ექიმებმა გაარკვიეს, არტერიული წნევის რა მაჩვენებელია ტვინის ჯანმრთელობისთვის ოპტიმალური
უკეთ გამოდევნოს ცხოველმყოფელობის ნარჩენები. კვლევის შედეგები წარმოდგენილია დალასში ინსულტის საერთაშორისო კონფერენციაზე.
ადრე, ზოგიერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ ცერებრალური არტერიების პულსაცია გულის ყოველი შეკუმშვის დროს ხელს უწყობს ტვინიდან ტოქსიკური ნარჩენების გამოდევნას. გრძელვადიანი მაღალი წნევა ამკვრივებს არტერიებს, აფერხებს მათ ფუნქციას და ტოქსინების მოცილების უნარს.
ეს პროცესი შეიძლება გამოვლინდეს თავის ტვინის პერივასკულარული სივრცეების გაფართოებით - ეს არის სტრუქტურები, რომლებიც გარს აკრავს თავის ტვინის სისხლძარღვებს.
მკვლევარებმა გააანალიზეს 658 მონაწილის ტვინის MRI სკანირება. ყველა მონაწილეს ჰქონდა მაღალი არტერიული წნევა, მაგრამ ადრე არცერთს არ დაუდგინდა დიაბეტი (ტიპი 1 ან 2), დემენცია ან ინსულტი.
პირველი მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფიის შემდეგ, 243 ადამიანი შევიდა ინტენსიური ჰიპერტენზიის მკურნალობის ჯგუფში: მათი სამიზნე სისტოლური წნევა უნდა ყოფილიყო 120 მმ-ზე ნაკლები. 199 ადამიანი მოხვდა სტანდარტული მკურნალობის ჯგუფში: მათი სამიზნე წნევაა 140 მმ.
კვლევის დასაწყისში, პერივასკულარული სივრცეების მოცულობა ორივე ჯგუფის მონაწილეებში ერთნაირი იყო. ჰიპერტენზიის მკურნალობის დაახლოებით ოთხი წლის შემდეგ, თითოეული მონაწილე დაბრუნდა MRI კვლევისთვის.
პერივასკულარული სივრცეების მოცულობა მნიშვნელოვნად შემცირდა ინტენსიური მკურნალობის ჯგუფში, მაგრამ არ შეცვლილა სტანდარტული მკურნალობის ჯგუფში. ეს ნიშნავს, რომ იმ პაციენტების ტვინი, რომელთა მიზანი იყო სისტოლური არტერიული წნევის 120 მმ-მდე დაწევა, უკეთესად იცილებდა ნარჩენებს.
სამომავლოდ მეცნიერები აპირებენ შეამოწმონ, უკავშირდება თუ არა ცვლილება პერივასკულარულ სივრცეებში კოგნიტური განვითარების შენელებას.