შეცდომა, რომელსაც თითქმის ყველა ადამიანი უშვებს ჩაყვინთვისას
ცხვირის ღრუს ლორწოვანი გარსი შეიცავს უამრავ უჯრედს, რომლებიც გამოყოფენ ლორწოს და ასევე დაფარულია მრავალი მიკროსკოპული წამწამებით, რომლებიც სინქრონული მოძრაობებით იწვევენ მის გადაადგილებას წინიდან უკან, ცხვირხახაში.
ამ მექანიზმს ეწოდება „მუკოცილიარული ტრანსპორტი“, ის ეხმარება ორგანიზმს სასუნთქი გზების ინფექციებთან ბრძოლაში, ფილტვებში შემავალი ჰაერის გაწმენდასა და დატენიანებაში. წყალთან ხანგრძლივმა და ხშირმა კონტაქტმა, შეიძლება დააზიანოს დელიკატური წამწამები.
მათთვის ყველაზე უსაფრთხო კონცენტრაცია იქნება 0,9% NaCl, ასეთ ხსნარს ფიზიოლოგიურსაც უწოდებენ. თუმცა, უმეტეს წყალში მარილის კონცენტრაცია გაცილებით მაღალი ან გაცილებით დაბალია, რაც ცხვირში მოხვედრის შემთხვევაში იწვევს ლორწოვანი გარსის გაღიზიანებას, რაც იწვევს წლისგან ტავის დაღწევის ბუნებრივ სურვილს. აქედანაა ცხვირზე ხელის მოჭერის მცდელობა. თუმცა ლორწოვან გარსს მნიშვნელოვან ზიანს აყენებს წყალთან ხანგრძლივი და ხშირი კონტაქტი.
ეფექტური და უსაფრთხო ცურვის უზრუნველსაყოფად, როგორც წყლის ზედაპირზე, ასევე წყალქვეშ, გვჭირდება ორივე ხელი. ამიტომ, ცხვირზე ხელის მოჭერა არ არის გამოსავალი. უმეტეს შემთხვევაში, მოცურავეები დიდხანს აკეთებენ ამოსუნთქვას წყალში ცხვირით, რითაც ხელს უშლიან წყლის შეღწევას.
ეს მეთოდი - ჩაყვინთვისას ცხვირით ნელა ამოსუნთქვისა - ასევე ოპტიმალურია იმ ადამიანების უმეტესობისთვის, ვინც ზღვაზე ისვენებს.
ამ შემთხვევაში შესაძლოა ცხვირში მცირე რაოდენობით წყალი შევიდეს, მაგრამ ეს არ დააზიანებს ლორწოვან გარსს.
იმ შემთხვევაში, როდესაც ეს მეთოდი უსარგებლოა მაგალითად, წყლის ქვეშ ხანგრძლივი და ხშირი ყოფნისას შებრუნებულ მდგომარეობაში, როგორც ეს სინქრონიზებული ცურვის შემთხვევაშია, არსებობს ცხვირის სპეციალური სამაგრები.