ლალი ჩხიკვაძე

ყველა ეს ადამიანი ეწეოდა უპირატესად მჯდომარე ცხოვრების წესს. მონაწილეები შემთხვევითი პრონციპით დაყვეს ოთხ ჯგუფად. ერთი წლის განმავლობაში ერთი ჯგუფი კვირაში სამჯერ აკეთებდა აერობულ (კარდიო) ვარჯიშს ერთი საათის განმავლობაში (სირბილი, ველოსიპედით სიარული, ცურვა და ა.შ.), მეორე ჯგუფი აკეთებდა წინააღმდეგობის ვარჯიშებს (წონით ვარჯიში), მესამე ჯგუფი კარდიო და ძალისმიერ ვარჯიშებს, ხოლო მეოთხე (საკონტროლო) ჯგუფი საერთოდ არ ვარჯიშობდა.

ამ წლის განმავლობაში ყველა მონაწილემ გაიარა მრავალი გამოკვლევა და ტესტი, მათ შორის ძილის ხარისხსა და ხანგრძლივობასთან დაკავშირებით. აღმოჩნდა, რომ კვლევის დასაწყისში მონაწილეთა მესამედზე მეტს ჰქონდა ძილის ცუდი ხარისხი. ერთი წლის შემდეგ, "ძალისმიერთა" ჯგუფში მონაწილეთა თითქმის ნახევარმა ძილის ხანგრძლივობა საშუალოდ 40 წუთით გაზარდა. შედარებისთვის, "აერობულ" ჯგუფში ეს მაჩვენებელი გაიზარდა მხოლოდ 23 წუთით, "შერეულ" ჯგუფში - 17 წუთით, ხოლო საკონტროლო ჯგუფში - 15 წუთით.

ამავდროულად, "ძალისმიერთა" ჯგუფში ჩაძინების სიჩქარე გაიზარდა საშუალოდ სამი წუთით, ხოლო დანარჩენ ჯგუფებში ამ მაჩვენებელში ცვლილებები არ დაფიქსირებულა. გარდა ამისა, "ძალისმიერთა" ჯგუფში მონაწილეებმა გააუმჯობესეს ძილის ეფექტურობა, ანუ ძილში გატარებული დრო საწოლში ყოფნის განმავლობაში.

მიღებული შედეგების საფუძველზე, მეცნიერები მივიდნენ დასკვნამდე, რომ ძალისმიერი ვარჯიში შეიძლება გახდეს უძილობის წინააღმდეგ ბრძოლის და, შესაბამისად, გულისა და სისხლძარღვების ჯანმრთელობის გაუმჯობესების ახალი მეთოდი.