ფსიქოლოგიური დახმარება
მყავს წლინახევრის ბიჭუნა, რომელიც ერთი წუთითაც არ მცილდება გვერდიდან. საკმარისია, მისი თვალთახედვის არიდან წამით გავქრე, რომ მაშინვე ტირის, კივის და კედლებს ეხეთქება. ტუალეტში შესვლის უფლებასაც კი არ მაძლევს. სააბაზანოს კარის დახურვას მხოლოდ მაშინ ვახერხებ, როცა ბავშვს სძინავს. შეიძლება თუ არა ამ პრობლემის მოგვარება?
ეს ასაკობრივი მოვლენაა. ბავშვს, უბრალოდ, თქვენი დაკარგვისა ეშინია. მას ჯერ არ ესმის, რომ დახურულ კარს მიღმა არსად დაიკარგებით.
ვერც იმას ხვდება, რატომ დადიხართ ყველგან მასთან ერთად, ხოლო ტუალეტში - მარტო. ამიტომ განუწყვეტლივ ელაპარაკეთ იქიდან, რათა ეს ადგილი მისთვის გამოცანად არ იქცეს, აჩვენეთ, რა ხდება ამ ოთახში, შემდეგ ასწავლეთ კარზე დაკაკუნება, ჯერ - ღია კარის სხვადასხვა მხარეს, მერე კი დახურულ კარზე. ეს იმის მიხვედრაში დაეხმარება, რომ თქვენ მის ახლოს ხართ, მაშინაც კი, როცა ვერ გხედავთ.
საკმაოდ მომჭირნე დიასახლისი გახლავართ, ფულის ფლანგვას და მდიდრული, უსარგებლო ნივთების შეძენას მიჩვეული არ ვარ, მაგრამ ბოლო ხანს ჩემს თავს რაღაც ხდება: როცა სამსახურში მივდივარ, გზად უამრავი მაღაზია მხვდება, რომელთა ვიტრინებიდან მომხიბლავი ნივთები მიმზერენ, ჰოდა, თავს ვერ ვიკავებ, რომ პაწაწინა ქანდაკება ან ყელსახვევი მაინც არ ვიყიდო... ეს ნივთები არც ისე ძვირი ღირს, მაგრამ ჯამში მათი საფასური სოლიდურ თანხას შეადგენს. რაც მთავარია, ეს ყველაფერი არ მჭირდება! ვაცნობიერებ ამას, მაგრამ თავს მაინც ვერაფერს ვუხერხებ...
საყიდლებისადმი არაკონტროლირებადი ლტოლვა ადამიანს მაშინ უჩნდება, როცა რაღაც აკლია, უფრო სწორად, აკლია დადებითი ემოციები. ასეთ დროს ადამიანს სურს, თავი რამით გაიხალისოს. თუ მუდამ დროის ან თანხის დეფიციტი გაქვთ, ჩნდება ცდუნება, დრო ან ცოტაოდენი ფული დახარჯოთ ისე, როგორც გსურთ.
სახლი უსარგებლო ნივთებით რომ არ აავსოთ, გაინებივრეთ თავი გემრიელი სასუსნავით, საინტერესო წიგნით, კინოში წასვლით. თუ მაინცდამაინც ფულის თავისუფლად ხარჯვა გსურთ, მაშინ ასე მოიქეცით: ყოველდღე შეათვალიერეთ რაიმე ნივთი, ოღონდ არ შეიძინოთ, მხოლოდ თანხა გადადეთ მის შესაძენად. ასე სულ მალე მოაგროვებთ იმ ნივთის შესაძენად საჭირო თანხას, რომელზეც დიდი ხანია ოცნებობთ.
ჩემი უშუალო უფროსი ძალიან რბილი ადამიანია. როცა სხვა განყოფილებათა უფროსები ყოველ ღონეს ხმარობენ პრემიების მოსაპოვებლად, ჩვენი უფროსი ყოველთვის განზე რჩება, არ აქტიურობს, არ ცდილობს, ანაზღაურება გაგვიზარდოს. მისი ასეთი ქცევით მთელი განყოფილება ზარალდება - ხელფასზე დანამატის გარეშე რჩება. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე, დაველაპარაკო ზემდგომ ხელმძღვანელობას თუ ყველაფერს შევეგუო.
ამ ვითარებასთან შეგუება ნამდვილად არ ღირს. აქ საუბარია თქვენს ანაზღაურებაზე და ის, რაც აღგვიწერეთ, აშკარა უსამართლობაა, თუნდაც ეს უსამართლობა უნებლიეთ ხდებოდეს. ბოლოს და ბოლოს, თქვენ მუშაობთ არა მხოლოდ სიამოვნებისთვის, არამედ მატერიალური ინტერესის გამო, რათა შესრულებული სამუშაოსთვის შესაბამისი ანაზღაურება მიიღოთ.
ესაუბრეთ კოლეგებს და გაიგეთ მათი აზრიც. შესთავაზეთ ხელმძღვანელთან მისვლა, რათა მოსთხოვოთ მას მეტი სითამამე და განყოფილების თანამშრომელთა ინტერესების დაცვა. თუ თქვენი უფროსი მიხვდება, რომ მისი პასიურობის გამო თანამშრომლები ზარალდებიან, იქნებ მეტი სიმტკიცე გამოიჩინოს. თუ ის ამას არ გააკეთებს, შეგიძლიათ მიმართოთ ზემდგომ ხელმძღვანელობას, ოღონდ ამის შესახებ აუცილებლად გააფრთხილეთ თქვენი უშუალო უფროსი.
ცოტა ხნის წინ დავრეგისტრირდი სოციალურ ქსელში "ოდნოკლასნიკი". მას შემდეგ გამუდმებით მწერენ და მეკონტაქტებიან ადამიანები, ვისთან ერთადაც სკოლაში ვსწავლობდი. მეკითხებიან, სად ვმუშაობ, გავთხოვდი თუ არა, მყავს თუ არა შვილები. მე კი სათქმელი არაფერი მაქვს - არ გავთხოვილვარ, შესაბამისად, არც შვილები მყავს. მოკლედ, ამაზე საუბარი არ მსიამოვნებს. თუმცა, მეორე მხრივ, არც ის მინდა, თანაკლასელებთან ურთიერთობაზე უარი ვთქვა. მით უმეტეს, ამ ქსელის წყალობით რამდენიმე ძველი მეგობარი ვიპოვე. როგორ მოვიქცე?
სამწუხაროდ, ამ კითხვებს კვლავაც დაგისვამენ. თუმცა არსებობს საშუალება, რომელიც არასასიამოვნო ემოციების განეიტრალებაში დაგეხმარებათ. შეადგინეთ იმ კითხვების სია, რომლებსაც ყველაზე ხშირად გისვამენ, დაწერეთ პასუხები ცალკე ფაილად და როცა ქსელში შემოსული მორიგი თანაკლასელისთვის პასუხის გაცემა დაგჭირდებათ, დააკოპირეთ. ეს უკეთესია, ვიდრე ერთი და იმავე პასუხის გამუდმებით კრეფა.
18 წლის გავხდი, მაგრამ აქამდე არც შეყვარებული მყოლია და არც თაყვანისმცემელი. ერთჯერადი შეხვედრები და ხანმოკლე ნაცნობობა არ მაინტერესებს, ნამდვილ, წრფელ სიყვარულზე ვოცნებობ. რამდენიმე ბიჭი მომწონდა, მაგრამ არც ერთი მათგანისგან საპასუხო გრძნობა არ მიმიღია. თვითშეფასება თანდათანობით დამიქვეითდა და ნულამდე დავიდა. თავი მძულს! მირჩიეთ, როგორ მოვიქცე.
გაუგებარია, რას გულისხმობთ "ერთჯერად შეხვედრებში". პაემანს? მაგრამ უამისოდ ადამიანის გაცნობა შეუძლებელია. ერთი ნახვით შეყვარება იშვიათია. საჭიროა დრო, ურთიერთობა, ერთმანეთზე დაკვირვება, რათა გასაგები გახდეს, გადაიზრდება თუ არა თქვენი ურთიერთსიმპათია უფრო დიდსა თუ სერიოზულ გრძნობაში. რაც შეეხება ნამდვილ სიყვარულს, ის ნებისმიერ ასაკში შეიძლება გეწვიოთ, თანაც ხშირად - სწორედ მაშინ მოდის, როცა არ ველით. ამიტომ არ ღირს, ნერვები ამ გრძნობის მოლოდინს შეალიოთ. ამქვეყნად უამრავი საინტერესო რამ ხდება! თქვენ ხომ ჯერ მხოლოდ 18 წლის ხართ!
გახსოვდეთ, სიყვარული განსაკუთრებულ დამსახურებათა გამო არ მოდის, და თუ ის ჯერ არ გწვევიათ, ეს არ გაძლევთ იმის საფუძველს, რომ საკუთარი თავი შეიძულოთ.
ჩემს ქმარს ახალი გატაცება და, შესაბამისად, ახალი ნაცნობები გაუჩნდა. მისი ახალი მეგობრები მაინცდამაინც არ მომწონს. არც ისინი გიჟდებიან ჩემზე. რა თქმა უნდა, შემიძლია ნებისმიერ დროს შევუერთდე მათ კომპანიას, მაგრამ ეს არც მე და არც მათ სიამოვნებას არ მოგვანიჭებს. მეორე მხრივ, თუ ჩემი მეუღლის ინტერესები არ გავიზიარე, მაშინ უფრო და უფრო ნაკლებ დროს გავატარებთ ერთად. არ ვიცი, რა გზას დავადგე.
თუ მეუღლის ახალი ნაცნობები არ მოგწონთ, თავს ძალას ნუ დაატანთ. თვითონაც კარგად იცით, რომ იძულებითი შეხვედრები სიამოვნებას არ მოგგვრით, გარშემო მყოფებიც იგრძნობენ, რომ მათთან ყოფნა არ გსიამოვნებთ. არც ვალდებული ხართ, ქმრის ჰობი გაიზიაროთ - თქვენ საკუთარი გატაცება უნდა გქონდეთ. თუ თავს დაანებებთ თქვენთვის არასასიამოვნო კოლექტივთან დაახლოების მცდელობას, მეტი თავისუფალი დრო დაგრჩებათ საკუთარი თავისთვის.
შეხვდით მეგობრებს, ხელი მოჰკიდეთ იმ საქმეს, რომელიც თავად მოგწონთ. რაც შეხება თქვენს მღელვარებას: ზოგჯერ უკეთესიც არის, როცა ცოლ-ქმარი ცალ-ცალკე ატარებს თავისუფალ დროს - ერთმანეთი უფრო მეტად მოენატრებათ. უფრო მეტიც - ცალ-ცალკე გატარებული უქმეების შემდეგ ერთმანეთს შთაბეჭდილებებს გაუზიარებთ და თქვენი ურთიერთობა უფრო საინტერესო გახდება.