ადამიანის ტვინში ცნობიერების ცენტრის შესახებ ჰიპოთეზა უარყოფილია
რომ კლაუსტრუმი, რომელსაც ასევე უწოდებენ ტვინის გარსს, არის ადამიანის ცნობიერების „მიმღები“.
მკვლევარები ვარაუდობენ, რომ ეს სტრუქტურა იქცევა მაღალსიჩქარიანი როუტერივით, არის ცერებრალური ქერქის სხვადასხვა ქსელების კოორდინაციის ცენტრი. სტატია გამოქვეყნდა Trends in Cognitive Sciences-ში.
ცნობილია, რომ კლაუსტრუმი, რომელიც არის ტელეენცეფალონის თხელი წაგრძელებული სუბკორტიკალური ბირთვი, ცვლის სიგნალებს ცერებრალური ქერქის უმეტეს ნაწილთან, რომელიც პასუხისმგებელია აზროვნების რთულ პროცესებზე.
ამის გამო მოლეკულური ბიოლოგი ფრენსის კრიკი, რომელიც დნმ-ის ერთ-ერთი აღმომჩენია, ვარაუდობს, რომ ეს ანატომიური სტრუქტურა პასუხისმგებელია ცნობიერებაზე. თუმცა, ახალ სამეცნიერო ნაშრომში მეცნიერებმა უარყვეს ეს ჰიპოთეზა მოდელის შეთავაზებით, რომლის მიხედვითაც კლაუსტრუმის ფუნქციური როლი არის კოგნიტურ კონტროლში ჩართული კორტიკალური ქსელების განხორციელება.
NICC მოდელი ვარაუდობს, რომ კლაუსტრუმი იღებს სიგნალებს შუბლის ქერქიდან და შემდეგ კოორდინაციას უწევს ქვედა კორტიკალური რეგიონების მუშაობას (უკანა პარიეტალური ქერქის და დორსოლატერალური პრეფრონტალური ქერქის), აყალიბებს მათში ნეირონების ქსელებს.
ეს სიგნალი გაძლიერებულია და გარდაიქმნება, შემდეგ კი იგზავნება კორტიკალური ქსელების კვანძებში, მათი კომპონენტების სინქრონიზაციაში, რაც აუცილებელია რთული პრობლემების გადასაჭრელად. ამავდროულად, რომელი კვანძი მიიღებს მონაწილეობას სინქრონიზაციაში, დამოკიდებულია დავალების ტიპზე.
თაგვებზე ჩატარებულმა ექსპერიმენტებმა აჩვენა, რომ კლაუსტრუმის დათრგუნვა არ ამცირებს მარტივი ამოცანების შესრულებას, მაგრამ შეუძლებელს ხდის უფრო რთულის შესრულებას. ჯანმრთელი ადამიანების ტვინის ფუნქციური ვიზუალიზაციის მონაცემებმა აჩვენა, რომ მათი კლაუსტრუმი ასევე გააქტიურდა, როდესაც მათ დაიწყეს კოგნიტური ამოცანების რთული ვერსიების შესრულება.
მნიშვნელოვანია იმის გაგება, თუ როგორ აყალიბებს ტვინი და კოორდინაციას უწევს კორტიკალურ ქსელებს კლაუსტრუმში, რადგან დეზორგანიზებული ქსელები მრავალი აშლილობის როგორიცაა, ნარკომანია, ალცჰაიმერის დაავადება და შიზოფრენია ტიპიური მახასიათებელია.
კლაუსტრუმის შესწავლა ხელს შეუწყობს ამ დარღვევების კოგნიტური დისფუნქციის უფრო ეფექტური მკურნალობის შემუშავებას.