ალგოთერაპია - წყალმცენარეებით მკურნალობა
ის თალასოთერაპიის ერთ-ერთი მიმართულებაა, დღეს უკვე მეტად პოპულარული და მრავალ ქვეყანაში წარმატებით დანერგილი.
ცნობილია, რომ წითელი და მურა წყალმცენარეები მცენარეული სამყაროს უძველესი წარმომადგენლები არიან. მრავალი ათასი წლის წინ დაბადებულებს და საუკუნეების განმავლობაში წყლის სიღრმეს შეფარებულებს, დღემდე შემორჩენიათ უამრავი გასაოცარი თვისება, რომლებიც არ გააჩნიათ ხმელეთზე გავრცელებულ ფოთლოვან და წიწვოვან მცენარეებს.
ადამიანი წყალმცენარეებს უძველესი დროიდან იყენებდა საკვებად, მრეწველობისთვის, სამკურნალოდ, აკვირდებოდა და შეისწავლიდა მათ უნიკალურ თვისებებს. ძველად, რა თქმა უნდა, ვერ ხსნიდნენ, რატომ იწვევდა წყალმცენარეები ძალ-ღონის მოზღვავებას, ამაღლებულ განწყობას, მხნეობას, სასიცოცხლო ტონუსის მატებას, ჭრილობათა სწრაფ შეხორცებას, რატომ იძენდა კანი მათი გავლენით სიგლუვეს, სიჯანსაღესა და მომხიბვლელობას. დღეს ყველა ეს საიდუმლო ამოხსნილია.
როგორც გაირკვა, წითელი და მურა წყალმცენარეები უხვად შეიცავს ბიოლოგიურად აქტიურ ნივთიერებებს: ადვილად ასათვისებელ პოლიუჯერ ცხიმოვან მჟავებს, სპეციფიკური სტრუქტურის მქონე პოლისაქარიდებს (აგარს, ლამინარინს, კარაგენს, ალგინის მჟავებს), ფერმენტებს, B ჯგუფის, C, D, A, E ვიტამინებს, მიკრო- და მაკროელემენტებს (იოდს, რკინას, ბრომს, კალიუმს, კალციუმს, მაგნიუმს, თუთიას, სელენს და სხვ.).
სწორედ ეს საოცარი შემადგენლობა და მაღალი ბიოლოგიური აქტივობა განაპირობებს წყალმცენარეების ფართოდ გამოყენებას კოსმეტოლოგიაში და, საზოგადოდ, სამკურნალო მიზნებისათვის.
ალგოთერაპიის დადებითი და უარყოფითი მხარეები
ალგოთერაპიის ჩვენებანი
- კანის გაცხიმოვნება და მოჩვარვა;
- მშობიარობის შემდგომი პერიოდი;
- რეაბილიტაცია ტრავმების, ანთებითი პროცესებისა და ქირურგიული მანიპულაციების შემდეგ;
- სისხლძარღვოვანი უკმარისობა, ათეროსკლეროზი, ჰიპერტონიული დაავადება (I და II ხარისხის);
- ჰიპოთირეოზი;
- საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის პათოლოგიები (ოსტეოქონდროზი, ოსტეოპოროზი, ართრიტები, ართროზები, ლიგამენტიტი);
- ფსორიაზი, ჰიპერკერატოზი, კანის სხვადასხვა დაავადება;
- სტრესული აშლილობა, დეპრესია.
გარდა ამ ჩამონათვალისა, ალგოთერაპიულ პროცედურებს მიმართავენ იმუნიტეტის ასამაღლებლად, ორგანიზმის გაძლიერება-გაჯანსაღებისთვის, სასიცოცხლო ფუნქციათა სტიმულაციისთვის.
ალგოთერაპიის უკუჩვენებანი
იოდისა და წყალმცენარეთა შემადგენლობაში შემავალი ზოგიერთი სხვა კომპონენტის მიმართ აუტანლობა, ფარისებრი ჯირკვლის მომატებული ფუნქცია, ცხელებით მიმდინარე პათოლოგიები, ინფექციური დაავადებები.
ალგოთერაპიის მეთოდები
- წყალმცენარეებით ცივად შეფუთვა;
- წყალმცენარეთა აპლიკაციები;
- სითბური ზემოქმედება ეთერზეთების დამატებით ელექტროსაბნის ქვეშ (ე. წ. თერმოოფლდენა, რომლის დროსაც ხდება ორგანიზმის გაწმენდა ტოქსინებისა და წიდისაგან).
ალგოთერაპიის დროს წყალმცენარეებთან ერთად ფართოდ გამოიყენება ლია (იგივე ლამი, შლამი), ტალახი და თიხა, რომლებიც მდიდარია მაგნიუმით, სპილენძით, სილიციუმით. სამკურნალო პროცედურებს ატარებენ როგორც მთელი სხეულის, ასევე მხოლოდ პრობლემური ზონის (არის) კანზე.
ალგოთერაპიის დროს შეიძლება გამოყენებულ იქნეს თალომები - მთლიანად, ფენებად გამომშრალი წყალმცენარეები, რომლებსაც წინასწარ ასველებენ წყალში. ამ ფენებს სხეულზე ისე აწყობენ, რომ კანზე შიშველი უბნები არ დარჩეს. ზოგიერთ შემთხვევაში გამოიყენება წყალმცენარეთა მიკრონიზებული ნარევი, რომელსაც დამატებული აქვს ლია ან თიხა. წყალში გახსნისას ასეთი ნარევი მუქი მწვანე ან მურა ერთგვაროვანი მასის სახეს იძენს. ამ მასას თანაბრად აფენენ კანზე.
კანზე წყალმცენარეთა თბილი ნიღბის დაფენისას ირთვება ცხიმის წვის, დეტოქსიკაციისა და მინერალიზაციის პროცესები, უმჯობესდება ნივთიერებათა ცვლა. გარდა ამისა, ალგოთერაპიას აქვს ტკივილგამაყუჩებელი, ანთების საწინააღმდეგო და ანტისეპტიკური ეფექტი. თითოეული პროცედურის დროს კანსა და კანქვეშა ქსოვილებში ძლიერდება მიკროცირკულაცია, ცხიმის წვა, იზრდება კანის ელასტიკურობა. ამიტომაც ალგოთერაპიას წარმატებით იყენებენ ცელულიტისა და ჭარბი წონის სამკურნალოდ.