ლალი ჩხიკვაძე

მკვლევარებმა დაასკვნეს, რომ ვარჯიში ამცირებს ძილის ნაკლებობის გამო ადრეული სიკვდილის რისკს. სამუშაოს შედეგები გამოქვეყნებულია ევროპის პრევენციული კარდიოლოგიის ჟურნალში (EJPC).

ავტორებმა შეისწავლეს 40-დან 73 წლამდე ასაკის იმ 92000 ადამიანის მონაცემები, რომლებსაც სთხოვეს აქსელერომეტრის სამაჯურის ტარება. მეთვალყურეობის შვიდი წლის განმავლობაში 3080 მონაწილე გარდაიცვალა: 1074 გულ-სისხლძარღვთა დაავადებით და 1871 კიბოთი.

სუბიექტების ძილის ხანგრძლივობა დაყოფილი იყო სამ ვარიანტად: მოკლე (ექვს საათზე ნაკლები), ნორმალური (ექვსიდან რვა საათამდე) ან გრძელი (რვა საათზე მეტი). ფიზიკური აქტივობის დონე ასევე იყოფოდა დაბალ, საშუალო და მაღალზე.

გარდა ამისა, მხედველობაში იქნა მიღებული სპორტული აქტივობების ინტენსივობის ხარისხი - ზომიერიდან ინტენსიურამდე.

ასაკის, სქესის, ეთნიკური წარმომავლობის, დეპრივაციის, განათლების დონის, სხეულის მასის ინდექსის, დიეტის, მოწევის, ალკოჰოლის მოხმარებისა და სამუშაო გრაფიკის კორექციის შემდეგ, მკვლევარებმა დაადგინეს, რომ ვარჯიში ანეიტრალებს ძალიან ცოტა ან ძალიან ბევრი ძილის უარყოფით შედეგებს.

დაბალი აქტივობის მქონე ადამიანებში ხანმოკლე და ხანგრძლივი ძილი ასოცირებული იყო 16 პროცენტით და 37 პროცენტით გაზრდილი სიკვდილის რისკთან, შესაბამისად. სუბიექტები, რომლებიც საშუალო დონეზე ვარჯიშობდნენ, ზარალდებოდნენ მხოლოდ მაშინ, როცა საკმარისად არ ეძინათ (41 პროცენტით მეტია ნაადრევი სიკვდილის ალბათობა).

ადრეულ სიკვდილსა და ვარჯიშს შორის კავშირი არ დაფიქსირებულა მათში, ვინც ბევრს ვარჯიშობდა.

გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებისა და მათგან სიკვდილის რისკი იმ ადამიანებში, რომლებსაც ნაკლები ეძინათ და იშვიათად ვარჯიშობდნენ, გაიზარდა 69 პროცენტით. ამავდროულად, რისკი გათანაბრდა ფიზიკური აქტივობის ზომიერ ან მაღალ დონემდე გაზრდის შემთხვევაში.

კიბოთი სიკვდილის შანსი 21 პროცენტით გაიზარდა იმ ადამიანებში, რომლებსაც დიდხანს ეძინათ ნაკლებად იტვირთებოდნენ ფიზიკურად, მაგრამ რისკი ასევე შემცირდა ზომიერი ან ენერგიული ვარჯიშის შედეგად.