როგორ შევუნარჩუნოთ სიცოცხლე თაიგულს
თუ ყვავილებმა თავი ჩაქინდრეს, ესე იგი, "სასწრაფო დახმარებაა" საჭირო. უპირველეს ყოვლისა, ღერო უნდა ამოვიღოთ ლარნაკიდან და მოვაცალოთ ქვედა ფოთლები, ხოლო ვარდს – ეკლებიც. ამ ტაქტიკას თავისი ახსნა აქვს: ფოთლებს დიდი რაოდენობით სჭირდება ტენი, მისი უკმარისობა კი პირველ რიგში ყვავილზე აისახება. გარდა ამისა, ფოთლები საკმაოდ სწრაფად ლპება და ლარნაკში ჩასხმულ წყალს ჭაობისებრ მომწვანო შეფერილობას და უსიამოვნო სუნს აძლევს. როდესაც ყვავილს ჭრიან, არხები, რომლებითაც ხდება ღეროში სითხის გადანაცვლება და ყვავილის კვება, ჰაერის ბუშტებით იხშობა. ყვავილს ლარნაკიდან "წყლის სმა" რომ გავუადვილოთ, ღეროს ბოლო 3-5 სანტიმეტრზე ირიბად უნდა გადავჭრათ ბასრი დანით. რაც უფრო მსხვილია ღერო, მით უფრო გრძელი უნდა იყოს გადაჭრილი ნაწილის სიგრძე. არსებობს მოსაზრება, რომ იასამნის ტოტებს ქერქი უნდა მოვაცილოთ, ბოლოები კი დანით გავხლიჩოთ ან ქვით დავჩეჩქვოთ, თუმცა ამ შეხედულებას მოწინააღმდეგეებიც ჰყავს – მსგავსი ზემოქმედება არღვევს კაპილარების განვლადობას. ზოგიერთ ყვავილს სიცოცხლის შესანარჩუნებლად განსაკუთრებული მომზადება სჭირდება. მაგალითად, ყაყაჩოს თაიგული უამისოდ საღამომდეც ვერ იცოცხლებს. ეს რომ არ მოხდეს, ყაყაჩოს ძირები 2-3 წამით მდუღარე წყალში უნდა ჩავაყოფინოთ, რათა მათზე არსებული რძისმაგვარი სითხე შედედდეს, შემდეგ ჩამოვფხიკოთ და ყვავილები ცივი წყლით სავსე ლარნაკში ჩავაწყოთ. არსებობს მოწყენილი ვარდების "რეანიმაციის" მეთოდიც: ღეროს ბოლოები ცხელ წყალში უნდა ჩავყოთ ან ცეცხლზე დავანახშიროთ. შროშანმა დიდხანს რომ იცოცხლოს და არ გაჭუჭყიანდეს, აუცილებელია, მის ყვავილს მოვაჭრათ შავი მტვრიანები. თუ სუნის მიმართ მგრძნობიარე ბრძანდებით, შეგიძლიათ, შროშანი აივანზე "დააძინოთ". სხვათა შორის, ასეთი გრილი (ოღონდ არა ცივი!) ღამე ყველა თაიგულს არგებს. არსებობს მრავალი მითითება, რა დავამატოთ წყალს, მასში ბაქტერიები რომ არ გამრავლდნენ. ყველაზე გავრცელებული წესი შაქრის ჩაყრაა. შაქრის მოყვარულები არიან ვარდები, მიხაკები, ტიტები, იასამნები, გვირილისთვის კი შაქარი "თეთრი სიკვდილია". მცენარეთა უმრავლესობა მჟავა გარემოსაც კარგად იტანს, ამიტომ დანამატის ფუნქციას წარმატებით შეასრულებს ასპირინი ან ლიმონმჟავა. ბაქტერიების ნამდვილი მკვლელია ნებისმიერი ანტიბიოტიკი ან არაყი. მეტად მნიშვნელოვანია, სწორად შევარჩიოთ "მეზობლები ერთი ლარნაკისთვის". რაც უფრო ძლიერი არომატი აქვს ყვავილს, მით უფრო მეტ ფიტონციდს გამოყოფს, ეს კი "მეზობლებისთვის" შესაძლოა დამღუპველი აღმოჩნდეს. მაგალითად, მუქი წითელი ვარდები აჩქარებენ ნებისმიერი ყვავილის, მათ შორის - ჩაის ვარდის ჭკნობას. ერთ ლარნაკში მოთავსებული ვარდი და მიხაკი სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლას იწყებენ, რაც ორივეს დაღუპვით სრულდება. შროშანიც და ნარცისიც საკუთარ თავზე არიან შეყვარებულნი და სხვა ყვავილებს ვერ იტანენ. ტიტა და იასამანი ვერ ეგუებიან შროშანს. ამ უკანასკნელის გვერდით ვერც ერთი ყვავილი ვერ ძლებს. ყაყაჩოებიც სწრაფად იცილებენ მეტოქეს.
ბოლო ხანს ყვავილების მაღაზიებში გამოჩნდა ქიმიური ნივთიერებები, რომლებიც ყვავილებს ბუნებრივი ანტაგონიზმის დაძლევაში ეხმარებიან. ასე რომ, შეგიძლიათ, მათი საოცარი კომბინაცია შექმნათ.
ყველაზე ამტანები და შემწყნარებელნი ჰერბერები არიან, თუმცა მათ განსაკუთრებული მოთხოვნები აქვთ ჭურჭლის მიმართ: აუცილებელია, ლარნაკი კარგად გავრეცხოთ და წყალიც ძალიან სუფთა შევარჩიოთ. სადეზინფექციოდ ქლორის გამოყენებასაც კი გვირჩევენ. ჰერბერები ძალიან ნაზები არიან, შემთხვევითი დაზიანების კვალი მეორე დღეს აუცილებლად შეეტყობათ. გარდა ამისა, იმდანად რბილი და სუსტი ღერო აქვთ, რომ საყრდენად მავთულის გამოყენება ხდება საჭირო. თუ ამ წესების შესრულებას არ დაიზარებთ, საშუალება გექნებათ, დიდხანს ისიამოვნოთ ლამაზი თაიგულის ცქერით.