საშინაო ტანსაცმელი
სულ არ მადარდებს, ამ დროს როგორ გამოვიყურები. ჩემი მეგობარი კი შინაც გამოპრანჭული დადის. ამბობს, ჩემს ქმარს მოსწონსო. ვერ გამიგია, რა მნიშვნელობა აქვს, როგორ გამოიყურები სახლში, მით უმეტეს, დასვენებისას...
ტანსაცმელი თვითგამოხატვის ერთ-ერთი საშუალებაა. როგორც ძველად იცავდა ცხოველის ბეწვი ადამიანს სიცივისაგან, ისევე გვიცავს ფსიქოლოგიურად ჩვენი კოსტიუმი, ნიღაბივით ფარავს ნაკლს და თავდაჯერებულობას გვმატებს. ყოველი ქალისთვის უდიდესი მნიშვნელობა აქვს, როგორ გამოიყურება საზოგადოებაში - სამსახურში, ტრანსპორტში, რესტორანში, სტუმრად... ხოლო როცა ის სახლში ბრუნდება, სრულდება ტანსაცმლის გამოცვლის მაგიური რიტუალი - პრინცესა კონკიად იქცევა.
რა გვაცვია სახლში?
ბევრისთვის სულერთია, რას ჩაიცვამს შინ. უმეტესად ძველ, გახუნებულ, ფორმადაკარგულ, თუმცა ჯერ კიდევ საყვარელ ტანსაცმელს იცვამენ.
მეორე ვარიანტია სპორტული კოსტიუმი, რომლსაც შეუძლია, მოხდენილი აღნაგობის ქალი უფორმო და უსქესო არსებად აქციოს. დაბოლოს, მესამე ვარიანტი - საშინაო ხალათი. არა ნახევრად გამჭვირვალე პენუარი ნატიფი მაქმანებით, საპნის ოპერების საწოლ ოთახში გათამაშებულ სცენებში რომ აცვიათ, არამედ სწორ თარგზე გამოჭრილი, დიდჯიბეებიანი, უხეში ქსოვილისა და უღიმღამო შეფერილობისა.
საშინაო ხალათი საბჭოთა ეპოქის გადმონაშთია - მას მზარეული ქალები ატარებდნენ, რომელთაც "სახელმწიფოს მართვა შეეძლოთ". მაგრამ თუ ისტორიის სიღრმეებში ჩავიხედავთ, გავიხსენებთ, რომ სანდომიანი ქალბატონების საშინაო ტანსაცმელს წარმოადგენდა კაბა, უბრალო, მაგრამ სამეჯლისოზე არანაკლებ ელეგანტური. ასე ჩაცმულს არც სუფრის გაწყობა გაგიჭირდებოდა და არც სტუმრების მიღებისა შეგრცხვებოდა. ცნობისათვის: ისევე, როგორც ტანსაცმლის მრავალმა სხვა დეტალმა, ხალათმაც ქალის გარდერობში მამაკაცის გარდერობიდან გადმოინაცვლა. დღეს ხალათში გახვეულ მამაკაცს იშვიათად ნახავთ - ძლიერი სქესი სპორტულ ტანსაცმელს ამჯობინებს. წინათ ხალათი არისტოკრატიული პეწის ნიშანი იყო. ევროპაში ის თურქეთიდან შეიტანეს. მას ძვირფასი ქსოვილებისგან - ატლასისგან, ხავერდისგან, ფარჩისგან კერავდნენ. თუ ადამიანს ხალათი ეცვა, ეს იმას ნიშნავდა, რომ მას შეეძლო, თავისთვის უქმად ყოფნის უფლება მიეცა. სხვათა შორის, ხალათი სმოკინგის წინაპრად მიიჩნევა - სწორედ ასე ეძახდნენ წინათ სპეციალურ შავი ატლასის ხალათს, რომელსაც მამაკაცი კოსტიუმის ზემოდან მოისხამდა ხოლმე, როცა მოსაწევად მიდიოდა, რათა სიგარეტის ფერფლს კოსტიუმზე კვალი არ დაეტოვებინა. დღეს კი ელეგანტური სმოკინგი მაღალი წრის მამაკაცთა გარდერობის აუცილებელი ელემენტია.
ფსიქოლოგთა აზრით
საკუთარი თავისადმი დამოკიდებულების ინდიკატორი (რომ არაფერი ვთქვათ ოჯახის წევრების დამოკიდებულებაზე) ჩვენი საშინაო ტანსაცმელია. ფსიქოლოგებს მიაჩნიათ, რომ ქალის თვითშეფასებაზე უზარმაზარ გავლენას ახდენს წამიერი შთაბეჭდილება, რომელსაც ის სარკეში საკუთარი ანარეკლის დანახვისას იღებს. თანაც არა სამსახურში ან სტუმრად, არამედ შინ, ჩვეულ და ბუნებრივ გარემოში. ამიტომ საშინაო ტანსაცმელი ელეგანტური უნდა იყოს, მფლობელს ის უნდა მოსწონდეს, "თავისად" მიაჩნდეს.
შემოქმედებითი მიდგომა
ტანსაცმლის დიზაინერები გვირჩევენ, სახლისთვის გვქონდეს 3-4 კომპლექტი, რომელთა კომბინირება ადვილია. სამოსი იმის მიხედვით უნდა შევარჩიოთ, ბავშვების მოვლით ვართ დაკავებული, ვახშამს ვამზადებთ, ვალაგებთ თუ სტუმრებს ველოდებით, მაგრამ ჩაცმულობა ნებისმიერ შემთხვევაში უნდა აკმაყოფილებდეს რამდენიმე კრიტერიუმს:
- უპირველეს ყოვლისა, თარგი მოხერხებული უნდა იყოს. არავითარი კორსეტი, ღრმა ამონაჭერი, შესაკრავი, შემოტმასნილი სილუეტი. სამოსი ხელს არ უნდა გიშლიდეთ მოძრაობაში, დაჯდომაში, ხელის აწევაში. ამავე დროს, ტანზე კი არ უნდა გეკიდოთ, არამედ მომდგარი გქონდეთ.
- პრაქტიკულობისთვის უპირატესობა მიანიჭეთ მუქი ფერის ნატურალურ ქსოვილებს - შინდისფერს, შოკოლადისფერს, მუქ ლურჯს... მთავარია, ფერი სევდის მომგვრელი არ იყოს. ისიც გახსოვდეთ, რომ მეტისმეტად მკვეთრი ფერები მოდუნებასა და დასვენებაში ხელს შეგიშლით.
- სახლშიც ქალად უნდა იგრძნოთ თავი, ანუ იყოთ ლამაზი და მომხიბვლელი, თუნდაც მარტო ცხოვრობდეთ. თქვენს ჩაცმულობას მოხდენილ შტრიხს შესძენს ლამაზი აქსესუარი - აბრეშუმის ბაფთა ან თმის სარჭი.
მთავარი წესი: სახლში ისე უნდა გამოიყურებოდეთ, რომ არ შეგრცხვეთ, როცა კარს გააღებთ და ზღურბლთან ბრედ პიტს დაინახავთ!