული პრეპარატების 90%) ხანგრძლივი მიღება სწორედ ერექციულ უკმარისობას იწვევს.

არსებობს ენდოკრინული დაავადებები, რომლებიც სათესლე ჯირკვლების დისფუნქციასაც განაპირობებს. ასეთ დროს ერექციული უკმარისობის სიმძიმე დაავადების სირთულესა და ჯირკვლების დაზიანების ხარისხზეა დამოკიდებული. თუ ეს პრობლემა უკვე მოზრდილ მამაკაცს გაუჩნდა, ერექციაზე ის ნაკლებად მოახდენს გავლენას, მაგრამ სქესობრივი მომწიფების პერიოდში ჰორმონული ბალანსის რღვევა ამუხრუჭებს მოზარდის სქესობრივი ცხოვრებისთვის მომზადების პროცესს.

აღსანიშნავია ფსიქოგენური მიზეზებიც, რომლებიც, ჩვეულებრივ, წარუმატებლობის შიშსა და უსიამოვნო განცდებს უკავშირდება. აქვე უნდა ვახსენოთ სომატური მდგომარეობებიც. მოგეხსენებათ, სქესობრივი აქტი მამაკაცისგან განსაზღვრულ ფიზიკურ ძალისხმევას ითხოვს, ამიტომ შესაძლოა გენიტალიები წესრიგში ჰქონდეს, მაგრამ ფილტვების, გულის, თირკმელების ქრონიკული დაავადებები უქმნიდეს პრობლემებს სქესობრივი ცხოვრების ნორმალურად წარმართვაში.

ზოგჯერ ერექციულ უკმარისობას შეცდომით უნაყოფობასთან აიგივებენ. სინამდვილეში ბევრ უნაყოფო მამაკაცს საკმაოდ ძლიერი სქესობრივი პოტენცია აქვს და პირიქით, შესაძლოა ნაყოფიერი მამაკაცი სულაც არ გამოირჩეოდეს სქესობრივი შესაძლებლობებით.

ერექციის მასტიმულებელი პრეპარატები

თანამედროვე ფარმაკოლოგიურ ბაზარზე არსებული ერექციის მასტიმულებელი პრეპარატების უმრავლესობა ერთჯერადი ერექტოგენია, ანუ გამოიყენება ერექციის გასაუმჯობესებლად კონკრეტულ მომენტში და დაახლოებით 60-65%-ით აუმჯობესებს მის ხარისხს. ხშირად წარუმატებლობის მოლოდინი თრგუნავს ამ პრეპარატთა ეფექტს, ამიტომ მათი გამოყენება ნაცნობ პარტნიორთან ურთიერთობისას სჯობს, როცა ფსიქოლოგიური სტრესი ფაქტობრივად მინიმუმამდეა დასული. ერექციული უკმარისობის მკურნალობის თანამედროვე მეთოდები ითვალისწინებს მამაკაცის შინაგანი სქესობრივი რესურსების გაზრდას და, გარდა იშვიათი გამონაკლისისა, შედეგიანია.

---

ეაკულაციის დარღვევები

სიხშირის მიხედვით მეორე ადგილზე ეაკულაციის (სპერმის გამოყოფის) დარღვევები დგას. არსებობს ეაკულაციის ორგვარი დარღვევა: ნაადრევი ეაკულაცია და გვიანი ეაკულაცია.

ნაადრევია ეაკულაცია, როდესაც თესლდანთხევა ხდება სქესობრივი აქტის წინ ან აქტის დაწყებისთანავე. ეს უმეტესად ახალგაზრდებს ემართებათ - მათ, ვისაც სქესობრივი ცხოვრება ახალი დაწყებული აქვს - და ზედმეტ აღგზნებასა და სასქესო ასოს თავის მაღალ მგრძნობელობას უკავშირდება, რაც შემდგომ, ასაკის მატების კვალდაკვალ, თავისთავად ქრება.

გვიანია ეაკულაცია, რომლის დროსაც ერექცია არსებობს, მაგრამ ეაკულაცია, მიუხედავად სასქესო ორგანოს დამატებითი სტიმულაციისა, გვიანდება ან საერთოდ არ ხდება. გვიანი ეაკულაცია ხშირია ასაკოვან მამაკაცებში. მისი გამოწვევა შეუძლია ზოგიერთ მედიკამენტსაც. რისკ-ფაქტორს წარმოადგენს შაქრიანი დიაბეტი. ზოგჯერ კი იგი წმინდა ფსიქოლოგიური ხასიათისაა და სქესობრივი აქტის შიში იწვევს.

მამაკაცები ხშირად სვამენ კითხვას, რამდენ ხანს უნდა გრძელდებოდეს ნორმალური სქესობრივი აქტი. ეს ძალზე ინდივიდუალური მაჩვენებელია და საშუალოდ 4-5-დან 8-10 წუთამდე მერყეობს. სქესობრივი აქტის ხანგრძლივობა მეტ-ნაკლებად არის დამოკიდებული რამდენიმე ფაქტორზე, რომელთა ნაწილიც რეგლამენტს საგრძნობლად ამოკლებს. სახელდობრ:

• რეგულარული სქესობრივი კონტაქტები ზრდის სქესობრივი აქტის ხანგრძლივობას, მაშინ, როდესაც სქესობრივ კონტაქტებს შორის ხანგრძლივი შესვენებები აქტის ხანგრძლივობას, პირიქით, ამოკლებს.
• ალკოჰოლისა და ნარკოტიკების ზეგავლენით სქესობრივი აქტი ხანგრძლივდება. ნარკოტიკები ერთხანს ასტიმულირებენ ერექციას, მაგრამ დროთა განმავლობაში მათი მიღება სასქესო ორგანოს პარალიზებას იწვევს. უფრო ზუსტად, ხდება იმ გზების პარალიზება, რომლითაც გენიტალიები ცენტრალურ ნერვულ სისტემას უკავშირდება. დაახლოებით იგივე ითქმის ქრონიკულ ალკოჰოლიზმზეც.
• აქტის ხანგრძლივი შესავალი პერიოდი მის სწრაფ დასრულებას იწვევს.
• სქესობრივი მოძრაობების (ფრიქციების) ძალა და რიტმი. რაც უფრო სწრაფი და ძლიერი ფრიქციებით მიმდინარეობს აქტი, მით უფრო მცირეა მისი ხანგრძლივობა.

ლიბიდო

ლიბიდო ხორციელი ტკბობის სურვილია, საპირისპირო სქესისადმი ლტოლვა, რომელიც სრულფასოვანი სქესობრივი ცხოვრების საწინდარსა და წინაპირობას წარმოადგენს. მამაკაცის ლიბიდო პიკს 25-30 წლის ასაკში აღწევს, შემდეგ კი თანდათან სუსტდება. მას ასუსტებს სტრესები, ენდოკრინული დაავადებები, დაბინძურებული ჰაერი და წყალი, ნიკოტინი, ალკოჰოლი, ნარკოტიკები, ქორურგიული ოპერაციები, ცხიმოვანი საკვები და ქიმიური კვებითი დანამატები.

ლიბიდოს დარღვევები შესაძლოა იყოს როგორც თვისობრივი, ასევე ხარისხობრივიც. ხარისხობრივი ცვლილებები მის დაქვეითებას, სრულ გაქრობას ან გაძლიერებას გულისხმობს. ეს უკანასკნელი მამაკაცს, ბუნებრივია, ნაკლებად აწუხებს, მაგრამ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ლიბიდოს უეცარი გაძლიერება ზოგჯერ პროსტატის ადენომის საწყის ეტაპზე მიუთითებს. ლიბიდოს შესუსტების მიზეზიც შესაძლოა ესა თუ ის ენდოკრინული მოშლილობა იყოს. არანაკლებ როლს ასრულებს ფსიქიკური პრობლემები. უკანასკნელ ხანს საკმაოდ თვალშისაცემი გახდა ყოველდღიური საფიქრალ-საზრუნავით გამოწვეული ალიბიდემია. თუ თქვენც ეს პრობლემა გაწუხებთ, ყურებს ნუ ჩამოყრით, მიირთვით ფოსფორით მდიდარი საკვები, თხილი, კაკალი, კვერცხი, ნიორი, თევზი, სოკო, ქიშმიში, ნუში, შავი ქლიავი, გოგრის თესლი, ზღვის კომბოსტო, ფინიკი, ნაკლები იფიქრეთ პრობლემებზე და დაკარგული ლიბიდოც აუცილებლად აღიდგენს თავს.

ორგაზმის დარღვევა

ორგაზმი სქესობრივი აქტის ფინალია, ხორციელი ტკბობა, რომელსაც მამაკაცისთვის სქესობრივი დაკმაყოფილების შეგრძნება მოაქვს. მისი გაფერმკრთალება მამაკაცისთვის ძალზე მტკივნეულია. ორგაზმის დარღვევა მუდმივიც შეიძლება იყოს და პერიოდულიც. ყველაზე ხშირად ის ენდოკრინულ მოშლილობებს უკავშირდება. სხვა მიზეზებია უროლოგიური დაავადებები (ადენომა, პროსტატიტი) ფსიქიატრიული დაავადებები. ისეც ხდება, რომ მამაკაცს აქვს ეაკულაციის განცდა, მაგრამ რეალურად სპერმის გამოყოფა არ ხდება. ეს რეტროგრადული ეაკულაციაა, რომელსაც მამაკაცისთვის სიამოვნების განცდა არ მოაქვს. ასეთი რამ ახასიათებს შაქრიან დიაბეტს, პერიფერიულ ნეიროპათიებს, მენჯისა და მუცლის ღრუზე ჩატარებულ ქირურგიულ ჩარევებს. არის შემთხვევები, როდესაც მამაკაცს ნორმალური ეაკულაცია აქვს, მაგრამ ორგაზმს არ განიცდის. ასეთ დროს აუცილებელია სექსოპათოლოგის კონსულტაცია, რათა გაირკვეს, რისი ბრალია ეს: ფსიქოლოგიური, უროლოგიური თუ ნევროლოგიური პათოლოგიისა.

დაბოლოს, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ სექსუალური დარღვევები მხოლოდ მამაკაცის კი არა, წყვილის პრობლემაა, თუმცა ძლიერი სქესისთვის ის განსაკუთრებით მტკივნეულია, ამიტომ მას საკმაოდ კვალიფიციური და ფაქიზი დახმარება სჭირდება.