ლალი ჩხიკვაძე

სტატიის ავტორებს, ეშინ ჯოლის და ლუკ ჩანგს აინტერესებდათ, რატომ ხარჯავენ ადამიანები პირად და პროფესიულ ცხოვრებაში ამდენ დროს სხვა ადამიანების შესახებ ინფორმაციის გაზაირებაზე. ფაქტია, რომ, როგორც კვლევებმა აჩვენა, ჭორი იკავებს ადამიანებს შორის ყოველდღიური საუბრის დაახლოებით 14%-ს. უფრო მეტიც, ჭორაობა სულაც არ ნიშნავს ჭორების და სხვა ადამიანებზე ნეგატიური ინფორმაციის გავრცელებას, აღნიშნავენ მკვლევარები. ჭორი შეიძლება იყოს და ყველაზე ხშირად არის საკმაოდ ნეიტრალური.

• ჯოლიმ და ჩენგმა შექმნეს ონლაინ თამაში, რომელიც დაეხმარა მათ გაეგოთ ჭორების როლი ადამიანთა კომუნიკაციაში. თამაშის სცენარი, რომლის დროსაც მოთამაშეებს რეგულარულად უწევდათ გადაწყვეტილების მიღება - მოგებული ფულის თავისთვის შენახვა ან სხვა მოთამაშეებს შორის გაყოფა - შესაძლებელი გახადა ცხოვრებისეული სიტუაციების რეპროდუცირება, როდესაც საზოგადოების ერთი წევრი განიცდის სხვა ადამიანების ქმედებებს, რომელთანაც ის უშუალოდ არ არის დაკავშირებული და არც კი უნახავს.

ამავდროულად, მოთამაშეებს ჰქონდათ შესაძლებლობა, პირადი ჩატი ჰქონოდათ სხვა მოთამაშეებთან. ამან შესაძლებელი გახადა ინფორმაციის მოპოვება თამაშის სხვა მონაწილეთა ქცევის შესახებ და მათზე დაფუძნებული გადაწყვეტილებები. ჭორების ასეთი სპონტანური გაცვლა განსაკუთრებით ხშირად ხდებოდა იმ სიტუაციებში, როდესაც ინფორმაცია სხვა მოთამაშეების შესახებ მეტწილად იმალებოდა. თუ თამაშის თითოეულ მონაწილეს შეეძლო თავისუფლად დაკვირვებოდა სხვებს, ჭორები შეწყდა და ჩატში ადამიანები უბრალოდ საუბრობდნენ სხვადასხვა თემაზე.

შედეგად, ჯოლი და ჩენგი მივიდნენ დასკვნამდე, რომ ჭორების გაცვლა არ არის უსაქმური ჭორაობა, არამედ რთული, მრავალმხრივი ქცევაა, რომელიც ემსახურება ბევრ ძალიან მნიშვნელოვან და სასარგებლო ფუნქციას საზოგადოებაში.

როდესაც მეგობრები ან კოლეგები ჭორაობენ ვინმეზე, გუნდი უფრო ერთიანი ხდება. სხვა ადამიანების შესახებ ინფორმაციის გაზიარება ეხმარება ჭორიკანებს ახლო, სანდო ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში, სოციალური კავშირების დამყარებაში და ასევე ვინმეს შესახებ ინფორმაციის არა უშუალოდ, არამედ სხვისი გამოცდილებით მოპოვებაში.