პეჯეტის დაავადება

ჯანსაღი ძვლები განუწყვეტლივ განახლდება, განსაზღვრული ბიოლოგიური მექანიზმები კი უზრუნველყოფს, რომ ძვლის ქსოვილის განახლების პროცესი არ იყოს მეტისმეტად ინტენსიური და პირიქით, ძველი ძვლები მეტისმეტად ჭარბად არ დაიშალოს. ძვლოვანი სისტემის მუდმივი განახლება, რასაც მედიცინაში რემოდელირებას უწოდებენ, აუცილებელია ორგანიზმისთვის.
პეჯეტის დაავადების დროს ძვლების რემოდელირების მექანიზმი დარღვეულია, სათანადოდ არ არის დაბალანსებული. ძვლები დიდდება, მათი სიმკვრივე კი ქვეითდება, ძვლები თხელდება და ადვილად ტყდება. პეჯეტის დაავადება (სხვაგვარად - მადეფორმირებელი ოსტეიტი) ზრდასრულ ადამიანებს ემართებათ. დადგენილია, რომ ამერიკის შეერთებულ შტატებში ეს დაავადება ზრდასრული მოსახლეობის 1%-ს აქვს. გარდა ამისა, გვხვდება ძალიან იშვიათი შემთხვევები ბავშვთა შორისაც. მათ იუვენილურ პეჯეტის დაავადებას უწოდებენ.
რა იწვევს პეჯეტის დაავადებას
პეჯეტის დაავადების უშუალო მიზეზი უცნობია. უკანასკნელი მონაცემებით, ის ხშირია განსაზღვრული გენების, კერძოდ, მე-5 ქრომოსომაზე 1-ელი გენის სეკვესტროსომის არსებობისას. როცა პაციენტს აქვს აღნიშნული გენი, დაავადების აღმოცენებისთვის აუცილებელია ვირუსული ინფექციის როგორც გამშვები მექანიზმის ზემოქმედება. პეჯეტის დაავადების რისკი უფრო მაღალია, როცა:
- პაციენტის ასაკი აღემატება 40 წელს;
- პაციენტი მამრობითი სქესისაა;
- პაციენტი ევროპელია (ამერიკაში დაავადება ხშირია ინგლისელებს, შოტლანდიელებს, ბერძნებსა და ცენტრალური ევროპის ქვეყნებიდან იმიგრირებულებს შორის, ხოლო სკანდინავიელებსა და აზიელებს შორის - იშვიათი);
- დატვირთულია გენეტიკა (სისხლით ნათესავებს აქვთ ეს დაავადება).
ვინ იყო პეჯეტი
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
ინგლისელმა ქირურგმა სერ ჯეიმს პეჯეტმა ზემოხსენებული დაავადება 1876 წელს აღწერა. ის ამ პათოლოგიას მადეფორმირებელ ოსტეიტს უწოდებდა და დარწმუნებული იყო, რომ მას ანთებითი ხასიათი ჰქონდა. დღეს ამ მდგომარეობას პეჯეტის დაავადებას უწოდებენ.
როგორ ვლინდება პეჯეტის დაავადება
პეჯეტის დაავადება უმეტესად არავითარ სიმპტომს არ იწვევს და მას შემთხვევით აღმოაჩენენ ამა თუ იმ მიზეზით (მაგალითად, ტრავმის გამო) ჩატარებული რენტგენოგრაფიის დროს. იშვიათად პეჯეტის დაავადებას თან ახლავს დაზიანებული ძვლების ტკივილი, დეფორმაცია, მოტეხილობა, ართრიტი. უმეტესად ზიანდება ხერხემალი, ბარძაყის ძვალი, მენჯი, თავის ქალა, ლავიწის ძვალი, მხრის ძვალი. სიმპტომები დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე და იმაზე, რომელი ძვალია დაზიანებული.
გადიდებული ძვალი შესაძლოა აწვებოდეს ახლომდებარე ნერვს, რაც დაბუჟების, ჭიანჭველების ცოცვის მსგავს შეგრძნებას იწვევს. ზოგჯერ დეფორმირდება ფეხები. მუხლის ან ბარძაყის დაზიანებას შესაძლოა მოჰყვეს სახსრის ანთება, კოჭლობა, ტკივილი, მოძრაობის შეზღუდვა. თავის ქალას ძვლების დაზიანებისას გამორიცხული არ არის თავის ტკივილი, მხედველობის დარღვევა, სმენის დაქვეითება.
როცა პროცესი ფართოდაა გავრცელებული ორგანიზმში, გულის დატვირთვა იმატებს და შესაძლოა, აღმოცენდეს გულის უკმარისობა.
პეჯეტის დაავადების დიაგნოსტიკა
პეჯეტის დაავადების დიაგნოსტიკა უმთავრესად რენტგენოლოგიურ გამოკვლევას ეფუძნება, თუმცა მისი აღმოჩენა შესაძლებელია სხვაგვარადაც - ძვლების სკანირებით, მაგნიტურ-რეზონანსული ან კომპიუტერული ტომოგრაფიით. ხშირად სისხლში მომატებულია ტუტე ფოსფატაზას აქტივობა. ამ ფერმენტის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი წყაროა ძვალი, მისი აქტივობის მატება კი ძვლების რემოდელირების დარღვევის შედეგია. გარდა იმისა, რომ ტუტე ფოსფატაზას აქტივობა დაავადების სადიაგნოზო ნიშანია, მას მკურნალობის ეფექტურობის შეფასების მიზნითაც აკონტროლებენ.
ძვლების სკანირება, რომლის დროსაც მთელი ჩონჩხის გამოსახულება მიიღება, დაავადების გავრცელებას აჩვენებს. ამ გზით ადგენენ, რომელი ძვლებია დაზიანებული.