სწორედ მაშინ ეყრება საფუძველი დედასა და ახალშობილს შორის არსებულ უნიკალურ ემოციურ კავშირს, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვის ნორმალური ზრდისა და განვითარებისთვის.

ახალშობილს სჭირდება სწრაფად მოერგოს ცხოვრებას სრულიად ახალ პირობებში - ისწავლოს დამოუკიდებლად სუნთქვა, მხედველობისა და სმენის ორგანოების ადაპტირება კაშკაშა განათებასთან და ხმამაღალ ბგერებთან და დაიწყოს წოვა. ეს ყველაფერი ხდება ინსტინქტური ფიზიოლოგიური პროგრამის გაშვების გამო, რომელიც მოიცავს ცხრა ეტაპს. ეს რიგრიგობით მიმდინარეობს, სანამ ბავშვი დედაზე წევს.

ეტაპი 1 - ტირილი. ახალშობილის ფილტვები ივსება ჰაერით, სახმო იოგები პირველად იწყებს ფუნქციონირებას და ახალ გარემოში შესვლას ხმამაღალი ტირილით აღნიშნავს. მაგრამ როდესაც მას დედის თბილ მუცელზე ან მკერდზე ათავსებენ და ზემოდან საფენს აფარებენ, ტირილი თანდათან იკლებს.

ეტაპი 2 - დასვენება. პირი ოდნავ ღიაა, თვალები დახუჭული, მუშტები რბილი და გახსნილი. ბავშვი მშვიდად სუნთქავს, ისვენებს იმ ყველაფრის შემდეგ, რისი გადალახვაც მოუწია.

ეტაპი 3 - გამოღვიძება. ჩვეულებრივ, დაბადებიდან დაახლოებით ხუთი წუთის შემდეგ, ბავშვი იწყებს თავისა და მხრების მოძრაობას, ხსნის თვალებსა და პირს, გამოსცემს მშვიდ ხმებს და ხსნის და კრავს ხელებს.

ეტაპი 4 - აქტივობა. ბავშვის მოძრაობები უფრო და უფრო შესამჩნევი ხდება. წოვის ინსტინქტი ირთვება - ბავშვს შეუძლია მუშტის წოვა დაიწყოს. ის ძუძუთი კვების დასაწყებად ემზადება.

ეტაპი 5 - დასვენება. დიდი აქტივობის შემდეგ ახალშობილი ცოტა ხნით ჩერდება, რათა ძალა მოიკრიბოს შემდეგი მნიშვნელოვანი ეტაპისთვის.

ეტაპი 6 - ცოცვა ძუძუსკენ. ბავშვი იბადება ეგრეთ წოდებული "ავტომატური სიარულის რეფლექსით", რომელიც მას სჭირდება დედის ძუძუს დვრილამდე მისასვლელად. ნელ-ნელა მოძრაობს კიდურებს, ის ინსტიქტურად ცდილობს ძუძუს დამოუკიდებლად მიაღწიოს. ძალიან მნიშვნელოვანია, მივცეთ მას შესაძლებლობა განახორციელოს ბუნებით დადგენილი ეს პროგრამა - ეს ზრდის შანსს, რომ მომავალში ბავშვმა სწორად ჩაიდოს ძუძუს.

ეტაპი 7 - "კომუნიკაცია" მკერდთან. ახალშობილის დედის მკერდზე შეხება იწვევს „სიყვარულისა და მიჯაჭვულობის ჰორმონის“ ოქსიტოცინის დონის მატებას როგორც დედაში, ასევე ახალშობილში, რაც უზრუნველყოფს მათ შორის განუყოფელი ემოციური სიახლოვის გაჩენას. სარძევე ჯირკვლები ააქტიურებს ახალშობილისთვის სასარგებლო სითხის - კოლოსტრუმის გამომუშავებას.

ეტაპი 8 - წოვა. დაბადებიდან დაახლოებით 45-60 წუთის შემდეგ ბავშვი პირველად იღებს ძუძუს.

ეტაპი 9 - ძილი. დედაც და ახალშობილიც დასაძინებლად მიდიან მშობიარობის შემდეგ.

რა სარგებელი მოაქვს ოქროს წუთებს?

არეგულირებს ახალშობილის ორგანიზმის ყველა სისტემის ფუნქციონირებას, უპირველეს ყოვლისა სუნთქვის, გულისცემის ფუნქციებს და სხეულის სტაბილური ტემპერატურის შენარჩუნებას.

ახალშობილებს, უფროსი ბავშვებისა და მოზარდებისგან განსხვავებით, არ აქვთ ცხიმოვანი შრე, ამიტომ მათი სხეული თავდაპირველად ვერ ახერხებს სხეულის ტემპერატურის მორგებას გარემოს ტემპერატურასთან. თუ თქვენი ბავშვი გრილდება, მის სხეულს მოუწევს ზედმეტი ენერგიის დახარჯვა სხეულის ტემპერატურის დასასტაბილურებლად.

კანი-კანთან კონტაქტი დაბადებისთანავე ასევე ხელს უწყობს არა მხოლოდ ბავშვის გათბობას, არამედ მისი სასუნთქი ორგანოების ფუნქციონირების ნორმალიზებას, რომლებმაც ახლახან დაიწყეს ფუნქციონირება.

გარდა ამისა, როდესაც ბავშვს დედის მკერდზე ათავსებენ დაბადებისთანავე, დედისა და ბავშვის გულისცემა სტაბილიზდება. ასევე, როდესაც ახალშობილი დედასთან მჭიდრო კავშირშია და შეუძლია ძუძუს წოვა, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ განუვითარდეს ჰიპოგლიკემია (სისხლში დაბალი შაქარი).

• ჭიპლარის მოჭრის მომენტი გადადება.

ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი წერტილი, რომლის სარგებელი ახალშობილთა ჯანმრთელობისთვის დადასტურებულია კვლევის შედეგებით. სანამ ჭიპლარი პულსირებს, ახალშობილი აგრძელებს პლაცენტის ჟანგბადის მიღებას, რაც მას საშუალებას აძლევს მშვიდად ისწავლოს ფილტვების დახმარებით სუნთქვა. გარდა ამისა, სანამ ბავშვი დედაზე წევს, ჭიპლარის მეშვეობით იღებს სისხლის დამატებით წითელ უჯრედებს, რაც ამცირებს რკინადეფიციტური ანემიის განვითარების რისკს.

• ახალშობილის იმუნური სისტემის ბუნებრივი გააქტიურება.

როდესაც ბავშვი იბადება, ის თითქმის სტერილური გარემოდან, რომელშიც ის საშვილოსნოში განვითარდა, გადის სამშობიარო გზების სრულიად არასტერილურ გარემოში, რომელიც სავსეა დედის ბაქტერიებით. ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი მომენტი, რომელიც აუცილებელია იმუნიტეტის გაშვებისათვის და იმუნური უჯრედების გასავარჯიშებლად. მაშინაც კი, თუ ა საკეისრო კვეთა ჩატარდა, კანთან კონტაქტი და ადრეული ძუძუთი კვება მაინც იძლევა ბავშვის იმუნურ სისტემას დედის ბაქტერიებთან შეხვედრის შესაძლებლობას.

• სტრესის შემცირება და სეპარაციის ეფექტის აცილება.

ახალშობილები იბადებიან მათში უკვე თანდაყოლილი სურვილით, ყოველთვის იყვნენ დედასთან ახლოს, არ დაშორდნენ მას, რადგან ეს არის გადარჩენის გასაღები. "ოქროს წუთების" დროს მათ ახსოვთ დედის სუნი, მისი ხმა, კანის შეხების შეგრძნება, ანუ ჩნდება ანაბეჭდის გარკვეული ანალოგი, რაც ხდება ცხოველებში. დედასთან ყოფნა ნიშნავს იყო უსაფრთხოდ, თბილად და საკვების წყაროსთან ახლოს. განშორება ნიშნავს ბავშვის სიცოცხლეს საფრთხეს.

როდესაც ახალშობილს დედას აშორებენ, ის ხმამაღლა აპროტესტებს და ტირის, რათა დედის ყურადღება მიიპყროს. თუ ტირილის მიუხედავად, დედასთან გაერთიანება არ მოხდა, ბავშვი ავლენს ე.წ. სეპარაციის ეფექტს.

ეს თანდაყოლილი პროგრამა ჩართულია იმისათვის, რომ თავიდან აიცილოს მტაცებლების ყურადღება და გაზარდოს გადარჩენის შანსები - ახალშობილი სასოწარკვეთილებაში ჩუმდება, მისი სხეულის ყველა სისტემა იწყებს უფრო ნელა მუშაობას ენერგიის დაზოგვის მიზნით.

კანთან კონტაქტი ასევე ამცირებს დაბადების სტრესის ფიზიოლოგიურ ეფექტს როგორც დედაზე, ასევე ბავშვზე. დედის სხეულთან მიახლოებული ახალშობილი მშვიდდება.

• ზრდის ძუძუთი კვების წარმატების შანსებს.

ძუძუთი კვების წარმატების მიღწევა შეიძლება რთული იყოს და როგორ დაიწყება ეს ყველაფერი დიდწილად განსაზღვრავს როგორ განვითარდება მოვლენები. ბავშვებს, რომლებსაც ეძლევათ მკერდზე დამოუკიდებლად დაწოლის შესაძლებლობა დაბადებიდან პირველ საათში, უფრო ხშირად აქვთ ენის სწორი პოზიცია ძუძუს ჩადებისას. ამიტომ დედები ნაკლებ ტკივილს განიცდიან კვების დროს, რაც იმას ნიშნავს, რომ მეტი შანსია, რომ ბავშვი ძუძუთი იკვებება მინიმუმ ერთ წლამდე.

• პლაცენტა უფრო ადვილად შორდება.

სანამ ახალშობილი მკერდზე წევს, მშობიარობა გრძელდება - პლაცენტა უნდა გამოვიდეს. ბავშვთან კონტაქტი იწვევს დედის სისხლში ჰორმონის ოქსიტოცინის მომატებას. მას აქვს მასტიმულირებელი მოქმედება საშვილოსნოზე, რომელიც სწრაფად ათავისუფლებს პლაცენტას.

• მიჯაჭვულობის ფორმირება.

და არა მარტო ახალშობილსა და დედას შორის, არამედ მამასთანაც.

ორსულობის დროს ქალის ტვინში ოქსიტოცინის რეცეპტორების რაოდენობა იზრდება, ამიტომ მშობიარობის შემდეგ იგი ძალიან მგრძნობიარე ხდება ამ ჰორმონის მოქმედების მიმართ, რაც უზრუნველყოფს დედობრივი ინსტინქტის გაღვიძებას. ახალშობილის კანთან კონტაქტისა და ძუძუთი კვების დროს ოქსიტოცინის გამომუშავება მკვეთრად იზრდება, ამიტომ „ოქროს წუთები“ უზრუნველყოფს ბავშვსა და დედას შორის ძლიერი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბებას.

ახალშობილთან მჭიდრო კონტაქტი მისი დაბადებისთანავე ეხმარება დედას უკეთ იგრძნოს იგი, მოგვიანებით კი უფრო ნათლად გაიგოს რა სურს მას.

მაგრამ "ოქროს წუთების" ყველა უპირატესობა ეხება არა მხოლოდ დედას, არამედ მამასაც. მამას შეუძლია მშობიარობას დაესწროს და გაამხნევოს დედა, აღფრთოვანდეს მასთან ერთად ბავშვით და ხელში აიყვანოს. და თუ დედას გაუკეთდა საკეისრო კვეთა ან სჭირდებოდა სხვა სამედიცინო ჩარევები, რაც შეუძლებელს ხდის კანთან კონტაქტს, მაშინ მამის როლი მნიშვნელოვანია.

ახალშობილს სჭირდება ჩახუტება იმ ადამიანთან, ვინც მას უყვარს დაბადებიდან პირველივე საათში და ეს შეიძლება სულაც არ იყოს მისი დედა. ამიტომ, მამასაც შეუძლია ბავშვს მკერდზე ისე მიიხუტოს და მათ შორის დამყარდეს სიახლოვე, რომელიც დარჩება მთელი სიცოცხლის განმავლობაში.