ცელულიტის სიმპტომებია კანის სიწითლე, მტკივნეულობა და დაჭიმულობა, ზოგიერთ ადამიანს შესაძლოა განუვითარდეს ცხელება, შემცივნება და სხვა უფრო სერიოზული სიმპტომები.

ცელულიტს მრავალი ბაქტერია იწვევს, მათ შორის ყველაზე ხშირად streptococcus-ის სხვადასხვა სახეობა. streptococci კანში სწრაფად ვრცელდება, რადგან იგი გამოიმუშავებს ფერმენტს, რომელიც ამცირებს ქსოვილის უნარს, შეაფერხოს ინფექციის სიღრმეში შეღწევა. ცელულიტის მიზეზი ასევე შესაძლოა იყოს Staphylococcus და სხვა არაერთი ბაქტერია, რაც განსაკუთრებით ხშირია ადამიანის ან ცხოველის კბენის ან დაზიანების შემდგომ ჭრილობის დაბინძურების დროს.

ბაქტერიები კანში, როგორც წესი, ეპიდერმისის მცირე ზომის დეფექტების (ნაკაწრი, ნაჩხვლეტი, დამწვრობა, კანის სხვა დაავადებები) გავლით აღწევენ. ცელულიტი ხშირია პაციენტებში დაქვეითებული სისხლის მიმოქცევით (ქრონიკული ვენური უკმარისობა). გარკვეულ შემთხვევებში იგი კანის ხილული დაზიანების გარეშე ვითარდება.

ცელულიტი ყველაზე ხშირად ვითარდება ქვედა კიდურებზე, თუმცა, შესაძლოა დააზიანოს სხეულის ნებისმიერი უბანი. დაავადების პირველი სიმპტომებია კანის სიწითლე, მტკივნეულობა და დაჭიმულობა, რისი მიზეზიც არის როგორც უშუალოდ ბაქტერიები, ასევე ადამიანის იმუნური სისტემის ინფექციის საწინააღმდეგოდ მიმართული რეაქცია. შედეგად კანი ცხელდება და შეშუპებულია, მასზე ჩნდება მცირე ჩაღრმავებები – "ფორთოხლის კანი". ზოგჯერ ვითარდება სხვადასხვა ზომის სითხით სავსე ბუშტუკები. დაზიანებას არა აქვს მკვეთრი საზღვრები, ამ მხრივ გამონაკლისია ცელულიტის ფორმა, რომელსაც წითელი ქარი ეწოდება.

ადამიანთა უმეტესობა ცელულიტის დროს მხოლოდ შეუძლოდ ყოფნას გრძნობს, თუმცა, ზოგიერთს შესაძლოა განუვითარდეს ცხელება, შემცივნება, გულისცემის გახშირება, თავის ტკივილი, წნევის დაქვეითება, ცნობიერების დაბინდვა.

ინფექციური პროცესის გავრცელების შედეგად ახლომდებარე ლიმფური კვანძები ზომაში მატულობს და ხდება დაჭიმული (ლიმფადენიტი), ანთება ზოგჯერ ლიმფურ ძარღვებსაც მოიცავს (ლიმფანგიტი). ბაქტერიების სისხლში შეღწევის დროს (ბაქტერიემია) მდგომარეობა ბევრად რთულია.