მეცნიერებმა კბილების დაკარგვასა და კოგნიტურ უნარებს შორის კავშირი დაადგინეს
სამუშაოს შედეგები, რომელიც გამოქვეყნდა Journal of Dental Research-ში, აჩვენებს, რომ დროული სტომატოლოგიური მკურნალობა, ისევე როგორც დიაბეტის კონტროლი, ამცირებს გონებრივი ფუნქციის გაუარესებას და ალცჰაიმერის დაავადების რისკს.
მეცნიერებმა გააანალიზეს 9948 ხანდაზმული ადამიანის 12 წლის (2006-2018) მონაცემები, რომლებიც განაწილდნენ ასაკის მიხედვით (65-დან 74 წლამდე, 75-დან 84 წლამდე და 85 წელზე უფროსი ასაკის). ყველა სუბიექტს აფასებდნენ მეხსიერების და კოგნიტური ფუნქციების მიხედვით, რომლებიც ფასდებოდა ყოველ ორ წელიწადში ერთხელ. გარდა ამისა, მათ ჰკითხეს კბილების დაკარგვის, დიაბეტის და სხვა სამედიცინო და დემოგრაფიული ფაქტორების შესახებ.
განსაკუთრებით საინტერესო იყო ადამიანები, რომლებმაც ყველა კბილი დაკარგეს.
მათ აღმოაჩინეს, რომ 65-დან 84 წლამდე ასაკის პაციენტებს დიაბეტით და კბილების სრული დაკარგვით ჰქონდათ უარესი კოგნიტური ფუნქციონირება, ვიდრე მონაწილეებს რაიმე დაავადების გარეშე.
დროთა განმავლობაში, მხოლოდ დიაბეტით დაავადებული 65-დან 74 წლამდე მოხუცებს აღენიშნებოდათ გონებრივი ფუნქციის დაჩქარებული დაქვეითება, ისევე როგორც 65-დან 84 წლამდე ასაკის უკბილო ჯგუფს, მაგრამ 65-დან 74 წლამდე ასაკის პაციენტებში დიაბეტით და კბილების სრული დაკარგვით განიცადეს კოგნიტური დაქვეითების ყველაზე სწრაფი ტემპი.
ცნობილია, რომ დიაბეტი არის კოგნიტური დაქვეითებისა და დემენციის რისკის ფაქტორი. ეს იმიტომ ხდება, რომ სისხლში შაქრის მაღალი დონე, ინსულინისადმი რეზისტენტობა, ანთება და მასთან დაკავშირებული გულის დაავადება ხელს უწყობს ტვინში ცვლილებებს.
მსგავსი კორელაციაა პირის ღრუს ცუდ ჯანმრთელობასთან - ასოცირებული ანთება იწვევს კოგნიტურ დაქვეითებას. გარდა ამისა, კბილების ნაკლებობამ შეიძლება გაართულოს ღეჭვა, რაც იწვევს კვების ცვლილებებს, რაც შემდეგ იწვევს კვების დეფიციტს.
თავის მხრივ, დეფიციტი შეიძლება გამწვავდეს შაქრიანი დიაბეტის დროს გლუკოზის ტოლერანტობის და ინსულინის მგრძნობელობის დაქვეითებით, რაც კიდევ ერთი რისკ-ფაქტორია.