მარიკა დვალი

სცილდება, სურს, მთელი თავისი დრო და ძალისხმევა პაწაწინას მოახმაროს, მაგრამ გადის დრო და ამჩნევს, რომ მალე იღლება, იოლად ღიზიანდება, დროდადრო ბავშვისადმი გულგრილობა იპყრობს. ეს იმიტომ, რომ ამ ქალებისთვის შვილის აღზრდა პირად ცხოვრებაზე უარის თქმას ნიშნავს.

სავსებით ნორმალურია, როცა დედას აქვს საშუალება, ორი თვის ბავშვი სანდო ადამიანს დაუტოვოს და ჭამიდან ჭამამდე რაიმე საქმის გამო შინიდან გავიდეს, მაგრამ ბევრს ამ ხანმოკლე განშორების გამოც კი დანაშაულის განცდა იპყრობს და ასეთი ფუფუნების უფლებას თავს მხოლოდ უკიდურესი საჭიროებისას აძლევს. დარწმუნებულიც რომ იყოს ბავშვის დატოვების აუცილებლობაში, ქალს მაინც სჭირდება არგუმენტები, რათა თავს ამ ხანმოკლე ”შვებულების” უფლება მისცეს.

გთავაზობთ რამდენიმე არგუმენტს, რომლებიც დაგარწმუნებთ, რომ ჩვილის დატოვება სულაც არ ნიშნავს მოვალეობებისგან გაქცევას.

• დასვენება

ყველა ადამიანს სჭირდება დასვენება - ქუჩაში გავლა საბავშვო ეტლის გარეშე, წამოწოლა ისე, რომ მის ტანზე პატარა არ დაცოცავდეს... ჩუმად ყოფნის მოთხოვნილებაც ანგარიშგასაწევია - ნებისმიერი პატარა ხომ ხმაურის იმ დონეს ქმნის, რომელიც მიუღებელია მოზრდილი ადამიანის ჩვეულებრივი აღქმისთვის.

• დაეხმარეთ ახლობლებს, დააფასონ თქვენი შრომა

დროებით ბავშვის დატოვება და პირადი საქმეებით დაკავება საშუალებას მოგცემთ, თავიდან აიცილოთ კითხვა: ”რას აკეთებ სახლში მთელი დღე? შენ ხომ არ მუშაობ!”

თუ გსურთ, ბავშვის აღზრდასთან დაკავშირებული ყველა საზრუნავი თავად იტვირთოთ, იცოდეთ, რომ სხვები ვერასოდეს დაგიფასებენ შრომას. რჩევების მიცემა ადვილია, მათი შესრულება კი ძნელი. გამოცდილებას ყველა საკუთარი პრაქტიკიდან იღებს. ასე რომ, მიეცით საშუალება ოჯახის წევრებს, მიიღონ ჩვილთან ურთიერთობის გამოცდილება. არ არის გამორიცხული, ბავშვთან გატარებული რამდენიმე საათის შემდეგ მეუღლემ თანაგრძნობით გითხრათ: ”ყოჩაღ, ამას როგორ უძლებ?!” მერე კი ვახშამიც თვითონ გააწყოს და პერანგის გაუთოებაც სცადოს. გარდა ამისა, თუ ბავშვს რამდენიმე საათით ოჯახის წევრებს დაუტოვებთ, ამით მათ საშუალებას მისცემთ, პატარასთან უფრო ახლო ურთიერთობა დაამყარონ.

• აღმოაჩინეთ საკუთარი თავი

პატარას დატოვება საშუალებას მოგცემთ, თავი კვლავ დამოუკიდებელ ადამიანად იგრძნოთ, ადამიანად, რომელსაც საკუთარი გრძნობები და მოთხოვნილებები აქვს.

ქალისთვის, რომელიც შვილს დღედაღამ გვერდით უზის, მოთხოვნილებების შერწყმა სავსებით ნორმალურია. სიცოცხლის პირველ თვეებში ეს სასარგებლოც კია - დედა იოლად ამოიცნობს ჩვილის მოთხოვნილებებს, ხოლო საკუთარ სურვილებს ხშირად ვერც კი აცნობიერებს. დროთა განმავლობაში ამგვარი დამოკიდებულება ბავშვის განვითარებას აფერხებს, ამიტომ როცა პატარა ფეხს აიდგამს, დედამ მაშინ მაინც უნდა გაიხსენოს საკუთარი ინტერესები.

• თვალი გადაავლეთ ურთიერთობებს

ქალს, რომელიც შინ ზის და ბავშვთან უწყვეტი ურთიერთობით არის დაღლილი, ხშირად ეჩვენება, რომ შვილის აღზრდაში ფიასკო განიცადა. ასეთ დროს საკმარისია, კაფეში წახვიდეთ, გაისეირნოთ ან მეგობარს ფინჯან ჩაიზე ესტუმროთ, რომ მსგავსი აზრები გაგეფანტებათ და შინაგან წონასწორობას დაიბრუნებთ.

• აღადგინეთ ოჯახის სტრუქტურა

ოჯახი უფრო მეტია, ვიდრე ორი ადამიანი. ბავშვის დაბადებისას ოჯახში ჩნდება განუყრელი წყვილი - დედა-შვილი, თუმცა დროთა განმავლობაში საჭირო ხდება ძველი სტრუქტურის აღდგენა და რაც უფრო ადრე დაიწყება ეს, მით უკეთესი. ბავშვს დედ-მამა ერთობლივად გაცილებით უკეთ აღზრდის, ვიდრე ცალ-ცალკე, თითოეული - საკუთარი ფრონტიდან.

• მოემზადეთ ცხოვრების ახალი საფეხურისთვის

ადრე თუ გვიან დედა-შვილის ერთიანობის პერიოდი სრულდება - დედა სამსახურში მიდის ან მეორე შვილს აჩენს. ორივე შემთხვევაში მისი ყურადღება სხვა საგანზე გადაინაცვლებს. თუ ბავშვმა განშორების გამოცდილება მანამდე არ მიიღო, ეს ცვლილება მისთვის ძალიან მტკივნეული იქნება. უკეთესია, განშორებას ჯერ კიდევ თვეებისა შეაჩვიოთ.

• მონატრება

განშორება საშუალებას მისცემს პატარას, კვლავ იგრძნოს დედასთან შეხვედრის სიხარული. რა თქმა უნდა, 3-4 წლის ბავშვს ძალიან უნდა დედასთან ყოფნა, მაგრამ უნდა შეეგუოთ აზრს, რომ ადრე თუ გვიან პატარას დამოუკიდებლობის სურვილი გაუჩნდება.