ლალი ჩხიკვაძე

რესპოდენტების უმრავლესობამ (75%) დაასახელა ბავშვთა ასაკი 13-19 წელი ყველაზე რთულ პერიოდად, ხოლო ყოველმა მესამე გამოკითხულმა აღიარა, რომ მზად არ აღმოჩნდა ამისათვის.

მშობლებისთვის ყველაზე მეტად სტრესულია მოზარდის ხასიათის ცვილებები, მეორე ადგილზეა - ბავშვისთვის დახმარების გაწევა მნიშვნელოვანი ცხოვრებისეული გადაწყვეტილებების მიღებისას, ხოლო მესამეზე- მიეცეს მოზარდს საკუთარი შეცდომების დაშვების საშუალება.

მშობელთა 2/3-მა აღნიშნა, რომ მათი შვილი ვერ უმკლავდება სკოლასთან, გამოცდებთან და სხვა პრობლემებთან დაკავშირებულ სტრესს. გამოკითხულთა თითქმის ნახევარი ფიქრობს, რომ ასეთი ზეწოლა უარყოფითად მოქმედებს მოზარდის ფსიქიკაზე და მის თავდაჯერებულობაზე. მშობელთა 37%-მა მიუთითა, რომ ნერვული დაძაბულობა იწვევს ბავშვის კომფლიქტურობას, 36%-მა განაცხადა, რომ მათ შვილს ჰქონდა მრისხანების შეტევა, ხოლო 32%-ის შვილს უძილობა აწუხებს.

მოზარდობისას ხდება შინაგანი რითმების ცვლილება. ბავშვი რომელიც ადრე იღვიძებდა, ახლა გვიან იძინებს და დილას ადრე ვეღარ იღვიძებს. რადგანაც მოზარდს სჭირდება ადრე ადგომა, სკოლაში წასასვლელად, ეს იწვევს ქრონიკულ გამოუძინებლობას, რაც აქვეითებს შრომის უნარსა და ყურადღების კონცენტრაციას. ეს კი აისახება სკოლის მოსწრებაზე.

მძლავრი ჰორმონული ცვლილებები და ტვინის აქტიური მომწიფება პუბერტატულ პერიოდში იწვევს იმას, რომ მოზარდი ვერ ასრულებს გარკვეულ ფუნქციებს- ვერ სახავს პრიორიტეტებს, ვერ ახდენს საკუთარი ქმედებების დაგეგმვას, ცხოვრების ორგანიზებას, იმპულსური ქცევის კონტროლს. ეს ყველაფერი არის მოტივაციის არარსებობის, ხასიათის ცვლილებების, უფროსებთან კონფლიქტის საფუძველი. ეს კი მოქმედებს მოზარდის გადაწყვეტილებებზე, განსაკუთრებით თუ საუბარია სარისკო ქცევაზე.