მეცნიერები გაახალგაზრდავების პროცედურებთან დაკავშირებული საშიშროების შესახებ გვაფრთხილებენ
რომლებიც ასუფთავებენ ორგანიზმს ურესურსო უჯრედებისგან - შეიძლება ძალიან საშიში იყოს. ამ დასკვნამდე მივიდნენ ამერიკელი ბიოლოგები.
ცნობილია, რომ ადამიანის ცხოვრების გარკვეულ ეტაპზე უჯრედები წყვეტენ დაყოფას, ნელდება მათი ენერგიის გაცვლა, რნმ-ისა და ცილების სინთეზი. ზოგიერთი უჯრედი იშლება, ზოგი კი ნადგურდება იმუნური სისტემის მიერ. წლების განმავლობაში სხეულში გროვდება ურესურსო „ზომბი- უჯრედები“,- განმარტავს ბრიტანელი ბიოგერონტოლოგი ობრი დე გრეი.
ამავდროულად, ასეთი უჯრედების მიერ წარმოებული ციტოკინები იწვევენ სისტემურ ანთებას, რაც იწვევს ათეროსკლეროზს, ართრიტს, ართროზს, ფიბროზის სხვადასხვა ფორმებს, ალცჰაიმერის დაავადებასაც კი. ყველაზე საშიში ის არის, რომ ასეთი უჯრედები შეიძლება გადაგვარდეს ავთვისებიანად.
დღეს შემუშავებულია სენოლიზური პრეპარატები, რომლებსაც შეუძლიათ ორგანიზმიდან ურესურსო უჯრედების „გამორეცხვა“. ითვლება, რომ უჯრედების განადგურებით, რომლებიც ქმნიან მათ ირგვლივ ტოქსიკურ გარემოს, სენოლიტიკები არა მხოლოდ აახალგაზრდავებს ქსოვილებს, არამედ მკურნალობენ სერიოზულ დაავადებებს. თუმცა, ასეთი პრეპარატების პრეკლინიკური და კლინიკური კვლევები ჯერ არ დასრულებულა.
ამერიკელი ბიოლოგები სან-ფრანცისკოს კალიფორნიის უნივერსიტეტიდან თვლიან, რომ ძველი უჯრედები შეიძლება სასარგებლო იყოს. ხოლო დაბერების საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენება დაკავშირებულია რეგენერაციული ფუნქციის დარღვევის რისკთან. ექსპერიმენტი ჩატარდა თაგვებზე. მღრღნელები ექვემდებარებოდნენ ტოქსიკურ ნივთიერებას, სახელად ნაფტალინს, რომელიც იწვევს ფილტვების დაზიანებას. ცხოველები დაყვეს ორ ჯგუფად. ერთში ცხოველებს მიეცათ სენოლიტიკების კომბინაცია, მეორე იყო საკონტროლო.
აღმოჩნდა, რომ თაგვებში, რომლებიც მკურნალობდნენ სენოლიზური პრეპარატებით, შეხორცებითი პროცესი უფრო ნელა მიმდინარეობდა, ვიდრე საკონტროლო ჯგუფის თაგვებში. ადრე მაიოს კლინიკის ამერიკელმა მეცნიერებმა ასევე დაამტკიცეს, რომ თირკმელში დაბერებული უჯრედების დაგროვება ხელს უწყობს ამ ორგანოს აღდგენას მწვავე დაზიანებებისა და ქრონიკული დაავადებების შემდეგ.
ამიტომ, თუ დაბერებული უჯრედები განურჩევლად მოშორდება, ეს გამოიწვევს იმას, რომ ქსოვილები დაკარგავენ თვითაღდგენის უნარს. ამის საფუძველზე სენოლიზური საშუალებების მოქმედება უნდა იყოს შერჩევითი და არ იმოქმედოს იმუნურ პროცესებსა და რეგენერაციაში ჩართულ სასარგებლო უჯრედებზე.