როგორ ვლინდება მენჯის სისხლსავსეობის სინდრომი და მკურნალობის რა მეთოდები არსებობს
მენჯის სისხლსავსეობის სინდრომის დროს პაციენტები გრძნობენ ტკივილს მენჯის სიღრმესა და საშვილოსნოს არეში, რაც უხშირესად ყრუ, შემაწუხებელი ხასიათისაა. ტკივილი უარესდება დღის განმავლობაში, უმთავრესად დგომისა და ვარჯიშის დროს, მენსტრუაციის წინა პერიოდში.
ტკივილი შეიძლება გაძლიერდეს სხეულის პოზიციის შეცვლის, სიარულის, მძიმე საგნების აწევის, მუცლის პრესის დაძაბვის დროს. შესაძლოა მენჯის სისხლსავსეობის დროს ქალს აღენიშნებოდეს ტკივილი მენსტრუაციის დროს, დისკომფორტი სქესობრივი კავშირისას, მის მერე ან ორსულობის დროს.
ზოგ შემთხვევაში მენჯის სისხლსავსეობის დროს პაციენტს შეიძლება ჰქონდეს ჩივილები საშარდე სისტების მხრივ - გაღიზიანებული შარდის ბუშტის სიმპტომები, შარდის შეუკავებლობა, გახშირებული შარდვა ღამის განმავლობაში. ერთ-ერთი ხშირი სიმპტომი მენჯის სისხლსავსეობის სინდრომისას არის სასქესო ბაგეების ან საშოს ვენების გაგაგნიერება.
გარდა აღწერილისა, შესაძლოა გამოვლინდეს სხვადასხვა არასპეციფიკური სიმპტომი:
- საშოს არის შეშუპება;
- ზედაპირული ვენების ვარიკოზული გაგანიერება;
- ანომალიური მენსტრუალური სისხლდენა;
- მუცლის ქვედა ნაწილის მტკივნეულობა ზეწოლისას;
- საშოდან გამონადენი;
- ტკივილი ზურგის არეში;
- ძილიანობა;
- დეპრესიულობა.
მენჯის სისხლსავსეობის სინდრომის მკურნალობა
მენჯის სისხლსავსეობის სინდრომის მედიკამენტური მკურნალობის ეფექტურობა დაზუსტებული არ არის, თუმცა შეიძლება გამოყენებული იყოს:
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები - მაგალითად, იბუპროფენი, რომელიც ამცირებს ტკივილსა და ანთებას;
ჰორმონული საშუალებები - მოქმედებენ საკვერცხის ფუნქციაზე და ამცირებენ მენჯის სისხლსავსეობას;
ვენების კედლებზე მოქმედი საშუალებები.
თუ ეს ყველაფერი უეფექტოა, შესაძლოა ჩატარდეს მანიპულაციები ვარიკოზულ ვენებში სისხლის ნაკადის შესამცირებლად და სისხლის შეგუბების თავიდან ასაცილებლად. ამ მიზანს ემსახურება:
ვენის ემბოლიზაცია - სპეციალური კათეტერით ვენაში შეჰყავთ გარკვეული საშუალებები, რაც ვენას ახშობს;
სკლეროთერაპია - ანალოგიურად ხდება ვენის ბლოკირება გარკვეული სითხით.
არსებული მონაცემების თანახმად, ემბოლიზაცია წარმატებული პროცედურაა, დაავადების რეციდივი აღენიშნება მხოლოდ პაციენტთა 8%-ს, პროცედურიდან 2-4 კვირის განმავლობაში პაციენტთა 70-85%-ის მდგომარეობა უმჯობესდება, რაც შემდგომი 4 წლის განმავლობაში შემთხვევათა 83%-თან ნარჩუნდება.