შეიძლება თუ არა, მივიღოთ აბის ნახევარი
როდის შეიძლება ამის გაკეთება და როდის არის აბსოლუტურად შეუძლებელი?
წამლების ინსტრუქციების მხოლოდ მესამედშია აღნიშნული მწარმოებლისგან მათი დაყოფის შესაძლებლობის შესახებ. ხშირად, პაციენტები განიხილავენ გამყოფი ხაზის არსებობას ტაბლეტის გაყოფის სიგნალად. სინამდვილეში კი ეს მხოლოდ დიზაინის ელემენტია.
წამლის გაყოფის აუცილებლობა სხვადასხვა მიზეზის გამო ჩნდება:
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
• როცა დანიშნული დოზა უფრო დაბალია, ვიდრე აფთიაქშია ხელმისაწვდომი. ეს ხდება იმის გამო, რომ პრეპარატი შესაბამისი დოზით უბრალოდ არ იწარმოება.
• როცა ტაბლეტის ზომა არ იძლევა მთლიანად გადაყლაპვის საშუალებას. ასეთ სირთულეებს უფრო ხშირად ვხვდებით ბავშვებთან და მოხუცებთან, ასევე ინდივიდუალური მახასიათებლების მქონე მოზრდილებში.
• როცა ჩნდება პრეპარატის მიღების თანდათანობით შეწყვეტის აუცილებლობა. ეს შეიძლება იყოს საძილე აბები, ტრანკვილიზატორები, ანტიდეპრესანტები და სხვა წამლები, რომლებსაც აქვთ მოხსნის სინდრომი.
• ხარჯების დაზოგვის საჭიროებისას. დიდი დოზით პრეპარატი შეიძლება დაიყოს 2-3 დოზად. ფინანსურად, რა თქმა უნდა, უფრო მომგებიანია. თუმცა ეს არ შეიძლება გაკეთდეს ყველა მედიკამენტზე.
პრეპარატებში შემავალი ბევრი აქტიური ნივთიერება ზიანდება მზის სხივებით ან მაღალი ტენიანობით. ბლისტერის გახსნილი უჯრედიც ვერ უზრუნველყოფს საჭირო დაცვას. ხშირად ხდება, რომ პაციენტი იყენებს წამალს ეპიზოდურად და შემდეგი დოზა შეიძლება მიიღოს რამდენიმე დღეში, ზოგჯერ კვირაშიც კი - გაყოფილი აბების ნაწილის თერაპიული აქტივობა მკვეთრად ეცემა.
არ გაყოთ!
არის პრეპარატები, რომელთა გაყოფა შეუძლებელია.
თუ პრეპარატი განკუთვნილია ნაწლავებში შეწოვისთვის, როგორც წესი, ასეთ პრეპარატებს აქვთ დამცავი გარსი - საფარი, რომელიც მდგრადია კუჭის წვენის ან ფერმენტების მოქმედების მიმართ, იხსნება მხოლოდ მას შემდეგ, რაც ტაბლეტი კუჭიდან გამოდის. თუ პრეპარატი გატეხილია, საფარი დაზიანდება და მისი შიგთავსი კუჭში მოხვდება. ამ შემთხვევაში ან წამლის ეფექტი განეიტრალება, ვინაიდან აქტიური ნივთიერება კუჭის წვენით დაზიანდება, ან თავად კუჭი გაღიზიანდება აქტიური ნივთიერებით (რამაც შეიძლება გამოიწვიოს გულისრევა, ღებინება, ტკივილი).
ასევე არსებობს წამლები, რომელთა შეწოვა დამოკიდებულია pH გარემოზე, რომელშიც ისინი აღმოჩნდებიან. მჟავები უკეთესად შეიწოვება კუჭის მჟავე გარემოში, ხოლო ტუტეები უკეთესად შეიწოვება ნაწლავებში, სადაც pH ტუტეა.
ზოგიერთ პრეპარატს აქვს პროლონგირებული (გახანგრძლივებული) მოქმედება. ამ პრეპარატებს დრო სჭირდება სისხლში შეწოვისთვის. ასეთი საშუალებები ჩვეულებრივ მიიღება დღეში მხოლოდ ერთხელ. ამისათვის ისინი იმთავითვე შეიცავს ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერების სამმაგ დოზას. ასეთი ტაბლეტის 3 ნაწილად დაყოფით, პაციენტი მიიღებს მკვეთრ და მყისიერ ეფექტს.
სუპოზიტორების უმეტესობა (რექტალური, ვაგინალური და ა.შ.) - არ არის რეკომენდებული მათი დაყოფაც, გარდა იმ რამდენიმე წამლისა, რომელთა დაყოფა ნათლად არის მითითებული ინსტრუქციებში. სანთლის დაახლოებით თანაბარ ნაწილად გაჭრისას შეუძლებელია მათში შემავალი აქტიური ნივთიერების რაოდენობის თანაბრად გაყოფა. გარდა ამისა, გაყოფისას, სანთლის ფორმა დაირღვევა და ქსოვილი შეიძლება დაზიანდეს სანთლის შეყვანისას.
კაფსულები, დრაჟეები, პასტილები რეზორბციისთვის. შეუძლებელია კაფსულის დამცავი გარსის გატეხვა, რომლის ქვეშაც განთავსებულია სამკურნალო ნივთიერება. თითოეული საწუწნი პასტილი შეიცავს ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერების დოზას, რომელიც გამოითვლება ერთჯერადი გამოყენებისთვის. მისმა შემცირებამ შეიძლება გამოიწვიოს როგორც თერაპიული ეფექტის დაქვეითება, ასევე მიკრობების მგრძნობელობის დაქვეითება პრეპარატისადმი, რაც გაართულებს გამოჯანმრთელებას.
TTS - ტრანსდერმალური თერაპიული სისტემები (ტკივილგამაყუჩებელი პლასტირები ან ჰორმონალური პრეპარატები დერმალური ფორმების სახით). მათი დაჭრა არ შეიძლება რამდენიმე ნაწილად.
