ტინიტუსის გამომწვევი ერთ-ერთი მიზეზი დადასტურებულია
რომლებსაც ადამიანს ესმის მხოლოდ თავის შიგნით, ყოველგვარი გარე ხმის წყაროს გარეშე.
ეს არის ძალიან გავრცელებული მდგომარეობა, რომელიც შეიძლება იყოს დროებითი, სწრაფად გამავალი ან მუდმივი. ტინიტუსის ზუსტი ბიოლოგიური მიზეზები ჯერ კიდევ გაურკვეველია და არ არსებობს ეფექტური მკურნალობა.
თუმცა, არსებობს მტკიცებულება, რომ ტინიტუსის პროვოცირება შესაძლებელია სხვადასხვა მედიკამენტების, მათ შორის არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების, კერძოდ, ასპირინის მიღებით.
იმის შესამოწმებლად, არის თუ არა ეს სიმართლე, ჰარვარდის უნივერსიტეტის მედიცინის სკოლის და ბოსტონის ბრიგამისა და ქალთა საავადმყოფოს (აშშ) მკვლევარებმა გაანალიზეს თითქმის 70 ათასი ქალის მონაცემები, რომელთა ასაკი კვლევის დასაწყისში მერყეობდა 31-დან 48 წლამდე.
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
არცერთ ქალს არ აღენიშნებოდა ტინიტუსი კვლევაში მონაწილეობამდე. მონაწილეთა შესახებ ინფორმაცია გროვდებოდა ორ ათეულ წელზე მეტი ხნის განმავლობაში. ყოველ ორ წელიწადში ერთხელ ისინი პასუხობდნენ კითხვებს სხვადასხვა მედიკამენტების მიღებასთან დაკავშირებით და ასევე აცხადებდნენ, ჰქონდათ თუ არა მათ ამ დროის განმავლობაში ტინიტუსი.
შედეგებმა აჩვენა, რომ ასპირინის ზომიერი დოზის ძალიან ხშირი (კვირაში ექვს-შვიდჯერ) გამოყენება დაკავშირებულია ტინიტუსის 16%-ით გაზრდილ რისკთან, მაგრამ მხოლოდ 60 წლამდე ასაკის ქალებში. ასპირინის დაბალი დოზები (100 მილიგრამზე ნაკლები დღეში) არ მოქმედებს ტინიტუსის რისკზე.
გარდა ამისა, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (მაგ. იბუპროფენი) ან პარაცეტამოლის ხშირი გამოყენება 20%-ით ზრდის ტინიტუსის რისკს და რაც უფრო ხშირად იღებს ადამიანი ამ ანალგეტიკებს, მით უფრო მაღალია რისკი. და ცალკე, COX-2 ინჰიბიტორების კლასს მიკუთვნებული არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (მაგალითად,Nimesulide) რეგულარული გამოყენება (კვირაში ორ ან მეტჯერ) ასევე ასოცირდება ტინიტუსის გაზრდილ რისკთან 20 %-ით.
როგორც კვლევის ავტორები აღნიშნავენ, მათ, ვინც იძულებულია რეგულარულად მიიღოს არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, უნდა გაითვალისწინოს ეს პოტენციური გვერდითი ეფექტი და, თუ ეს შესაძლებელია, შეზღუდოს გამოყენების სიხშირე და ხანგრძლივობა.
