ჭუპა-ჭუპა, წყალი მალე!
პატარა ბავშვს დიდ აბაზანაში ნუ ჩასვამთ. როცა ის დიდ უცნობ სივრცეში აღმოჩნდება, შიში და მოუსვენრობა დაეუფლება. ყველაზე კარგია საშუალო ზომის აბაზანა სპეციალური საბანაო შეზლონგით.
ბანაობის შიში რომ არ გაუჩნდეს, ეს პროცესი ბავშვისთვის ძალიან კომფორტული უნდა იყოს. წყლის რეკომენდებული ტემპერატურა 37 გრადუსია. უნდა გათბეს ის ოთახიც, სადაც პატარა იჭყუმპალავებს. გარდა ამისა, ბავშვს უნდა ესმოდეს ალერსიანი სიტყვები, წყნარი ღიღინი. წყალი სხეულს ნელა უნდა ესხმებოდეს - ჯერ კიდურებზე, შემდეგ ზემოთ. თბილი წყალი, სიმშვიდე და დედის სითბო პატარას მუცლადყოფნის უზრუნველ პერიოდს ახსენებს. ამიტომ არის, რომ ზოგჯერ ბავშვი ცდილობს, აბაზანაში ემბრიონის პოზა მიიღოს - ხელ-ფეხს ხრის და მუცელთან მიაქვს. ბანაობისას ყველა ნაოჭი ნაზად უნდა დაიბანოს, ნელა გაიშალოს მუჭები. არ არის აუცილებელი საპნის იმთავითვე გამოყენება, მით უმეტეს, ყოველდღიურად. ის მაშინ გახდება საჭირო, როცა ბავშვი წამოიზრდება და ცოცვას იწყებს. ჩვეულებრივ, ბანაობა 15-20 წუთი გრძელდება. ამის შემდეგ პატარა უცებ უნდა გავახვიოთ მომზადებულ რბილ პირსახოცში და ნელი, ფაქიზი მოძრაობებით შევამშრალოთ. ამის შემდეგ შეიძლება, ჭიპის დამუშავება და პროცედურები დავიწყოთ. თუ პატარა ბანაობისას ტირის, ეცადეთ, აბაზანაშივე დააწყნაროთ, მაგრამ თუ ვერაფერი გააწყვეთ, რა თქმა უნდა, ჯობს, წყლიდან ამოიყვანოთ. თუ ბავშვს წყალში დავტოვებთ და დისკომფორტის ატანას ვაიძულებთ, ამით მას განვუმტკიცებთ წყლის შიშს და უნდობლობას მშობლების მიმართ. პატარა ვერასოდეს მიხვდება, ასე რატომ აწვალებენ საყვარელი დედიკო, მამიკო, ბებო... თუ ჩვილს მშრალი კანი აქვს, ყოველდღე დაბანა არ არის აუცილებელი. საკმარისია ორ დღეში ერთხელ. როგორ შევარჩიოთ ბანაობის დრო? ამისთვის მცირე ხანს ბავშვს უნდა დავაკვირდეთ. თუ პატარა ბანაობის შემდეგ იძინებს, ეს პროცედურა საღამოს უნდა დავგეგმოთ, ხოლო თუ ბანაობის შემდეგ გამოცოცხლდება ხოლმე - დღისით.
ერთი წლის შემდეგ
პატარა, რომელიც ადრე სიამოვნებით ბანაობდა, დაბადებიდან ერთი წლის შემდეგ ჭირვეულობას იწყებს. თუმცა გამოსავალი მსგავს შემთხვევებშიც არსებობს. ბავშვი, რომელიც მყარად დგას ფეხზე, უკვე მზადაა, დიდი აბაზანა "აითვისოს". მისთვის უნდა იყიდოთ სპეციალური რეზინის ბილიკი, რომელიც აბაზანის ფსკერს ეკვრის (რათა ბავშვს ფეხი არ დაუსრიალდეს) და პატარა თანდათან შხაპის ქვეშ ბანაობას მიაჩვიოთ. პატარები მზად არიან, საათობით იდგნენ შხაპის ქვეშ და წყალს სხვადასხვა სათამაშო და ჭურჭელი შეუშვირონ. მშობლებმაც უნდა ისარგებლონ ამ მომენტით. ბავშვისთვის ყველაზე დიდი დისკომფორტია წყალი, რომელიც თავზე ესხმება და თვალებში ჩასდის. განსაკუთრებულ დისკომფორტს ყიფლიბანდზე წყლის ნაკადის შეხება იწვევს. ძალიან არასასიამოვნოა წყლის ყურებში ჩასვლაც. ზოგჯერ წყლის დასხმისას პატარები ცდილობენ ცხვირით ისუნთქონ და ამ დროს მოხრჩობის შეგრძნება ეუფლებათ. ამ უსიამოვნებათა თავიდან ასაცილებლად შეიძლება გამოვიყენოთ სპეციალური საბანაო ქუდი, რომელიც მჭიდროდ ეკვრის თავის თმიან ნაწილს და სახეს წყლისგან იცავს. კარგი იქნება, თუ ბანაობისთვის მოიფიქრებთ მხიარულ რიტუალს, რომლის მოლოდინიც ექნება პატარას.
ორი წლის შემდეგ
ამ ასაკის ბავშვები დიდ აბაზანაში ბანაობას ამჯობინებენ, ოღონდ თავისებური, ბავშვური "იმპროვიზაციებით". მათ მოსწონთ დგომა ან ჯდომა დიდ აბაზანაში ჩადგმულ საბავშვო აბაზანაში ან დიდ სათლში, თან თამაში წყლის ქვეშ. არ დააძალოთ ბავშვს, "დიდივით" იბანაოს. ეს დრო თავისთავად დადგება, პატარა თავად ამოძვრება პატარა აბაზანიდან და დიდ აბაზანას "მოირგებს". თუმცა არის შემთხვევებიც, როცა ბავშვს დიდი აბაზანისა ეშინია. ამ შემთხვევაში თამაში უნდა დაიხმაროთ. წაიყოლეთ პატარა მაღაზიაში, რათა მისი გემოვნებით აარჩიოთ ღრუბელი, სათამაშო, რომელიც უნდა აბანაოთ ან აბაზანის კედელს მიამაგროთ. მოწონებას დაიმსახურებს დასაქოქი მოცურავე სათამაშოებიც. ბანაობისთვის საჭირო შამპუნი, ქაფი თუ საპონიც შვილის გემოვნებით უნდა შეიძინოთ. აარჩევინეთ ისინი პატარას სუნის, ფერის, ჭურჭლის მიხედვით. თუ ბავშვი ბანაობაზე მაინც უარს ამბობს, შესთავაზეთ, დაბანოს საყვარელი სათამაშო. ეს თხოვნა სათამაშოსაც "ათქმევინეთ", ხოლო ბანაობის შემდეგ მისი სახელით მადლობის სიტყვებიც არ დაგავიწყდეთ. გახსოვდეთ: მთავარია, თავად შეინარჩუნოთ კარგი განწყობა. პატარა ვერ უნდა გრძნობდეს, რომ დაძაბული ხართ და ბანაობის წინ ნერვიულობთ.