პატარა ფსიქოთერაპევტები
ნუ დავიბოღმებით ბავშვი ადვილად ბრაზდება, მაგრამ უგუნებობა დიდხანს არ გაჰყვება, ზოგჯერ 2-3 წუთში ივიწყებს წყენას და ისე აგრძელებს თამაშს, ვითომც არაფერი. ბავშვებისგან განსხვავებით, დიდები წყენას თვეობით, ზოგჯერ წლობითაც კი იხვევენ გულში. თუ ჩვენც ბავშვებივით იოლად დავივიწყებთ წყენას, ცხოვრება გაგვიადვილდება.
ვძლიოთ რუტინას
ბავშვს ძალდაუტანებლად შეუძლია რუტინული ქმედების დღეში ასჯერ გამეორება, მაგალითად, ერთი და იმავე ზღაპრის მოსმენა, თოჯინის ჩაცმა-გახდა, კუბებისგან კოშკის აშენება... უფროსები ვერ ხვდებიან, რატომ არ ბეზრდებათ პატარებს ერთფეროვანი საქმიანობა. არადა, სამუშაოსადმი ჩვენც რომ ასეთი მიდგომა გვქონდეს, მოწყენილობა თვალის დახამხამებაში გაქრებოდა.
დასვენება
ბავშვს შეუძლია, მაგიდაზე, ფაფიანი მათლაფის გვერდით ჩამოდოს თავი და დაიძინოს ან გასეირნების შემდეგ ფეხსაცმლის გახდისას სკამზე ჩათვლიმოს. თუ დაიღალა, შუა თამაშშიც კი გაწვება იატაკზე და ძილს მისცემს თავს. ბავშვი ხვდება, როდის ელევა ძალა და მაშინვე ისვენებს, ჩვენ კი, უფროსებმა, დავკარგეთ დაღლილობის შეგრძნების უნარი. თუ გვსურს, ჯანმრთელობა დიდხანს შევინარჩუნოთ, დასვენება ბავშვებისგან უნდა ვისწავლოთ.
ორგანიზმისთვის ყურის გდება
ბავშვს რომ ვაჭამოთ ის, რაც არ უყვარს, უნდა ვიქცეთ მსახიობად, ჯამბაზად და ჯალათადაც კი. უფროსებიც, დიეტის მოდას აყოლილები, ხშირად ვჭამთ კერძს, რომელიც არ გვიყვარს, მაგრამ ასეთი რეჟიმი დიდხანს არ გრძელდება: საძულველი საკვების ჭამა ადრე თუ გვიან წამებად გვექცევა და დიეტაც სრულდება. იქნებ სჯობს, ბავშვებს მივბაძოთ და ვჭამოთ ის, რაც მოგვწონს?
ნუ ვიჩქარებთ
ბავშვი გამუდმებით ეწინააღმდეგება ყოველგვარ ”დღის წესრიგს”, მშობლები კი მის შესრულებას აიძულებენ. ეს უთანხმოება გარდაუვალია: ჩვენ ხომ ბავშვებს რეჟიმის დაცვას და დროის ფასს ვასწავლით! მაგრამ ხშირად მშობლები მაშინაც კი აჩქარებენ ბავშვს, როცა საჩქარო არაფერია. არადა პატარას სულაც არ ენანება დრო იმისთვის, რაც აინტერესებს. ზოგჯერ ჩვენც არ გვაწყენდა დღის რეჟიმის დარღვევა და შუადღემდე ძილი ან საყვარელი საქმიანობით დაკავება. ათასში ერთხელ გამონაკლისის დაშვება და დროის ”უსარგებლოდ” ხარჯვა დაღლილობასა და სტრესს ხსნის.
თამაშ-თამაშით ცხოვრება
ბავშვს შეუძლია, მოსაწყენი საქმიანობა ან თამაში სხვა რელსებზე გადაიყვანოს. ის თამაშობს, გზადაგზა იგონებს ახალ წესებს, ამყარებს რეკორდს ან თავს სხვა პიროვნებად წარმოიდგენს. შესაძლოა, მოგვეჩვენოს, რომ ბავშვს ყურადღების კონცენტრაცია აკლია, მაგრამ მთლიანობაში ასეთი ქცევა პატარას საქმიანობისადმი ინტერესის შენარჩუნებაში ეხმარება. ჩვენც რომ ბავშვებივით შეგვეძლოს რუტინული სამუშაოს შესრულება, მისგან დიდ სიამოვნებას მივიღებდით.