სპილენძით მკურნალობა
მართალია, რომ ამით წნევა ქვეითდება და ნერვული სისტემა მშვიდდება?
მეტალოთერაპიას ანუ ლითონით მკურნალობას დიდი ხნის ისტორია აქვს. ჯერ კიდევ არისტოტელე და გალენუსი იყენებდნენ ლითონთა სასარგებლო თვისებებს და ორგანიზმზე ზემოქმედების უნარს სხვადასხვა დაავადების სამკურნალოდ.
სპილენძს, რკინას, ვერცხლსა და ოქროს ისინი იყენებდნენ როგორც გარეგანი ფორმით, სააპლიკაციოდ, ასევე შინაგანად - ფხვნილის სახით. უძველესი ეპოქის ექიმები მოტეხილობათა სამკურნალოდ და ძვლების სწრაფად შესახორცებლად პაციენტებს წითელი სპილენძის ფხვნილის მიღებას ურჩევდნენ. არისტოტელეს სწავლებით, თუ დალურჯებულ-დალილავებულ ადგილზე სპილენძს მივიდებთ, სილურჯე უმალვე გაივლის. მისივე მტკიცებით, სპილენძი ორგანიზმზე ზოგადგამაძლიერებელ ეფექტს ახდენს. მოგეხსენებათ, ჩვენს დროშიც ბევრი ატარებს მუდმივად სპილენძის სამაჯურს უძილობისგან, ნევროზისა და ჰიპერტონიული კრიზისგან თავდასაცავად. ჩვენი დროის მედიცინაც ადასტურებს სამკურნალო პრაქტიკაში ლითონთა გამოყენების ეფექტიანობას. დადგენილია, რომ სპილენძის, ოქროს, თუთიისა და ტყვიის ადამიანის კანთან კონტაქტის დროს დენი ლითონიდან კანისკენ მიემართება, ხოლო ვერცხლისა და კალას კონტაქტისას - საპირისპირო მიმართულებით, ანუ კანიდან ლითონისკენ. მეტალები მიკროელემენტების სახით მონაწილეობენ ორგანიზმში მიმდინარე სასიცოცხლო მნიშვნელობის პროცესებში. მაგალითად, სპილენძი მონაწილეობს ნივთიერებათა ცვლაში, რაზეც მეტყველებს ღვიძლსა და ტვინში მისი მაღალი კონცენტრაცია. ის აქტიურად არის ჩართული სისხლის წარმოქმნის პროცესში, P და C ვიტამინების ცვლაში. სპილენძის ნაკლებობა ან არარსებობა დასაბამს აძლევს ისეთ სნეულებებს, როგორიც არის სისტემური წითელი მგლურა და ვილსონის დაავადება.
მეტალოთერაპიის დროს ხელმძღვანელობენ შემდეგი პრინციპით: თუ სხეულის მოცემულ უბანში არის ერთგვარი ბმა-კავშირი, მაშინ ლითონის კანზე მოთავსება შეიძლება; თუ ჩაჭიდება არ არსებობს, მაშინ მეტალს არ ადებენ. მკურნალობის დროს დიდი მნიშვნელობა აქვს აგრეთვე დაზიანებისა თუ ანთების პირველადი კერის მიგნებას, განსაზღვრას. წინააღმდეგ შემთხვევაში მეტალოთერაპიას ეფექტი არ ექნება. სპილენძის აპლიკაციები აქვეითებს ტემპერატურას, ტკივილს, აქვს სისხლის აღმდგენი მოქმედება და მკვეთრი ბაქტერიციდული ეფექტი. გარდა ამისა, ხელს უწყობს კეთილთვისებიანი სიმსივნეების გაწოვას, ააქტიურებს წყლისა და მარილთა ცვლას, აუმჯობესებს ძილს, ამშვიდებს ნერვულ სისტემას. სპილენძის მოქმედება უებარია ორგანიზმში მიმდინარე ქრონიკული ანთებითი პროცესების დროს (ქრონიკული ბრონქიტი, ოტიტი, ჰაიმორიტი, ინფექციური გენეზის ართრიტი, გულ-სისხლძარღვთა დაავადებები). ძველად ყელ-ყურის პრობლემების სამკურნალოდ ექიმები სპილენძის აპლიკაციებს იყენებდნენ. მათი წყალობით ქრებოდა ხმაური და შუილი, უმჯობესდებოდა სმენა. დონეცკის სამედიცინო ინსტიტუტში საგანგებოდ გამოიკვლიეს სპილენძის ზემოქმედება ადამიანის ორგანიზმზე. აღმოჩნდა, რომ სპილენძი კანის საშუალებით აღწევს ორგანიზმის ღრმად მდებარე ქსოვილებში და მადეზინფიცირებელ ზემოქმედებას ახდენს მათზე. გარდა ამისა, ბოჭავს ტოქსინებს და ერთმანეთთან აწებებს ბაქტერიებს, რის შედეგადაც წყალში ძნელად ხსნადი და ორგანიზმისთვის მავნე წარმონაქმნები მიიღება.
სპილენძი თურმე ძალიან სწრაფად კურნავს. თუ ფილტვების ანთების დროს სპილენძის მონეტებს მთელი ღამით დავიწყობთ ზურგზე, დილისთვის ტემპერატურა აუცილებლად დაუბრუნდება ნორმას. თრომბოფლებიტის დროს ავადმყოფები ტანზე ხშირად სპილენძის მონეტებს იმაგრებენ. ვარიკოზული კვანძები ამ დროს შესამჩნევად მცირდება. თუ რბილი ქსოვილების დაზიანებისას სიმკვრივე გაჩნდა, სასურველია, ზედ სპილენძის მონეტა დავიდოთ და რამდენიმე ხნით მივიმაგროთ - სიმკვრივე უფრო მალე გაივლის. სპილენძის მონეტები წარმატებით გამოიყენება ოსტეოქონდროზის სამკურნალოდაც. მეთოდიკა ამ შემთხვევაშიც მარტივია - მონეტებს მტკივან უბნებზე აწყობენ და პლასტირით ამაგრებენ. ამის შემდეგ პაციენტს ზურგით აწვენენ ზეწარზე, რომელზეც ასევე აწყვია მონეტები. პროცედურა 10-15 წუთს გრძელდება, მკურნალობის კურსი კი 10-12 დღეს. მიმაგრებული მონეტების დატოვება 3-5 დღეზე მეტხანს არასასურველია, კანს აღიზიანებს. თვითმკურნალობისთვის შეგიძლიათ აიღოთ ატლასი, რომელზეც ადამიანის სხეულის აქტიური წერტილებია გამოსახული და შესაბამის წერტილებზე მეტალის ფირფიტები მოითავსოთ. ეს მეთოდი რამდენადმე შეცვლის ბიოლოგიურად აქტიური წერტილების ნემსებით თერაპიას ან თითებით მასაჟს.
