მარიკა დვალი

დღეს ნებისმიერი გემოვნებისა და ჯიბისთვის შესაფერის ჭურჭელს ვიპოვით, მანამდე კი მოდი გავარკვიოთ, რა არის აუცილებელი და რის გარეშე შეიძლება გავიდეთ ფონს.

ბოთლები. იმ შემთხვევაშიც კი, როცა ბავშვი ბუნებრივ კვებაზეა, აუცილებელია რამდენიმე ბოთლი მაინც გვქონდეს. ბოთლი შეიძლება დაგვჭირდეს წყლისთვის, წამლისთვის, კვებისთვის, როცა დედა რძეს დატოვებს და თვითონ სადმე წავა. ბოთლის არჩევისას ყურადღება უნდა მივაქციოთ მასალას. უმეტესად გამოიყენება შუშა ან პლასტიკა.

შუშის ბოთლი უფრო გამძლეა, პლასტიკისა კი უფრო მსუბუქი და უსაფრთხო. ასეთი ბოთლი ბავშვსაც შეუძლია ხელში ეჭიროს. როგორც შუშის, ასევე პლასტიკის ბოთლები სტერილდება. ამისთვის სპეციალური სტერილიზატორიც შეიძლება გამოვიყენოთ და ჩვეულებრივი ქვაბიც.

გაითვალისწინეთ, რომ ფართოყელიანი ბოთლის მოვლა უფრო ადვილია. ბოთლს სხვადასხვაგვარი ფორმა შეიძლება ჰქონდეს - როგორც ტრადიციული, ასევე ფიგურული. თუ ბავშვი ცდილობს, ბოთლი თავად დაიჭიროს ხელში, გამოგადგებათ ბლითის ფორმის ბოთლი - მომრგვალო, შუაში სივრცით. ადვილი დასაჭერია ქვიშის საათის ფორმის ბოთლიც. ზოგიერთი მწარმოებელი გვთავაზობს სპეციალური მოღუნული ფორმის ბოთლებს, რომელთაც ნაწლავური ჭვალის საწინააღმდეგოს უწოდებენ. განსაკუთრებული ფორმა მართლაც გამორიცხავს ჰაერის ჩაყლაპვის ალბათობას და ამცირებს მუცლის ტკივილის აღმოცენების რისკს.

გრადუირება (დანაყოფები) ბოთლის კედელზე მკვეთრი და გასაგები უნდა იყოს. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ხელოვნურ კვებაზე მყოფი პატარებისთვის. ახალშობილებს მცირე, 125 მლ-მდე ტევადობის ბოთლებიც ეყოფათ, ხოლო შემდგომ დიდი ბოთლებია საჭირო.

ზოგიერთი ფირმა უშვებს ბოთლებს თერმომგრძნობიარე აღნიშვნით. ის ფერს იცვლის, როცა საკვები ძალიან ცხელია.

საწოვარა. რა თქმა უნდა, ბოთლთან ერთად საწოვარაც უნდა შეიძინოთ. არსებობს ლატექსისა და სილიკონის საწოვარები.

ლატექსი ნატურალური კაუჩუკია. მის მიმართ შეიძლება ალერგიული რეაქცია აღმოცენდეს. საწოვარები ზომითა და ნასვრეტების რაოდენობით ერთმანეთისგან განსხვავდება. მათი რაოდენობა ერთიდან სამამდეა და სითხის დინების სისწრაფეს განსაზღვრავს. ახალშობილისთვის ჯობს ერთნასვრეტიანი საწოვარა შევიძინოთ, შემდგომ კი ორ და სამნასვრეტიანი უფრო გამოგვადგება.

სქელი ფაფისთვის უფრო შესაფერისია საწოვარა დიდი ხვრელით. არსებობს უნივერსალური საწოვარებიც. მათში სითხის დინების სიჩქარე მარტივად - ბოთლის თავსახურის მოცილებით რეგულირდება.

ხშირად ჭამისას ჩვილი ცდილობს, ბოთლს ხელები ჩაავლოს. დაუშვებელია ბოთლით ხელში მისი მარტო დატოვება - შეიძლება, ბოთლი დაუვარდეს ან საკვები გადასცდეს. ბოთლის დამოუკიდებლად დაჭერა პატარა ბავშვს 7-8 თვის ასაკისთვის შეეძლება, თუმცა ამ დროისთვის ბოთლი შეიძლება სასმეველათი ან ფინჯნით შევცვალოთ.

სასმეველა. სხვადასხვა ფირმა უშვებს სპეციალურ აქსესუარებს, რომელთა მეშვეობითაც ნებისმიერი ბოთლი შეიძლება სასმეველად ვაქციოთ. ამისთვის საკმარისია, შევიძინოთ სახელურები და "ცხვირი", რომლიდანაც სითხე არ ისხმება. "ცხვირი" სხვადასხვაგვარია - რბილიც (მათთვის, ვინც ახლა იწყებს სასმეველას გამოყენებას) და მკვრივიც (`გამოცდილი" მომხმარებლებისთვის). სპეციალური სარქველი უზრუნველყოფს სითხის დინებას მხოლოდ შესრუტვისას და თავიდან აგვაცილებს მის დაღვრას მაშინ, როცა ბავშვს ბოთლი გადმოუყირავდება ან დაუვარდება. არსებობს სასმეველები მძიმე ძირით, რომლებიც არ ყირავდება, რეზინის სახელურებით, რომლებსაც ბავშვი უფრო იოლად დაიჭერს.

სასმეველასთვის საუკეთესო მასალა პლასტიკაა. შეიძლება, ბავშვი წყალს არ სვამდეს, მაგრამ სასმეველა სათამაშოდ მივცეთ, რათა მის ხელში დაჭერას და პირთან მიტანას მიეჩვიოს.

---

ფინჯანი. როცა შევამჩნევთ, რომ ბავშვი კარგად უმკლავდება სასმეველას, შეგვიძლია, ფინჯანი შევთავაზოთ. სურვილი, "დიდივით დალიოს", პატარას ერთი წლის ასაკისთვის უჩნდება. თავდაპირველად პლასტიკის ჭურჭლით ვისარგებლოთ, მასში მცირე რაოდენობით ჩავასხათ სითხე და მოცულობა თანდათან ვზარდოთ. ზოგჯერ პატარა ბავშვს ძალიან უნდა, რომ წყალი მშობლების ჭიქიდან დალიოს. ნუ ჩავუხშობთ ამ სწრაფვას. დავეხმაროთ, შევაქოთ. როცა ბავშვი ფინჯანს მიეჩვევა, შეიძლება, ის შუშის ჭურჭლით შევცვალოთ.

თეფში. დაახლოებით ექვსი თვისთვის ბავშვს საკვებ დანამატებს აძლევენ. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ საბავშვო ჭურჭლის პირველი ნაკრები უნდა შევიძინოთ. მის მაგიდას უნდა ამშვენებდეს ლამაზი თეფში, კოვზი, ჩანგალი. ხშირად ბავშვისთვის განკუთვნილ თეფშს აქვს მისაწოვარი, რომელიც იძლევა თეფშის მაგიდაზე დაფიქსირების საშუალებას. ასე ზედმეტად აქტიურ პატარას მისი გადაგდების საშუალება ესპობა.

საბავშვო ჭურჭლის სქელი კედლები ინარჩუნებენ საკვების ტემპერატურას. ზოგიერთ მოდელს აქვს ორმაგი ფსკერი, რომელსაც თავსახური ეხსნება. შეიძლება ფენებს შორის ცხელი წყალი ჩავასხათ, რათა ფაფა ან პიურე დიდხანს არ გაცივდეს. ძალიან საინტერესოა ნახატი თეფშის ფსკერზე. ის სტიმულია ბავშვისთვის, რომ ფაფა ან წვნიანი დროულად მიირთვას და სურათი დაინახოს.

არსებობს რამდენიმე ნაწილად გაყოფილი თეფშებიც. ისინი მოხერხებულია, როცა პატარა სხვადასხვა საკვებს მიირთმევს. ბავშვი უკეთ გრძნობს განსხვავებას სხვადასხვა საკვების საგემოვნო თვისებებს შორის. თეფშის თავსახურს აუცილებელ აქსესუარს ნამდვილად ვერ ვუწოდებთ, მაგრამ მოხერხებული და ლამაზია.

მაგიდის ატრიბუტები. პირველი კოვზი მოხერხებული უნდა იყოს არა მარტო ბავშვისთვის, არამედ იმ ადამიანებისთვისაც, ვინც ბავშვს აჭმევს. საბავშვო მაგიდის ატრიბუტები ლითონისგან ან პლასტმასისგან მზადდება. ხშირად ლითონისგან ამზადებენ მხოლოდ კოვზის "მუშა ნაწილს", ტარი კი პოლირებული მასალისაა. არის სხვა ვარიანტებიც - ლითონი იფარება სილიკონის ფენით. ამ შემთხვევაში გამორიცხულია პატარა ბავშვის მგრძნობიარე ღრძილების დაზიანება.

პირველ კოვზს ბავშვი უმეტესად მაინც სათამაშოდ აღიქვამს. კვებისას შეგიძლიათ ორი კოვზით ისარგებლოთ - ერთი ბავშვს დააჭერინეთ ხელში, მეორით კი აჭამეთ.

ჩანგალი, როგორც წესი, კოვზთან ერთად იყიდება, თუმცა მის გამოყენებას პატარები მხოლოდ 2 წლისთვის იწყებენ, როცა დამოუკიდებლად იწყებენ ჭამას. ჯობს, თავიდანვე განვუმარტოთ ბავშვს, რომ ჩანგალი საშიშიცაა და შეიძლება სხეულის დაზიანების მიზეზი გახდეს. უჩვენეთ პაწიას, როგორ უნდა ეჭიროს ჩანგალი, როგორ ჩაარჭოს საკვებს.

დანის გამოყენება ბავშვს შეიძლება 3 წლიდან შევთავაზოთ. აუხსენით, როგორ უნდა ეჭიროს დანა და დააჭრევინეთ რბილი საკვები. აუცილებელია წავახალისოთ ბავშვის სურვილი, ჭამოს დამოუკიდებლად. დაეხმარეთ შვილს ჭამის დროს. არც იმისა შეგეშინდეთ, რომ ჭამისას მაგიდა და იატაკი დაისვრება. ამისთვის ბავშვი არასოდეს დასაჯოთ, ფაქიზად ჭამისთვის კი აუცილებლად შეაქეთ.

სისუფთავის დაცვაში დაგეხმარებათ სპეციალური წინსაფარი. ის პლასტიკისგან არის დამზადებული და ბოლო ისე აქვს აწეული, რომ საკვები დაბლა არ დაიღვაროს. ბევრ ბავშვს სულაც არ ხიბლავს დამოუკიდებლად ჭამა. ამის გამო ნუ ინერვიულებთ. უფრო ხშირად დასვით ბავშვი სუფრასთან ოჯახის სხვა წევრებთან ერთად. ეს გაუღვივებს დამოუკიდებლად ჭამისადმი ინტერესს. ძალიან კარგი იქნება, თუ ბავშვი დაინახავს, როგორ მიირთმევენ თავად მისი თანატოლები.

ნუ აიძულებთ პატარას, მთელი ულუფა თავისით შეჭამოს - შესაძლოა დაიღალოს. ამ შემთხვევაში დაეხმარეთ შვილს. სამზარეულო მრავალ საიდუმლოს ინახავს. უფროსი ასაკის ბავშვებმა ნელ-ნელა უნდა ისწავლონ სხვადასხვა აქსესუარის სახელწოდება და დანიშნულება, უნდა არჩევდნენ ჩაის, სუფრის, დესერტის კოვზებს, ხილის და დესერტის ჩანგლებს, უნდა იცოდნენ, რა არის სამარილე, საპილპილე...

ლამაზი ჭურჭელი, სუფრა და ხელსახოცი, გემრიელი საკვები - აი ყოველივე ის, რაც კვებას პატარა ბავშვისთვის მიმზიდველ და სასიამოვნო რიტუალად გადააქცევს.