მხოლოდ უმაღლესი კლასი!
რა თქმა უნდა, კარგია, როცა პატარას კარგად აცვია, აქვს კარგი სათამაშოები და წიგნები, დისკების კოლექცია და კომპიუტერი, დადის ძვირად ღირებულ მასწავლებლებთან, მაგრამ ცუდია, თუ ეს ყოველივე თვითმიზნად იქცა. საუკეთესოთი ბავშვის უზრუნველყოფის სურვილი თავისთავად ცუდი არ არის - ზოგიერთი ოჯახისთვის ეს სტიმულია, რათა უფრო მეტად განვითარდეს, გაიუმჯობესოს მატერიალური მდგომარეობა, მაგრამ ზოგიერთს მიაჩნია, რომ საუკეთესო ის არის, რაც თავად მას აკლდა. ამ შემთხვევაში დიდია ცდუნება, პატარა მშობლების ამბიციის დასაკმაყოფილებელ იარაღად იქცეს. გარდა ამისა, არ არის გამორიცხული, ბავშვი ნებიერა გაიზარდოს, არ იცოდეს სურვილის ზღვარი, ჰქონდეს ილუზია, რომ დედა ყველაფერს შეუსრულებს და საბოლოოდ ინფანტილურ პიროვნებად ჩამოყალიბდეს.
უკეთესი უნდა იყო!
ასევე ხშირია საპირისპირო მდგომარეობა, როცა პატარას სთხოვენ, საუკეთესო იყოს. მშობლები არაფერს აკლებენ ბავშვს, არ იშურებენ არც თანხას, არც ყურადღებას და მიაჩნიათ, რომ ამის სანაცვლოდ მათი შვილი არაჩვეულებრივი გამოვა და ყველას აჯობებს. ასეთ მიდგომასაც აქვს დადებითი მხარეები: თუ ბავშვმა წარმატებას მიაღწია იმ სფეროში, რომელიც მშობლებმა აურჩიეს, მოთხოვნა, იყოს საუკეთესო, შესაძლოა მისი განვითარების სტიმულად იქცეს.
მინუსები
ყველა ბავშვი სხვადასხვანაირია. ზოგიერთ მათგანს სრულიად არ აქვს განსაკუთრებული ნიჭი. როდესაც ასეთ ბავშვებს მეტისმეტად ბევრს სთხოვენ, ისინი ითრგუნებიან. ზოგჯერ პატარა თავადაც აცნობიერებს, რომ მშობლების მოლოდინი ვერ გაამართლა, განსაკუთრებულს ვერაფერს მიაღწია, ეს კი თვითშეფასებას უქვეითებს და აკომპლექსებს.
საყვარელი შვილიშვილი
ბებია საუბრის ცალკე თემაა. მით უფრო, თუ ის შვილიშვილს დიდხანს ელოდა. ხანში შესული ადამიანები ცხოვრების აზრს შვილიშვილში ხედავენ, ცოტას სთხოვენ, თავის მხრივ კი არაფერს იშურებენ, რათა პატარა გაახარონ. უფროსების ყურადღება, სიყვარული და მზრუნველობა ბავშვისთვის ნებისმიერ შემთხვევაში სასარგებლოა - ეს დადებითად მოქმედებს მის თვითშეფასებაზე. მეორე მხრივ, როცა ბებიებსა და ბაბუებს უზომოდ უყვართ შვილიშვილი, დიდია ბავშვის განებივრების რისკი.
არ არის გამორიცხული კონკურენცია "მხარეებს" შორის - რომელ ბებიას ან ბაბუას უყვარს მეტად შვილიშვილი, ვისმა საჩუქარმა გაახარა პატარა უფრო მეტად, ვისთან უნდა დარჩენა... ასეთი სიტუაცია მშობლებმა საკუთარი დიპლომატიური ნიჭის წყალობით უნდა დაარეგულირონ.
დიდი შრომის შედეგი
ნანატრი ჩვილი, როგორც წესი, დიდი ძალისხმევის შედეგად ჩნდება. კვლევები, ანალიზები, მედიკამენტები, არცთუ იშვიათად - ხელოვნური განაყოფიერება, ორსულობის შესანარჩუნებლად განსაკუთრებული რეჟიმის დაცვა - ყოველივე ეს ქალს არა მარტო მორალურად, ფიზიკურად ღლის. დედას მუდამ ახსოვს ეს ყველაფერი და როდესაც პატარა იბადება, განუწყვეტლივ თავს დასტრიალებს, ცივ ნიავს არ აკარებს. ასეთ დამოკიდებულებასაც აქვს დადებითი მხარე: ეს იმის გარანტიაა, რომ პატარას ჯანმრთელობის უმნიშვნელო პრობლემაც კი არ დარჩება უყურადღებოდ. მეორე მხრივ, გადაჭარბებული ყურადღება ბავშვის თვითშეფასებაზე აისახება. როდესაც მისი ჯანმრთელობის გამო გამუდმებით ღელავენ, დიდია შანსი, პატარა ჭირვეულ და გაუბედავ პიროვნებად ჩამოყალიბდეს. უცნაურია, მაგრამ ბავშვები მალე სწავლობენ დედის შიშით მანიპულირებას და მას საკუთარი სურვილების დასაკმაყოფილებლად იყენებენ. ფსიქოლოგების აზრით, დედებმა, რომლებიც განუწყვეტლივ ღელავენ შვილების ჯანმრთელობისა და მომავლის გამო, აუცილებლად უნდა მიმართონ მათ საკონსულტაციოდ. წინააღმდეგ შემთხვევაში დიდია რისკი, დედამ შვილს საკმარისი დამოუკიდებლობა ვერ მიანიჭოს და მათ შორის ნევროზული ურთიერთდამოკიდებულება ჩამოყალიბდეს.
