რას უჩივიან მამაკაცები
თუმცა არსებობს მთელი რიგი პრობლემები, რომლებიც მხოლოდ მამაკაცებისთვისაა დამახასიათებელი, მათ ხშირად „მამაკაცურ დაავადებებს“ უწოდებენ. სტატისტიკის მიხედვით, ბოლო ათწლეულის განმავლობაში „მამაკაცური დაავადებების“ გამოვლენის სიხშირე სწრაფად მზარდია. მამრობითი სქესის მოსახლეობის 35%-ზე მეტს აწუხებს პროსტატის ჯირკვლის დაავადებები, მაგრამ გამოკითხვები ამტკიცებს, რომ მამაკაცების ორ მესამედზე მეტი ექიმთან მხოლოდ უკიდურეს შემთხვევაში მიდის. სამწუხაროდ, მამაკაცები უფრო მეტ დროს უთმობენ მანქანისა და თევზაობის აღჭურვილობის მოვლას, ვიდრე ჯანმრთელობაზე ზრუნვას.
რა არის „მამაკაცის ჯანმრთელობა“?
ამ ფრაზის განმარტება საკმაოდ მრავალმხრივია. არ უნდა ჩათვალოთ, რომ ეს არის წმინდა უროლოგიური ან ანდროლოგიური პრობლემები, ანუ მამაკაცის რეპროდუქციული სისტემის ფიზიოლოგიური შესაძლებლობები და მისი ადეკვატური ნაყოფიერება. გარდა ფიზიოლოგიური მდგომარეობისა, არ უნდა დავივიწყოთ ფსიქოლოგიური კომპონენტი. რა ხდის ადამიანს კაცად და არა მხოლოდ რაღაცნაირად მოქმედ ადამიანის სხეულად. მან უნდა იგრძნოს თავისი ძალა და ზოგიერთ მომენტში დომინირება, პირველობა ცხოვრების მრავალ ასპექტში. ზოგი ამბობს, რომ „მამაკაცის ჯანმრთელობა ქალის ხელშია“, მაგრამ ეს ყოველთვის ასე არ არის. არის შემთხვევები, როცა მამაკაცს ეშინია ისაუბროს თავის ზოგიერთ დაავადებაზე, სქესობრივ ცხოვრებასთან დაკავშირებულ საზრუნავზე ან შარდვის დროს განვითარებულ დისკომფორტზე.
მართლა გულგრილები არიან მამაკაცები ჯანმრთელობის მიმართ?
აღზრდის, სირცხვილის ან მენტალიტეტის გამო მამაკაცები ნამდვილად არ არიან მიდრეკილნი ექიმების დახმარებისკენ, როდესაც საქმე ეხება ისეთ პიკანტურ პრობლემას, როგორიცაა „მამაკაცის ჯანმრთელობა“.
„მამაკაცის ჯანმრთელობის“ გაუარესების ტენდენცია მრავალი მიზეზით აიხსნება, რომელთა შორის წამყვანი ადგილი უჭირავს მავნე ჩვევებს, ქრონიკულ სტრესს, ცხოვრების უმოძრაო წესს, დაუბალანსებელ კვებას, ცხოვრების არახელსაყრელ პირობებს. ასევე მამაკაცის ჯანმრთელობის შენარჩუნებისთვის მნიშვნელოვანია პირადი და სექსუალური ჰიგიენის დაცვა, რეგულარული სქესობრივი ცხოვრება.
მამაკაცებს გაცილებით ნაკლები ინფორმაცია აქვთ საშიში დაავადებების შესაძლო სიმპტომებისა და გამოვლინებების შესახებ, მაგრამ უფრო ხშირად მათ ემუქრებათ დაავადებები ცხოვრების წესისა და ჯანმრთელობისთვის საზიანო სხვადასხვა ჩვევის გამო. გარდა ამისა, მამაკაცები გაცილებით ნაკლებ მნიშვნელობას ანიჭებენ ჯანსაღი ცხოვრების წესის პოპულარიზაციას და ინფორმაციას, რომელიც მოდის სხვადასხვა პროფესიული სამედიცინო რესურსიდან და ასოციაციიდან.
ხშირად სპეციალისტს მიმართავენ დაავადების იმ ეტაპზე, როცა მარტივი მკურნალობის ნაცვლად სერიოზული ზომებია მისაღები და ძნელია ვითარების გამოსწორება.
არსებობს თუ არა „ასაკი“ მამრობითი დაავადებებისთვის?
დამკვიდრებული საზოგადოებრივი აზრით, „მამაკაცის დაავადებებზე“ ნერვიულობა, სულ მცირე, 55-60 წლამდე არ ღირს. სინამდვილეში კი ეს ილუზიაა. დიახ, გარკვეული დაავადებების შესაძლებლობა, როგორიცაა, მაგალითად, ადენომა ან პროსტატის კიბო, ასაკის მატებასთან ერთად საგრძნობლად იმატებს, მაგრამ ეს დაავადებები საშუალო ასაკის მამაკაცთა შორისაც ვლინდება – 30-40 წლის ასაკში. არ უნდა დაგვავიწყდეს ისიც, რომ მამაკაცის სასქესო სისტემის ანთებითი დაავადებები ყველა ასაკობრივ ჯგუფში გვხვდება.
ყველაზე გავრცელებული „მამაკაცური დაავადებები“
მამრობითი სქესის დაავადებების გამომწვევი მიზეზების მიხედვით, ისინი შეიძლება დაიყოს ანთებითი და არაანთებითი ხასიათის დაავადებებად, აგრეთვე ნეოპლაზმებად. მამაკაცთა ყველაზე გავრცელებული დაავადებებია:
- პროსტატიტი (პროსტატის ჯირკვლის ანთება);
- პროსტატის ადენომა (პროსტატის კეთილთვისებიანი ჰიპერპლაზია);
- ერექციული დისფუნქცია (ნაადრევი ეაკულაცია, იმპოტენცია);
- სასქესო ასოს დაავადებები.
სატელევიზიო ეკრანებიდან ან ინტერნეტით მრავალფეროვანი პროდუქტის რეკლამირება ქმნის შთაბეჭდილებას, რომ არაფერია პროსტატიტის განკურნებაზე ადვილი. პროსტატიტის ხანგრძლივად ან სამუდამოდ განკურნება ნამდვილად არ არის რთული, მაგრამ ეს მხოლოდ სპეციალისტთან კონსულტაციის შემდეგ უნდა მოხდეს.
კონკრეტულად რა არის პროსტატიტი? ეს არის ყველაზე გავრცელებული დაავადება მამაკაცთა შორის, რომელიც აწუხებს 25 წელზე უფროსი ასაკის მამაკაცების 30-დან 85%-მდე.
უსიამოვნო მომენტები ის არის, რომ ხშირად პროსტატიტი უსიმპტომოდ მიმდინარეობს ან იშვიათად ტკივილით შორისში, სათესლე ჯირკვლებში, წელის ქვედა ნაწილში. პროსტატიტით დაავადებულ ყოველ მესამე მამაკაცს სქესობრივი გზით გადამდები დაავადება უდგინდება. ინფექცია პროსტატის ჯირკვალში შედის ურეთრიდან, შარდის ბუშტიდან, სწორი ნაწლავიდან, მცირე მენჯის სისხლისა და ლიმფური ძარღვების მეშვეობით. ასევე, პროსტატიტი შეიძლება გამოიწვიოს ჩირქოვანმა კერებმა სხვა ორგანოებში, მაგალითად, ტონზილიტმა, გრიპმა, პნევმონიამ.
პროსტატიტი და პროსტატის ადენომა სხვადასხვა დაავადებაა. პროსტატიტი არის ანთებითი დაავადება, პროსტატის ადენომა არის კეთილთვისებიანი სიმსივნე (პროსტატის ქსოვილის ზრდა). ის არ ვრცელდება სხვა შინაგან ორგანოებში და არ ტოვებს პროსტატის ზონას. ხალხში პროსტატის ადენომას „მამაკაცის მენოპაუზას“ უწოდებენ. ამ პროცესის დაწყება, ჩვეულებრივ, დაახლოებით 40 წლის ასაკში ხდება და ძალიან ხშირია, მაგრამ არცთუ იშვიათია ახალგაზრდა ასაკის მამაკაცთა შორისაც. 50 წლის შემდეგ პროსტატის ადენომა თითქმის ყოველ მეორე მამაკაცს უდგინდება, 80 წლის შემდეგ კი – ათიდან ცხრას. უნდა აღინიშნოს, რომ პროსტატის ადენომა არ არის ნორმალური დაბერების პროცესის შედეგი, ეს არის დაავადების გამოვლინება, რომლის მკურნალობა შესაძლებელია და უნდა მოხდეს ნებისმიერ ასაკში.
როგორ ავიცილოთ თავიდან სერიოზული შედეგები?
– ძირითადი რეკომენდაციები საკმაოდ ნათელია – ყურადღებიანი დამოკიდებულება ჯანმრთელობისადმი, ექიმთან დროული ვიზიტი რაიმე საგანგაშო სიმპტომის არსებობისას. ასევე, შარდსასქესო სფეროს დაავადებების გაჩენისა და მათი გართულებების თავიდან ასაცილებლად 40 წელს მიღწეულმა მამაკაცმა უნდა გაიაროს ყოველწლიური პროფილაქტიკური გამოკვლევა სპეციალისტთან, ანდროლოგთან ან უროლოგთან.
ეს მარტივი წესები ხელს შეუწყობს ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებას, სექსუალური და რეპროდუქციული ფუნქციის გაუარესების თავიდან აცილებას და დაიცავს სასქესო ორგანოებს ავთვისებიანი ნეოპლაზმების გაჩენისგან (პროსტატის კიბო), რომელსაც ხშირად წინ უძღვის უგულებელყოფილი დაავადებები, რომელთა განკურნებაც შესაძლებელი იყო.
პროსტატის კიბო საკმაოდ გავრცელებული დაავადებაა, რომელიც 50 წელს გადაცილებულ ყოველ მეშვიდე მამაკაცს უდგინდება. ადრეულ ეტაპზე პროსტატის კიბოს წარმატებით განკურნება შესაძლებელია უმტკივნეულოდ და ოპერაციის გარეშე.
თანამედროვე მედიცინა დიდ ყურადღებას უთმობს არა მხოლოდ მკურნალობას, არამედ მამაკაცის ჯანმრთელობის შენარჩუნებას. პრევენციული ღონისძიებები მოიცავს ცხოვრების წესის, კვებისა და სქესობრივი ცხოვრების ნორმალიზებას, რეგულარულ ფიზიკურ აქტივობას.