ყველანი ბავშვობიდან მოვდივართ
მშობლები, რომლებთანაც სიცოცხლის პირველი დღეებიდანვე, მეტიც - დაბადებამდე გვაქვს ურთიერთობა, უდიდეს გავლენას ახდენენ ჩვენზე. თუ ბავშვობაში მკაცრად გექცეოდნენ, მოწიფულ ასაკში შესაძლოა სხვების მიმართ ანალოგიური დამოკიდებულება ჩამოგიყალიბდეთ, რადგან ცნობიერად თუ გაუცნობიერებლად ეცდებით, სამაგიერო გადაუხადოთ სხვას, გახდეთ მშობლების ასლი და ისევე მოექცეთ საკუთარ შვილებს, როგორც თქვენ გექცეოდნენ ერთ დროს. ასეთი მანკიერი ჯაჭვის გაწყვეტა შესაძლებელია. წარმოიდგინეთ თქვენი თავი ბავშვის ადგილზე, იმ ბავშვის ადგილზე, რომელსაც აკლდა ალერსი, სიყვარული, გაგება. ეცადეთ აპატიოთ მშობლებს, რადგან სანამ მათზე ნაწყენი იქნებით, გაუცნობიერებლად გექნებათ რისხვა შვილების ან სხვა უდანაშაულო ადამიანების მიმართ.
მარათონი
სწორედ კონფლიქტური და არაჯანსაღი სიტუაციაა მიზეზი იმისა, რომ ბავშვები ავადმყოფობენ და ისეთივე ნერვიულები, გაღიზიანებულები, აგრესიულები არიან, როგორებიც მშობლები. როცა ადამიანს სულიერი სიმშვიდე ეუფლება, გულ-სისხლძარღვთა, საჭმლის მომნელებელი და ნერვული სისტემების დაავადებები ნაკლებად აწუხებს. ხშირად მსგავსი პრობლემები ჩვენი მუდმივი წყენისა და იმ მარათონული რბოლის შედეგია, რომლის მიზანიცაა ვიცხოვროთ "სხვებივით" ან "სხვებზე უკეთ". რაც უფრო ნაკლები უნდა ადამიანს, მით უფრო მეტს იღებს და უფრო დიდხანს და ბედნიერად ცხოვრობს. ბევრი მთელი სიცოცხლე იმას ცდილობს, სხვებს რაღაც დაუმტკიცოს. ინსტიტუტს ამთავრებენ და პროფესიაში სიამოვნებას ვერ პოვებენ, რადგან ის მშობლების სურვილით ან მოდის გამო აირჩიეს, ყიდულობენ მანქანას არა იმიტომ, რომ მართვა უყვართ, არამედ იმისთვის, რომ სხვებს არ ჩამორჩნენ... შეიძლება, ადამიანმა ცხოვრება სხვათა ინტერესების მიხედვით გაატაროს და შედეგად მუდამ გაღიზიანებული იყოს, ჰქონდეს ნერვული აშლილობა, ბრაზობდეს ოჯახის წევრებზე... რა საჭიროა ასეთი ცხოვრება? კარგად დაფიქრდით, რა გსურთ, რა გსიამოვნებთ რეალურად? მართალია, ჩვენი სინამდვილიდან გამომდინარე, საკმაოდ ხშირად გვიწევს მოვალეობის გამო ამა თუ იმ საქმის კეთება, მაგრამ უნდა მოვახერხოთ, რომ ეს ყოველივე ჩვენი ფსიქიკის დამახინჯების ხარჯზე არ მოხდეს. ყველა ქალმა უნდა იცოდეს, რომ ოჯახში მთავარი ბავშვია და არა ტელეეკრანი და ისიც უნდა გაითვალისწინოს, რომ სერიალების ყურებას აქტიური დასვენება - სპორტი, ფეხით სიარული სჯობს. როცა ბავშვი მშობლების ყურადღების დეფიციტს გრძნობს, ხშირად ავადმყოფობს. ხშირად ავადმყოფობს მაშინაც, როცა ცხოვრებით უკმაყოფილო მშობლების მუდმივ კინკლაობას ხედავს. ერთხელ მაინც თუ დაფიქრებულხართ, რა გჭირდებათ ცხოვრებაში? იქნებ ყველაფერს შვილის მხიარული სიცილი სჯობდეს? შეიმუშავეთ ღონისძიებები, რომელთა მეშვეობითაც განმუხტავთ დაძაბულ სიტუაციას. ყოველთვის დაიცავით ზრდილობის ელემენტარული წესები. შინ დაბრუნებისას ყველას მიესალმეთ, იკითხეთ, რა მოხდა დღის განმავლობაში. არ დაგავიწყდეთ პერიოდულად ლამაზი თაიგულის ყიდვაც. ტრადიციად აქციეთ ერთმანეთის დახმარება. დაიმახსოვრეთ: თუ ერთ დღეს გაბრაზებული გამოვარდებით სამზარეულოდან ტაფით ხელში და მეუღლესა და ბავშვებს, რომლებიც მულტფილმებს უყურებენ, ჩხუბს აუტეხთ იმის გამო, რომ მეტისმეტად გადაიღალეთ, მათგან პასუხად წყრომის მეტს ვერაფერს მიიღებთ. რა გსურდათ? თანაგრძნობა, თანაგანცდა, დახმარება. რა მიიღეთ? ვერაფერი, ისევ თქვენ აღმოჩნდით დამნაშავე. აქედან დასკვნა: ამიერიდან არავინ დაადანაშაულოთ, უბრალოდ დახმარება სთხოვეთ, რადგან ძალიან დაიღალეთ. დიახ, თქვენ დაიღალეთ და აღარ შეგწევთ ძალა, იყოთ კარგი დედა და მეუღლე, ვეღარც სამსხურში უმკლავდებით მოვალეობებს, რაც ძალიან განერვიულებთ და ოჯახის ბიუჯეტზეც აისახება. მიმართეთ ოჯახის წევრებს დახმარებისთვის, სთხოვეთ რჩევა. ფსიქოლოგები ამტკიცებენ, რომ ადამიანებს უყვართ, როცა მათ რაიმეს სთხოვენ. თუ გრძნობთ, რომ მეტისმეტად გადაიტვირთეთ, გადახედეთ თქვენს ყოველდღიურ დატვირთვას, სცადეთ მისი შემცირება, გადააფასეთ პრიორიტეტები და გაითვალისწინეთ, რომ პრიალა იატაკს მშვიდი ატმოსფერო სჯობს. გაითვალისწინეთ შვილების აზრი. ჰკითხეთ, რა არ მოსწონთ მშობლების საქციელში. შეგიძლიათ, წერილობითი პასუხებიც მოითხოვოთ. ეს დაგეხმარებათ, შვილის პოზიციიდან დაინახოთ საკუთარი თავი.