ტყის ხანძრების გახშირება კლიმატის ცვლილებების შედეგია
ახლომდებარე მდინარეებსა და ნაკადულებში წყლის დონეზე წლების შემდეგაც. ამის შედეგია წყალსაცავების გადავსებისა და თანდართული წყალდიდობების დიდი რისკი.
მკვლევრებმა შეისწავლეს აშშ-ის დასავლეთით 179 მდინარის აუზის მდინარის ჩამონადენი წყლის მოცულობა, რომელიც გაედინება დროის ერთეულში და კლიმატური მონაცემები. ყველა განხილური რაიონი დაზარალდა ტყის ხანძრებით 1984-დან 2020 წლებში.
/* (c)AdOcean 2003-2021, Advertline.https:mkurnali.ge.mkurnali zones.________ _____ */
ado.slave('adoceanadvertlinegelpmmhkfobb', {myMaster: 'gC_g7BxQlx9UWDeCK7yaEdkgIoxg2l6o6JUmNs2rvgn.i7' });
აღმოჩნდა, რომ ხანძრის შემდეგ წლებში მდინარის ჩამონადენი, როგორც წესი, მოსალოდნელზე უფრო მაღალი იყო კლიმატური პირობების გამო. ამასთან, უფრო მსხვილ ხანძრებს თან ახლდა მდინარის ჩამონადენის უფრო მნიშვნელოვანი და ხანგრძლივი გაზრდა. მდინარის აუზებში, სადაც ტყის 20% დაიწვა, მდინარის ჩამონადენი მოსალოდნელზე 30%-ით მეტი იყო, ვიდრე საშუალოდ ექვსი წლის განმავლობაში იყო მოსალოდნელი.
მდინარის ჩამონადენის გაძლიერება მცენარეების გადაწვასთანაა დაკავშირებული, რომლებიც შეიწოვდა წყალს ნიადაგიდან და დაბლოკავდა ნალექების წილს მანამ, სანამ ის მიზნამდე მიაღწევდა. ინტენსიურ ტყის ხანძრებს შეუძლია ნიადაგის გამოწვაც, რადგან ის წყალს დროებით ვერ შეიწოვს. გვალვიანი რეგიონებისათვის ხანძრები ზრდის წყლის რესურსებისადმი წვდომას, მაგრამ ისინი, ძირითადად, ხელს უწყობს მეწყერს, წყალდიდობასა და წყლის დაბინძურებას.
