ნანა კალანდაძე

ყველაზე მარტივი გამოსავალია, ბავშვს უამბოთ ზღაპარი, რომელშიც მამა გმირულად იღუპება ან საზღვარგარეთ მიემგზავრება. არსებობს მეორე გზაც: უთხრათ, რომ მამამისი გარეწარია, რომელმაც ორივე მიგატოვათ. ცხადია, ვერც ერთი ვარიანტი ბავშვს ბედნიერს ვერ გახდის. როგორ მოვახერხოთ, რომ ორ უკიდურესობაში არ გადავვარდეთ? თავდაპირველად, მოდით, რამდენიმე ორიენტირი მოვნიშნოთ.

• თქვენი ფოტორომანი

დედისა და მამის სიყვარული უმთავრესია, რაც ბავშვს სჭირდება. მათი არყოფნა პატარასთვის სერიოზული დანაკლისია. ბავშვური ლოგიკის ჩარჩოებში ეს ასე განიხილება: ”მე ცუდი ვარ და მამამ (ან დედამ) იმიტომ მიმატოვა”. დედის ამოცანაა, დაარწმუნოს ბავშვი, რომ ის არ არის დამნაშავე, აუნაზღაუროს სიყვარული, რომელიც დააკლდა. კარგი იქნება, თუ აჩვენებს მამის ფოტოსურათებს, მოუყვება, როგორ გაიცნო ის, როგორი ურთიერთობა ჰქონდა მასთან. ბავშვისთვის მნიშვნელოვანია იმის ცოდნა, რომ დედას და მამას ერთმანეთი უყვარდათ და ამიტომაც გაუჩნდათ ასეთი შესანიშნავი შვილი. რწმენა იმისა, რომ სიყვარულის ნაყოფია, ბავშვს იმის გაცნობიერებაში ეხმარება, რომ კარგია. რაც შეეხება მშობლების დაშორების მიზეზებს, მათი დაწვრილებით მოყოლა არ ღირს, რადგან ეს ბავშვს არ ეხება. უბრალოდ უთხარით: ”მე და მამამ გადავწყვიტეთ, ცალ-ცალკე გვეცხოვრა. ის შორს არის და ამიტომ არ შეუძლია გინახულოს, მაგრამ ძალიან უყვარხარ და ბევრს ფიქრობს შენზე”.

• მამის ნახევარი

დაფიქრდით, რას განიცდის ბავშვი, როცა დედა ეუბნება: ”მამაშენი ნამდვილი გარეწარია!” ბავშვის ენაზე ეს ასე ჟღერს: ”შენ თვითონაც ნახევრად გარეწარი ხარ”.

ფსიქოლოგიურად ბავშვი ნახევრად დედისაა, ნახევრად - მამის. დედა სიფრთხილით უნდა მოეპყროს მამის ნახევარს. მისი ნახევარი უკვე სრულყოფილი და შემდგარია, მამისა კი ცარიელია. ეს სიცარიელე რომ შევავსოთ, შეიძლება ვუთხრათ პატარას: ”შენც მამაშენივით მამაცი (მოხერხებული, ძლიერი, მტკიცე, სამართლიანი და ა.შ.) ხარ!” თუ ვაჟი გყავთ, ხაზი გაუსვით მამაკაცურ თვისებებს. ასეთ შემთხვევაში ბავშვს ეცოდინება, რა დაისახოს ორიენტირად.

თუ ბავშვის მამამ ძალიან გაწყენინათ და მასზე კარგის სათქმელად ენა არ გიბრუნდებათ, უმჯობესია, საერთოდ არაფერი თქვათ. სიჩუმე მამისეულ ხატს ნაკლებ ზიანს მიაყენებს, ვიდრე ძაგება.

• ვირტუალური მამა

სცადეთ, ბავშვს ვირტუალური მამა შეუქმნათ. თუ ცელქობს, უთხარით: ”მამა უკმაყოფილო იქნებოდა შენი საქციელით”. თუ კარგად იქცევა, შეაქეთ: ”მამა იამაყებდა შენით!” ამგვარად, აღარ მოგიწევთ, მამის ფუნქციაც თვითონ იტვირთოთ, ხოლო თუ ბავშვის მამა გამონახავს საშუალებას და შვილის სანახავად მოვა, ის, უხეშად რომ ვთქვათ, სიცარიელიდან კი არ ამოყვინთავს, არამედ დაიკავებს კანონიერ ადგილს, რომელსაც მას დიდი ხანია ”უნახავდით”.